Hi Guys,

Toen ik een paar weken geleden mijn protheses aanhad, dacht ik opeens aan het volgende: ik voel me zo meer een persoon. Niet dat ik zonder mijn protheses geen persoon ben, maar toch dacht er opeens aan. Ik voelde me meer als een persoon. Ik voelde me meer zoals iedereen.

Is dat een rare gedachte? Op dat moment vond ik het wel een rare gedachte. Waarom zou ik er in vredesnaam zo over nadenken? Ik ben gewoon dezelfde persoon. Of ik nou mijn protheses aanheb of niet. Dus waarom zou ik me dan beter (of meer een persoon) voelen wanneer ik mijn protheses aanheb?

Als ik er nu over nadenk , vind ik het eigenlijk helemaal geen rare gedachte. Ergens is het wel logisch dat ik er zo over denk. Als ik mijn protheses aanheb, zie je minder van mijn beperking. Je ziet niet zo snel dat ik op protheses loop.

Het is al helemaal niet zo raar als je weet dat ik niet bekend wil staan als ‘het meisje met die beperking’. Ik wil niet dat mensen mij zo zien. Ik vind het veel leuker als mensen mij eerst mij leren kennen en daarna pas mijn beperking. Als je dat in je achterhoofd houdt, is die gedachte helemaal zo gek nog niet.

Wanneer ik geen protheses aanheb, zie je dat ik er anders uitzie. Je ziet dat ik geen onderbenen heb en ik ben (veel) kleiner. Mensen zien dat je anders bent dus ze kijken ook eerder naar je.

Als je het zo bekijkt, kan je beter zeggen dat ik me zekerder voel wanneer ik mijn protheses aanheb. Wanneer je je zekerder voelt, ga je meer ondernemen. Grappig is dat eigenlijk.

Okay, dan heb ik mijn protheses aan. Is het dan klaar? Voel ik me dan gelijk zekerder?

Nee dat is niet het geval. Mijn protheses moeten goed zitten. Ze moeten op zo’n manier zitten dat ik er goed op kan lopen. Goed lopen houdt (voor mij) in dat ik zonder pijn kan lopen, redelijke afstanden kan lopen, dat ik ‘normaal’ kan lopen. Als ik dat kan doen, voel ik me veel zekerder. Het belangrijkste is misschien wel dat mensen niet al te makkelijk kunnen zien dat ik op protheses loop. Mijn protheses moeten gewoon goed zitten.

Als één van die aspecten ontbreken dan zie je dat gelijk aan me. Dan voel ik me al minder zeker op mijn protheses. Dan zie je dat aan mijn manier van lopen en dan draag ik mijn protheses minder vaak. En dan ben ik ook heel erg veel aan het mopperen op mijn ‘rot benen’.

Het ‘probleem’ is alleen dat ik over gevoelig ben als het gaat om mijn protheses. Zelfs als er iets in mijn prothese een millimeter verkeerd zit, voel ik het en loop ik slecht. Het is ergens ook wel logisch dat ik zo gevoelig ben, maar voor de prothesemaker is het heel vaak heel erg frustrerend. Vooral als ik ook nog eens niet kan aangeven wat er precies verkeerd is. Ik kan je vertellen dat dat zowel voor de prothesemaker als voor mij heel erg frustrerend is.

Dat is ook de reden waarom ik het haat als ik nieuwe protheses nodig heb. Er is geen één paar protheses die hetzelfde zitten. Elk paar zit weer anders. We krijgen het gewoon nooit hetzelfde.

Ik heb een keer een paar protheses gehad waar ik bijna drie jaar op liep. Die zaten zo lekker dat ik gewoon weigerde om nieuwe protheses te nemen. Die protheses braken uiteindelijk gewoon af waardoor ik wel nieuwe moest :). Het frustrerende is dan weer wel dat het ons (nog) nooit is gelukt om protheses te maken die net zo lekker zaten.

Op dit moment is het zo dat mijn protheses niet helemaal goed zitten. Ik kan beter zeggen dat deze protheses nooit echt heel erg goed hebben gezeten. Maar we wisten gewoon niet meer wat we er aan konden doen.

