Blog

Hoofdstuk 97

Hi Guys,

Afgelopen woensdag zaten heel veel mensen in spanning. De uitslag van de eindexamens zouden bekend worden gemaakt. Iedereen die is geslaagd: gefeliciteerd! Iedereen die herexamen moet doen: nog even doorbijten! Het komt goed! De mensen die zijn gezakt: jammer, maar volgend jaar ga je knallen! 

16 juni 2015 kreeg ik het welbekende telefoontje. Pas aan het eind van de middag belde mijn mentor me op. Ik was zo enorm zenuwachtig. Ik wist wel dat ik zou slagen, want ik had alleen maar voldoendes. Er zou dus iets heel raars moeten gebeuren voordat ik zou zakken. Toch was ik zenuwachtig, want je weet maar nooit. Toen kwam het telefoontje. Ik was geslaagd! Ik was zo blij. Ik had mijn HAVO diploma gehaald! De vlag kon uit en ik kon het van de daken schreeuwen! 

Het was nog wel een beetje onzeker wat ik na de middelbare school wou gaan doen. Ik was namelijk nog niet toegelaten tot de opleiding Journalistiek in Utrecht. Toen ik te horen kreeg dat ik was toegelaten, was ik zo blij. Maar alles liep even anders.

Als je me vorig jaar zou vertellen dat ik er nu zo bij zou zitten, had ik je heel erg hard uitgelachen. Ik had je voor een hele grote leugenaar uitgemaakt. Waarom zou ik na een half jaar studeren thuiszitten? 

Helaas is het wel zo gegaan. Na een half jaar in Utrecht te hebben gestudeerd, zit ik thuis. Ik ga al bijna een half jaar niet meer naar school. 

Op Social Media zie ik wel eens dingen voorbij komen van mijn oud klasgenootjes. Er staat dan bij: ‘’De laatste loodjes.’’ ‘’Tentamenweek is killing me.’’ Etc. Hun eerste jaar zit er bijna op. Ze gaan (als het goed is) naar het tweede jaar. 

Dat had ik ook kunnen zijn. Ik had nu ook in de studieboeken kunnen zitten en leren voor tentamens, journalistieke producties moeten maken, verslagen maken of wat dan nog meer. Ik had dat nu ook allemaal kunnen doen. 

Maar het is allemaal anders gelopen. Ik ben in 2017 begonnen met een andere studie: mezelf. 

Veel mensen zullen zeggen dat ik het afgelopen jaar niks heb gedaan. Ik heb het hele jaar thuisgezeten. Ik heb niet gewerkt of iets gestudeerd. Ik heb alleen maar thuisgezeten. Ik krijg die opmerking ook wel eens naar me toegegooid: ‘’Verveel je je niet?’’ of ‘’Wat doe je nou eigenlijk de hele dag?’’ of ‘’Wat heb je vandaag nou eigenlijk gedaan?’’ 

Ik vertel dan wat ik heb gedaan. Meestal heb ik TV gekeken of ben ik bezig geweest met muziek (luisteren of maken). Maar is dat dan echt het enige?

Nee dat is maar een gedeelte van wat ik het afgelopen half jaar heb gedaan. De laatste 2 heeft wel grotendeels bestaan uit het kijken van een TV en het luisteren naar muziek. Maar er is nog steeds een deel van de dag waar ik met iets anders bezig ben.

Ik heb de afgelopen twee maanden veel geschreven voor deze site. Dat doe ik echt met alle liefde. Er is namelijk niets wat ik liever doe dan het schrijven van de website. De afgelopen 2 maanden zit mijn hoofd weer vol ideeën. Zowel voor deze site als voor andere dingen. Ik heb weer zin om van alles te ondernemen en uit te proberen.

Maar dat is het afgelopen half jaar niet altijd geweest. Laat ik zeggen: het is het afgelopen jaar niet altijd geweest. Als jullie mijn blog al wat langer lezen dan weten jullie dit allang. 

Het afgelopen half jaar heb ik dus wel gestudeerd: ik heb mezelf bestudeerd. Ik heb mezelf beter leren kennen en ik weet wat ik wil. Ik ben bezig met het creëren van de versie van mezelf. Ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel op de goede weg.

De verschrikkelijke en negatieve reacties in mijn hoofd hebben plaatsgemaakt voor positieve gedachtes en hele leuke ideeën. Ik heb overal weer zin in. 

