Hi Guys,
Afgelopen week was het 4 en 5 mei. De dagen waar we stilstaan bij de Tweede Wereldoorlog en de vrijheid van Nederland. Dagen die ik heel belangrijk vind. Zowel de herdenking op 4 mei als de viering van de vrijheid op 5 mei.
4 mei zijn we om 20:00 2 minuten stil. Dat hoef ik (hoop ik) niet meer te vertellen. Iedereen weet dat. Ik ben iemand die daar ook elk jaar aan meedoet. In die 2 minuten herdenken we de Nederlandse soldaten die om zijn gekomen in de Tweede Wereldoorlog of tijdens missies na de Tweede Wereldoorlog. Mensen die hebben gestreden voor onze vrijheid. Daar hebben we toch wel 2 minuten voor over?
Dit jaar was het voor het eerst dat ik tijdens de dodenherdenking mijn ogen sloot en echt na begon te denken. Ik was dit jaar niet alleen stil, maar ik dacht ook echt na. Ik dacht na over wat ik aan het herdenken was en hoe belangrijk het eigenlijk is. Ik kan het iedereen aanraden om te doen.
De volgende dag (5 mei) vieren we de vrijheid. De vrijheid waar we in leven. Het feit dat we al vanaf 1945 in vrijheid mogen leven. Dat is iets bijzonders. Ik moet toegeven dat ik op 5 mei nooit veel doe. Ik ben niet iemand die naar festivals of naar de braderie ga. Ik blijf liever gewoon thuis.
Maar ook dit jaar heb ik op 5 mei nagedacht. Wat vieren we nou eigenlijk op 5 mei? We vieren dat we in vrijheid leven, maar wat betekent het nou eigenlijk? Wat houdt ‘in vrijheid leven’ nou in? Het betekent dat we niet in oorlog leven. Maar is dat het enige? Betekent het niet veel meer? Daarom ging ik bij mezelf na: wat betekent vrijheid nou voor mij?
Vrijheid is voor mij het feit dat je kan zijn wie je bent en dat je kan doen wat je wil doen. Zolang je niemand anders pijn doet, mag je doen wat je wil en zijn wie je bent. Je mag je eigen mening hebben en die mening mag je uitspreken zonder dat iemand je oppakt. Zolang je maar niemand kwetst. En persvrijheid is voor mij ook een belangrijk deel van vrijheid. Iedereen wordt gelijk behandeld. Ongeacht welk geslacht, geaardheid, geloof je hebt. Ongeacht hoe je eruitziet. Zolang jij niemand pijn doet, verdien je dezelfde behandeling. Dat is vrijheid voor mij.
Ik geloof wel dat Nederland goed bezig is. We leven immers in een vrij land. Maar ook Nederland heeft nog een lange weg te gaan. Er zijn nog steeds mensen die buitengesloten worden of anders behandeld worden. Homo’s worden nog steeds in elkaar geslagen, uitgescholden en buitengesloten. Ook moslims voelen zich buitengesloten. Steeds meer mensen hebben iets tegen de islam. Racisme speelt nog steeds in Nederland. Er wordt te vaak geroepen dat mensen terug moeten gaan naar hun eigen land. Ga zo nog maar even door.
Ook ik merk in mijn omgeving dat er negatief wordt gedaan over moslims. Mensen die geen positief woord over hebben voor iemand omdat ze Marokkaans/Turks/moslim is. Dat zijn dingen die me pijn doen. Waarom? Waarom doe je zo?
Dus ja, we leven in vrijheid. Maar er is nog zoveel dat nog kan (en moet) veranderen. Er zijn nog steeds mensen die zich niet veilig voelen in hun eigen land. Alleen maar omdat ze een andere huidkleur hebben, een ander geloofsovertuiging hebben, een andere geaardheid hebben of omdat ze er anders uitzien.
Daarom vind ik het heel erg belangrijk dat we nog steeds elk jaar de vrijheid vieren. Misschien is het nu wel nog belangrijker dan anders. Vooral met de toenemende rechtse politiek en de toenemende verspreiding van haat. Wees blij dat we in vrijheid leven en koester die vrijheid. Laten we onze vrijheid niet verspillen.
Ik ben dankbaar voor het feit dat ik mag zijn wie ik ben. Ik leef in een land waar ik niet bang hoef te zijn om een eigen mening te hebben en die mening te delen. Ik mag eruit zien hoe ik dat wil. Ik mag zijn wie ik wil zijn.
Iedereen moet kunnen zijn wie hij/zij is. Iedereen moet over straat kunnen zonder dat ze bang zijn dat ze in elkaar geslagen worden of dat ze worden nageroepen. Iedereen moet kunnen geloven waar ze in willen geloven. Iedereen moet van elkaar kunnen houden. Iedereen moet zijn eigen leven kunnen leven.
Laten we elkaar de vrijheid gunnen. Laten we ervoor zorgen dat iedereen in vrijheid kan leven. Dat begint al met jezelf. Accepteer je medemens. Jij wil ook in vrijheid leven. Dat wil iedereen. Wees niet degene die iemand anders zijn vrijheid afpakt. Respecteer en accepteer elkaar. Zo houden we elkaars vrijheid in leven. Op deze manier kunnen we echt in vrijheid leven. Iedereen draagt bij aan elkaars vrijheid. Koester je eigen vrijheid, maar ook die van een ander.
Muziek van de week.
Acceptatie van je medemens is een belangrijk onderdeel van de vrijheid. Iedereen die je ontmoet heeft een verhaal. Je kan zeggen dat het vreemden zijn. Als je iemand ontmoet, zij het geen vreemden meer. Het zijn mensen die naar dezelfde muziek luisteren of die dezelfde films/series leuk vinden. Je hebt waarschijnlijk meer gemeen met mensen dan je denkt. Kijk naar de gelijkenissen en niet naar de dingen die jullie uit elkaar drijven. Je hoeft niet met iedereen bevriend te raken, maar je kan op z’n minst een anders accepteren en respecteren. Denk na voordat je je oordeel klaar hebt liggen.
Dit nummer beschrijft dat. De akoestische versie brengt de boodschap nog mooier over.
Muziek van de week:
Chef’Special – Amigo
op 5 mei hield Nasrdin Dschar een 5 Mei Lezing op tv. In die lezing vertelt hij wat vrijheid voor hem is. Ik zag die lezing en ik was onder de indruk. Ik ben al snel onder de indruk van de lezingen van Nasrdin. Dat komt omdat hij een ontzettend goede spreker is. Maar zijn boodschap is ook altijd heel erg mooi. Dat liet hij ook weer horen tijdens deze lezing. Hier een klein fragment uit zijn lezing:
Door theater te maken, door boeken te schrijven, door films te maken over gewone mensen wordt voor mij keer op keer duidelijk dat het persoonlijke verhaal altijd universeel is. Echte verhalen hebben de kracht om de toekomst te vormen. Verhalen niet vertellen betekent herinneringen aan je jeugd vergeten.
Wil je zijn lezing terugzien? Dan kan dat hier:
Aanstaande zaterdag mag ik deze man eindelijk een keer live meemaken. Na het zien van deze lezing heb ik er nog meer zin in. Ik ga me laten inspireren en wie weet gaat mijn blog volgende week wel over Nasrdin Dschar.
❤
Clannad