Hi Guys,
Allereerst: een hele fijne Pasen! Hebben jullie al een lekker paasontbijt gehad? Zijn de eieren alweer gevonden? Veel plezier dit weekend!! Ik ga morgen met mijn ouders naar vrienden. Daar gaan we lekker eten. Dus ik heb nog wat in het vooruitzicht 🙂

Vandaag wil ik het met jullie over iets hebben wat ik al heel lang doe. Ik doe het al 88 weken, maar eigenlijk doe ik het al veel langer. Ik heb het over schrijven. Ik schrijf al 88(!) weken elke week een blog voor jullie. Met alle liefde schrijf ik elke zondag een persoonlijk verhaaltje en deel ik die met jullie.

Maar sinds gisteren is er iets nieuws bijgekomen. Je kan nu namelijk nog iets lezen op mijn site. Namelijk een verhaal die ik zelf heb bedacht. Een verhaal die ik zelf in handen heb. Ik kan zelf bepalen hoe het verhaal gaat. Ik bepaal zelf het einde. Ik kan bepalen hoe de hoofdpersonen reageren.

Dat is denk het grootste verschil. Mijn blogs kan ik maar tot op een bepaalde hoogte zelf bepalen. Ik kan alleen bepalen wat ik jullie precies vertel en op welke manier. Alles wat je in mijn blog leest, is echt gebeurd of het is echt mijn gedachte. Het is allemaal erg persoonlijk.

Wat ik publiceer bij ‘stories’ is allemaal verzonnen. De personen bestaan niet en het verhaal komt uit mijn hoofd. Ik bepaal het leven van die personages.

Het bedenken van verhalen doe ik al heel erg lang. Ik vind het al heel erg lang één van de leukste dingen om te doen. Je kan namelijk zelf een verhaal bedenken. Jij bepaalt iemands leven. Dat het allemaal niet echt is, maakt even niet uit. Soms is het gebaseerd op mijn eigen leven. Dan bedenk ik iets wat had kunnen gebeuren. Dan komen er opeens mensen weer terug. Oude vrienden bijvoorbeeld. Dan bedenk ik iets wat tussen ons had kunnen gebeuren. Maar heel vaak zijn het personages die niks met mijn leven te maken hebben. Mensen die ik nooit heb leren kennen. Misschien zijn dan wel bepaalde karaktereigenschappen gebaseerd op mensen die ik wel ken, maar dat is het dan ook wel.

Ik ben ooit begonnen met het schrijven van verhaallijnen voor GTST. Dat vond ik leuk om te doen. Later deed ik dat met een hele goede vriendin. Dan verzonnen we samen onze eigen verhaallijnen. We deden dat voor de bestaande personages. Soms was het gebaseerd op de bestaande verhaallijn, maar nog vaker was omdat het ons leuk leek als dat gebeurde. Het leuke was dan ook nog dat wij ‘onze’ verhaallijnen zelf gingen spelen. Dat deden we elke week. Dan speelden wij de scene na die we hadden geschreven. we speelden dan allebei een karakter. Zo waren we een hele middag bezig.

Nu ik erover nadenk, moet ik dat schriftje met die scenes nog ergens hebben. Ik zal die maar eens een keer opzoeken :).

 

Het opschrijven van mijn verhalen deed ik eigenlijk nooit. ik schreef die scenes dan wel op, maar dat was dan ook het enige. Verder schreef ik mijn verhalen nooit op.

Ik sloeg al mijn verhalen op in mijn hoofd. Alleen ik wist nog al mijn verhalen. Niemand anders. In mijn hoofd zitten al allerlei verhaallijnen voor GTST, Moordvrouw, Nieuwe Buren & Chicago PD/Fire/Med. Verder zitten er allerlei ideeën in mijn hoofd voor films, series en zelfs een musical. Allemaal veilig opgeslagen in mijn hoofd. Ik hoef dus niet bang te zijn dat ze uitlekken of worden gejat (daarom blijf ik ook ver uit de buurt van Victor Mids 🙂 ).

Tot ik een paar weken geleden met een bepaald idee kwam voor een verhaal. Ik kreeg een idee om een verhaal te schrijven over  politiek. Niet over de politiek in het algemeen, maar over één politicus. Ik vond het namelijk gek dat we eigenlijk niks weten van het privéleven van een lijsttrekker. Aan de ene kant vind het gek, maar ik vind het eigenlijk ook wel weer heel erg begrijpelijk. Wie wil nou dat zijn/haar privéleven volledig op straat ligt? Iedereen heeft recht op zijn privacy.

