Hi Guys,

Iedereen heeft vrienden van de basisschool of de middelbare school. Misschien heb je nog wel vrienden van een vereniging waar je eventjes op hebt gezeten. Misschien heb je op school op een theaterklas of een toneelklas gezeten waar je andere vrienden hebt gemaakt. Misschien zat je op een andere groep/club waar je even (of een hele tijd) bij betrokken bent geweest. Heb je nog wel contact met die mensen? Of heb je ze alleen nog maar als vriend op facebook? Weet je nog dat je bij het afscheid zei: we houden echt contact? Heb je je aan die belofte gehouden?

Ik denk dat er zat mensen zijn die zich niet aan die afspraak hebben gehouden. Misschien de eerste paar weken, maar daarna vervallen die contacten. Dat hoort er denk ik nou eenmaal bij. Ik merk het zelf ook. Ik ben nu pas 10 weken op school in Utrecht, maar ik heb nu al geen contact meer met mijn klasgenootjes bij wie ik nog geen jaar geleden in de klas zat. Als ik erover nadenk, is het eigenlijk heel erg slecht. Je was zo close met elkaar, maar na een paar weken/maanden is het contact weg. Was je dan alleen maar bevriend met elkaar, omdat je ze elke dag op school zag?

Bij sommige mensen is dat zeker het geval. Ik wil niet heel lullig doen, maar soms is het gewoon zo. Je ziet elkaar nou eenmaal elke dag en dan wil je toch bevriend zijn met elkaar. Maar er zijn zeker mensen met wie ik echt close was en dat kwam niet alleen omdat we elkaar bijna elke dag zagen.

Maar waarom is het contact dan opeens zo slecht? Komt dat omdat we elkaar niet meer elke dag zien? Komt dat omdat we elkaar moeten appen om in contact te komen? We verliezen niet alle contact. Met dank aan social media houden we contact met elkaar. We weten wat er gebeurd in elkaar leven en we feliciteren elkaar als ze jarig zijn. Op deze manier heb je toch nog het gevoel dat je met elkaar in contact ben en dat je je aan de afspraak hebt gehouden. Maar is dat wel zo? Bedoelde je deze vorm van contact? Waarschijnlijk is dit per persoon anders. Met de een wil je op deze vorm contact hebben, maar met andere personen wil je persoonlijk contact. Bij elkaar over de vloer komen of af en toe met elkaar afspreken.

Ik heb het nu over de mensen van mijn middelbare school, maar laten we iets verder teruggaan: de basisschool. Ik herinner me het nog als de dag van gister: het afscheidsfeest. De stoerste jongens uit de klas waren het hardst aan het huilen, want ze wilden niet dat de groep uit elkaar viel. Het was een heel leuk, maar ook een heel emotioneel feest. Ik hoor het me nog zeggen: we houden contact! Dat is het eerste jaar misschien wel gelukt. We waren allemaal facebookvriendjes, we hadden elkaars nummer en soms kwamen we elkaar tegen. Maar als ik nu kijk, heb ik met niemand meer echt contact van mijn basisschool. Ik ben met een paar klasgenootjes vrienden op facebook of ik volg ze op andere social media, maar dat is het dan ook. Van een reünie is het ook nooit meer gekomen. Maar misschien komt die reünie er ooit nog.

Het gaat niet alleen over je vrienden op school, maar ook je vrienden op sportclubs of andere vriendengroepen. Er komt een tijd dat je alle contacten verliest. Of je het nou wil of niet. Soms wil je zelf het contact verliezen met bepaalde mensen, omdat er iets vreselijks is gebeurd, maar soms vind je het gewoon heel erg jammer dat je contact verliest.
Elke groep vrienden, of het nou op school is of ergens anders, brengt een bak aan herinneringen mee. Goede herinneringen, maar ook slechte herinneringen. Elke herinnering heeft je op een bepaalde manier gevormd. Het heeft ervoor gezorgd dat je dingen hebt meegemaakt. Het is niet makkelijk om dat zomaar los te laten. Of je het nou wil of niet.

Nu heb ik het alleen nog maar gehad over de contacten die je verliest, maar soms vergeet je de hele situatie. Laatst vroeg iemand me naar de pauzes op de middelbare school en ik moest er zo erg over nadenken. Ik kon het me nauwelijks nog herinneren. Het is niet eens een jaar geleden dat ik daar op school zat. Dat is ergens toch raar? Hoe snel je aan een nieuwe situatie went? Ik zit nu 10 weken op school in Utrecht, maar het is nu al zo normaal geworden. Zo normaal dat ik me nog niet eens meer kan herinneren wanneer ik pauze had op mijn oude school. Inmiddels weet ik weer hoor :).

Soms denk ik bij mezelf: laat ik maar weer eens contact met ze opnemen. Ik heb het geprobeerd met een paar mensen. Gelukkig pakte het goed uit. Ik heb een deel van die mensen inmiddels een keer gezien en binnenkort ga ik weer met een paar mensen afspreken. Het is geweldig om die mensen weer te zien en te horen hoe het nu met ze gaat en natuurlijk het ophalen van herinneringen is een leuk deel :). Op die momenten lijkt het wel alsof er niks veranderd is, maar toch is er wat veranderd. Normaalgesproken zag je elkaar elke dag (of elke week) en nu zie je elkaar 1x in de zoveel jaar. Het is geweldig om elkaar weer te zien, maar toch is het anders. Soms zou je willen dat je elkaar veel vaker zag, maar vaak is het niet anders. Op zulke momenten moet je dankbaar zijn voor die momenten.

Misschien moeten we vaker de eerste stap zetten richting het zoeken van contact. Stuur ze een berichtje op facebook, stuur je ze een appje of sms’je of bel ze. Maak afspraken. Zeg niet: ‘Dat gaan we zeker doen.’’, maar maak die afspraak. Stel niks meer uit. Zorg dat je contact zoekt met de mensen waar je het contact mee bent verloren. Zoek je oude vrienden weer op. Haal herinneringen op en misschien wel het belangrijkst: maak nieuwe herinneringen. Het is spannend om die eerste stap te zetten, maar je krijgt er zoveel goeds voor terug.

Muziek van de week.
Het lijkt wel of ik elke week nieuwe artiesten ontdek :). Afgelopen week heb ik me verdiept in een artiest genaamd James Bay. Ik heb een paar blogs geleden een paar covers van hem gedeeld, maar deze keer heb ik me verdiept in zijn eigen muziek. En ik wou dat ik dat veel eerder had gedaan. Wat een muziek maakt deze man. Hij heeft niet alleen een hele mooie stem, maar hij schrijft ook nog eens hele mooie teksten. Zijn teksten vertellen een verhaal. Elke tekst van James Bay maakt een ander gevoel bij je los. Deze man is een natuurtalent. Toen ik dit nummer voor het eerste hoorde, was ik meteen verliefd. Dit nummer raakte me. Het raakte me nog voordat ik wist waar het over ging. Toen ik me verdiepte in het nummer en in de tekst raakte het nummer me nog meer dan dat het al deed. Toen ik de clip zag, was ik om. De clip is zo simpel, maar zo mooi. Het heeft alles wat dit nummer nodig heeft. Voor dit nummer had je je geen betere clip kunnen wensen. Geen één andere clip had de boodschap beter over kunnen
brengen.

Muziek van de week:
James Bay – Scars

Ik wil jullie heel erg bedanken voor het lezen van deze blog. Ik hoop dat jullie volgende week weer mijn blog lezen.

❤
Clannad