Dit is dan ook de eerste keer dat ik niet kan wachten tot ik nieuwe protheses mag. Dan kunnen we weer helemaal vanaf het begin beginnen met het maken van protheses. Van mij kan het niet vroeg genoeg beginnen.

Dus met mijn protheses aan voel ik me zekerder dan zonder mijn protheses. Daar zijn we nu wel uit gekoen. Het komt omdat mensen minder snel zien dat er iets anders is aan me. Het is nou eenmaal zo dat mensen je anders behandelen wanneer je er anders uitziet. Ik heb daar al een keer eerder een hoofdstuk over geschreven.
Het feit dat ik me zekerder voel wanneer ik mijn protheses draag, betekent niet dat ik me schaam wanneer ik geen protheses draag. Ik schaam me er helemaal niet voor. Mijn handicap hoort nou eenmaal bij me. Ik kan er niets aan veranderen of ik dat nou wil of niet. Mijn handicap hoort bij me. Als mensen er wel een probleem mee hebben, is dat hun probleem en niet dat van mij.

Ik weet alleen dat wanneer ik zonder protheses loop dat mensen meer naar me kijken. Mensen kijken dan naar me en behandelen me dan anders.  Zodra je iets ‘mankeert’ behandelen mensen je anders. Dat is iets waar ik me heel erg aan kan ergeren. Maar ja dat heb ik wel eens eerder duidelijk gemaakt in mijn blogs :).

Ik heb het wel eens vaker gezegd, maar ik wil het toch nog een keer zeggen (en ik kan niet beloven dat ik het in de toekomst niet meer ga herhalen): wees trots op je beperking. Het hoort bij je. Je kan het niet veranderen. Accepteer het. Als andere mensen het niet accepteren dan is dat hun probleem en niet die van jou. Accepteer de dingen die je anders maken. Jij bent uniek. Je bent je unieke zelf. Er is niemand op deze hele wereld die net zo is als jij.

Even iets heel anders :).

Gisteren ben ik dan eindelijk naar een concert van Waylon geweest! Naar een concert van Waylon gaan, stond al een hele lange tijd op mijn lijstje. Dus dat kan ik er nu vanaf strepen :). Ik ben nou eenmaal een hele grote Waylon fan. Ik vind Waylon één van de beste (misschien wel de beste zanger) zangers van Nederland.

Dat bewees hij gisteren ook. Allerlei verschillende stijlen kwamen er voorbij en hij beheerst alles. En hoe. Ohja, hij vertelde dat hij last had van zijn keel. Als hij met keelproblemen zo goed kan zingen, wil ik elke dag wel zijn keelproblemen hebben. :).

Waylon bewees gisteren dat hij muziek ademt. Als je het over muziek hebt, heb je het over Waylon. Hij heeft zoveel passie voor de muziek. Hij is muziek.

Waylon bedankt voor een te gekke en inspirerende avond! Ik hoop tot de volgende keer!

Foto’s komen volgende week.

 

Muziek van de week.

Eigenlijk kan er deze week maar een man de ‘Muziek van de Week’ in handen hebben.

Toch vond ik het moeilijk om een nummer uit te kiezen. Vooral omdat ik in eerste instantie een nummer wilde kiezen die bij deze blog paste. Helaas kon ik die even niet vinden. Maar ja welk nummer ga je dan kiezen? J

En al helemaal na het concert van gisteren. Dit nummer maakte wel indruk op me. Vooral de manier hoe hij dit nummer live deed. Het showtje die hij eromheen deed, was echt tof.

Het helpt ook dat ik wel houd van dit soort nummers :).

 

Muziek van de week:

Waylon – Lucky Night

 

 

Het is bijna zo ver! Ik was vorige week een weekje in de war, dus het duurt nog maar twee weken totdat er iets nieuws op de site komt. Het is iets waar ik heel erg enthousiast over ben. Ik vind het ook wel heel erg spannend. Hebben jullie al een idee wat het is? Laat me weten wat denkt dat het is.

 

❤

Clannad