Het gaat soms nog wel met ups en downs. Ik heb soms nog wel een moment dat ik er even helemaal doorheen zit, maar ik heb nu manieren waardoor ik veel sneller weer positief ga denken.

Het afgelopen half jaar heb ik de hele tijd een gevecht gevoerd. Ik heb een gevecht gevoerd met mezelf. Ik zat mezelf in de weg. Dat gevecht heb ik gewonnen. Het was een soms heel erg zwaar. Maar ik geef niet zo snel op. Opgeven komt (nog steeds) niet voor in mijn woordenboek. 

Ik heb het afgelopen jaar voor mezelf gekozen. Ik ben niet de enige die er beter van is geworden. Mijn omgeving is er ook veel beter van geworden. Ik was echt niet altijd even leuk. Ik was mezelf kwijtgeraakt.

Ik heb mezelf teruggevonden. Ik ben bezig om mezelf te updaten. Mijn update is nu op 50% en je moet nog een onbepaalde tijd wachten tot de hele update is uitgevoerd. Maar als de update eindelijk klaar is, is iedereen er beter van geworden. 

In september ga ik beginnen aan een nieuwe opleiding in Leiden. Ik ga Sociaal Werk studeren aan de Hogeschool. Ik ga iets doen wat ik eigenlijk vorig jaar had willen doen. Maar dit jaar ga ik het eindelijk doen. Ik ga mijn hart volgen. 

Is het een weggegooid half jaar? Nee ik vind van niet. Ik heb niks gestudeerd of ik heb niet gewerkt, maar ik ben er als persoon wel beter op geworden. Ik weet nu veel beter wie ik ben en wat ik wil in mijn leven. 

En ja het is klote dat ik nu niet op school zit. Maar had ik dan iets moeten doen waar ik steeds ongelukkiger van zou worden? Had ik al die tijd met tegenzin naar school moeten gaan? Dan was het pas echt een weggegooid jaar. Sterker nog dan waren het 4 weggegooide jaren geweest. Dan had ik mezelf nog veel ongelukkiger gemaakt en wat had ik dan moeten doen? Vertel het me maar.

Ik heb nu voor mezelf gekozen. Ik ben nu een stuk gelukkiger. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar het gaat de goede kant op. Maar ik ben er nog lang niet.

Het afgelopen half jaar ben ik dus heel erg druk geweest. Misschien merk jij er nu niks van, maar ik wel. 

Wat een jaar.

Muziek van de week.

Muziek is mijn leven. Ik kan niet leven zonder muziek. Muziek heeft op mij ook een therapeutische werking. Teksten die je door moeilijke periodes heen kunnen helpen. Bij elke periodes hoort wel een nummer (soms wel meerdere).  Ik hoorde dit nummer toen het net iets beter me ging. Ik zat net weer in mijn betere periode. Dit nummer kwam net uit. Op 12 mei om 08:00 zou het nummer voor het eerste op de Britse radio te horen zijn en hij zou 2 uur lang geïnterviewd worden op de radio. Omdat het 08:00 Engelse tijd was, moest ik zorgen dat ik om 09:00 voor de radio zat. Dus om 08:00 had ik mijn wekker gezet. En om 08:50 zat ik voor de radio. 

Achteraf kwam ik erachter dat het nummer heel ergens anders over ging. Maar voor mij gaat de tekst over het feit dat alles met een reden gebeurd. Het is een teken. Het gebeurt niet voor niks. 

Stop met huilen. Het is een teken van de tijd. We moeten hier weg. 

Met andere woorden: pak jezelf weer bij elkaar en ga verder met je leven. Het is goed dat zoiets gebeurd. Het gebeurt niet zomaar.

Er zullen waarschijnlijk mensen zijn die me nu voor gek verklaren, maar voor mij gaat het nummer daarover. Elke keer als ik het nummer hoor, denk ik daaraan. Dit nummer heeft me zeker geholpen. 

Muziek van de week:

Harry Styles – Sign Of The Times

Luister een keer naar jezelf. Neem desnoods een keer tijd voor jezelf. Leer jezelf beter kennen. Jij weet wat het beste voor je is. De gevechten die niemand kan zien, zijn het zwaarst. 

Clannad 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.