Hi Guys,

Voor ik begin met mijn blog, wil ik jullie allemaal heel erg bedanken voor de lieve reacties die ik vorige week op mijn blog kreeg. Het deed me heel veel goed om al die lieve reacties te lezen en te horen! Dank jullie wel. De blog van deze week sluit een beetje aan op de blog van vorige week. Wat ik in deze blog ga bespreken kan een oorzaak zijn van datgeen wat ik in mijn vorige blog heb besproken. Snappen jullie het nog? 🙂 .

Iedereen heeft de mogelijkheid om na te denken. De een maakt er alleen iets meer gebruik van dan de ander, maar dat is een ander verhaal 🙂 . Ik doel nu op het feit hoe diep je over iets nadenkt en voor hoelang. Een tijdje geleden plaatste ik de volgende tweet: ‘Soms zorgt nadenken voor nog meer stof om over na te denken.’

Toen ik dit tweette, zat mijn hoofd vol met allerlei gedachtes. Het ging over van alles. Over wat er op dat moment speelde, over school en over andere dingen uit mijn leven. Kortom: er spookte van alles door mijn hoofd. Dingen die niks met elkaar te maken hadden. Toch hadden ze wel één ding gemeen: Op dat moment dacht ik aan al die dingen.

Als je er alleen maar aan denkt, is er niks aan de hand. Je denkt aan een gebeurtenis of aan iemand en dat is dan dat. Sta er een seconde bij stil en ga dan verder met je leven. Maar het blijft niet alleen bij het denken aan dat moment. Het gaat veel verder. Je gaat denken aan alle (mogelijke) scenario’s. Wat kan er allemaal nu gaan gebeuren? Wat voor een invloed heeft dat? Wat als het anders was gegaan? Wat als dit was gebeurd? Wat als het nou nooit was gebeurd? Wat als ik een andere keuze had gemaakt? War als ik mijn hart had gevold? Wat als….?

Al die vragen laten je nog meer nadenken en roepen nog meer vragen op en zo gaat het een hele tijd door. Zo ben je een hele dag bezig en dat gaat de volgende dag gewoon verder. Tot je er niet meer mee kunt stoppen. En wat is het resultaat? Je zit met nog meer vragen. Je bent er niets mee opgeschoten.

In je hoofd blijf je antwoorden zoeken op vragen waar je nooit antwoord op zal krijgen. Je wilt die antwoorden wel hebben dus je vult de antwoorden zelf in, maar die antwoorden maken je nog ongelukkiger. Die antwoorden zorgen soms voor nog meer vragen of zelfs voor (meer) onzekerheden. Op die manier word je nog wanhopiger dan toen je begon met de zoektocht naar bepaalde antwoorden.

Het ‘leuke’ aan nadenken is dat het vaak gebeurt voordat je gaat slapen. Dan lig je eerst een paar uur wakker, omdat je bezig bent met het zoeken naar antwoorden en om andere scenario’s te bedenken. Dan ga je vervolgens met die gedachtes slapen en misschien droom je er zelfs over en dan ga je de volgende dag weer (aan de hand van die droom) verder nadenken. Op die manier stopt het nooit.

Waarom denken we zoveel over bepaalde dingen? Waarom maken we onszelf gek met het nadenken over dingen? Willen we dan zo graag de antwoorden op die vragen? Of willen we ons voor onszelf verantwoorden? Of willen we aan onszelf laten zien dat het ook anders had gekund? Of zit er iets anders achter?

Nu gaat het vooral over het feit dat je nadenkt over dingen die al zijn gebeurd, maar er is nog een andere ‘categorie’. Je kan ook nadenken over dingen die nog moeten gaan gebeuren. Je vult in hoe het misschien gaat gebeuren en wat er precies gaat gebeuren. Het moet nog gebeuren dus je weet er helemaal niks van af. De kans dat je het fout hebt, is 99%. Dat weet je misschien ook wel, maar toch doe je het. Toch ga je de situatie al invullen voordat het gebeurd is. Je maakt je helemaal druk om die bepaalde situatie, maar 9 van de 10 keer is de werkelijkheid veel minder erg dan wat je had gedacht. Heb je je druk gemaakt om helemaal niks. Dat is aan de ene kant een heel fijn gevoel, maar het is ook wel een rot gevoel. Dan denk je weer bij jezelf: ‘Waarom heb ik hier nou zo moeilijk over gedaan?’

Op deze manier komt er geen einde aan. Maar om nou te zeggen dat je ermee stopt, kan bijna niet. Je kan jezelf niet dwingen om er niet aan te denken. Uiteindelijk gebeurt het toch. Als je er niet over na wil denken, denk je weer bij jezelf dat je eraan moet denken om er niet over na te denken. Ja op deze manier kunnen we eindeloos door blijven gaan. 🙂

Zit er een boodschap achter deze blog? Ik ben daar zelf eigenlijk ook nog niet uit. Misschien is dit een soort oproep: denk iets minder na over bepaalde dingen. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal en misschien zit er wel een reden achter waarom je het antwoord niet weet. Misschien zit er wel een hele goede reden achter het feit waarom je iets op die manier hebt gedaan en niet op een andere manier. Soms is het misschien wel beter dat je bepaalde antwoorden niet weet. (ik zeg wel vaak het woord ‘misschien’ in deze alinea. Oops.)

Zullen we met z’n allen proberen om iets minder na te denken over bepaalde dingen? Laat het allemaal op je af komen. Laat het allemaal maar gebeuren. Denk iets minder na over de mogelijke scenario’s. Probeer niet overal controle over te hebben, want dat heb je niet. Probeer niet overal antwoord op te zoeken, want dat lukt niet en het maakt je alleen maar gek. Leef je leven en sta niet te lang stil bij mogelijke scenario’s of bij dingen die je misschien anders had moeten doen. Je hebt het nou eenmaal gedaan en daar zit een reden achter. Blijf jezelf niet gek maken met allerlei gedachtes, want daar is nog nooit iemand beter van geworden. Als jullie het doen, ga ik het ook proberen.

Muziek van de week:
Zoals jullie weten, ben ik een groot fan van Grey’s Anatomy (oh god daar gaat ze weer). In Grey’s Anatomy zitten veel emotionele scènes, scènes die je raken. Onder die hele mooie scènes, worden ook vaak nummer gemonteerd. Nummers die ervoor zorgen dat de scene nog meer binnenkomt. Eén van die nummer vond ik zo mooi dat ik het de laatste tijd non stop geluisterd heb. Het is een hele mooie en rustige versie van een nummer die normaal niet zo rustig is 🙂 . De boodschap komt door deze versie zo mooi over. Het nummer gaat erover dat je alles doet om bij diegene te zijn. Alles wat je doet, doe je voor diegene. En de stem van deze zanger is erg mooi.

Muziek van de week:
Sleeping At Last – I’m Gonna Be (500 Miles)

Ik wil jullie heel erg bedanken voor het lezen van deze blog. Ik hoop dat jullie volgende week weer een nieuwe blog (hoofdstuk 70 alweer) lezen!

❤
Clannad