Toch spookten het steeds vaker door mijn hoofd. Wat doen de politici nou wanneer ze geen campagne aan het voeren zijn? Wat doen ze als ze na een zware campagnedag weer thuiskomen? Hoe reageert hun partner?

Na een tijdje vond ik dat ik er iets mee moest doen. Vooral omdat er al van alles door mijn hoofd spookte. En omdat ik geen lijsttrekker persoonlijk ken, moest ik zelf maar iets gaan bedenken. Daar ben ik dus druk meer bezig. Want nee, het verhaal is nog (lang) niet af.

Ik besloot eigenlijk al vrij snel dat ik het hele verhaal met jullie wilde delen. Normaal doe ik het nooit, maar ik vond het wel eens tijd worden. Ik doe dit nou al zo lang en ik vind het zo leuk om te doen. Misschien vinden jullie het wel hartstikke leuk. Daar kom ik maar op één manier achter. Maar ik vind het zo ontzettend spannend!

Mijn inspiratie voor dit verhaal komt uit de campagne van de Tweede Kamerverkiezingen. Ik heb de campagne zoveel mogelijk gevolgd. In het verhaal komen geen bestaande politici/partijen voor, maar het kan zo zijn dat je bepaalde dingen tegenkomt die je wel kunt koppelen aan de campagne van dit jaar. Je moet ergens je inspiratie vandaan halen :).  Je zult in het verhaal ook geen standpunten tegenkomen. Ik wil met dit verhaal namelijk geen campagne voeren voor een bepaalde partij/stroming. Ik wil een leuk verhaal schrijven over het persoonlijke leven van een politicus.

Ik weet niet of het zo gegaan kan zijn. Zoals ik al zei: ik ken persoonlijk geen lijsttrekker. Het is niet dat ik even naar een lijsttrekker kan gaan om te vragen hoe hij privé de campagne heeft ervaren. Ik wil een zo leuk mogelijk verhaal bedenken. Dus er gaat ook nog wel iets leuks, spannends gebeuren.

 

Muziek van de week.

De muziek van de week heeft niet zo heel veel te maken met deze blog. Het heeft wel te maken met een heel erg mooi verhaal. Deze week was het namelijk weer tijd voor The Passion. Het paasverhaal doormiddel van Nederlandstalige nummers.

Dit jaar was het de de beurt aan Dwight Dissels (Jezus), Elske DeWall (Maria), Roel van Velzen (Judas), Omri Tindal (Petrus), Johnny Kraaijkamp jr (Pilatus) en Remco Veldhuis (verteller). Zij mochten dit jaar het paasverhaal vertellen in Leeuwarden.

Ik ben een hele grote fan van The Passion. Ze mogen me echt wel een keer vragen om Maria te spelen. Dat zou ik echt te gek vinden. Dat staat zeker op mijn dromenlijstje :).

Ik moet bekennen dat ik het dit jaar nog niet gezien heb. We hebben het opgenomen en we gaan het zo snel mogelijk kijken. Maar de dingen die ik wel heb gezien, zagen er echt te gek uit. Ook heb ik veel positieve berichten gehoord.

Ik heb dit nummer nu al een paar keer gehoord en het raakt me. Elske is een hele goede zangeres en dit nummer is zo mooi. De manier waarop ze dit nummer zingt, is gewoon geweldig. Ik zou zeggen luister (nog een keer) naar dit nummer en geniet.

Ik kwam er net achter dat ik in hoofdstuk 52 voor het laatst een Nederlands nummer als ‘Muziek van de Week’ heb gehad. Realisatiemomentje.  

Muziek van de Week:

Elske DeWall – Heb Het Leven Lief

 

 

Ga ik in de toekomst nog meer verhalen met jullie delen? Dat weet ik nog niet. Ik wil eerste even kijken hoe dit verhaal het doet. Kijken wat jullie ervan vinden. Jullie reacties afwachten. Misschien is dit wel het begin van iets heel erg leuks, maar het kan ook zijn dat dit inderdaad het enige verhaal is. Het hangt heel erg van jullie af. Wees daarom niet bang om te zeggen wat jullie van het verhaal vinden.

Elke zaterdag om 12:00 kan je een nieuw hoofdstuk lezen uit het privéleven van Jordy.

❤

Clannad