Hi Guys,

Deze week maakte ik 2 dingen mee waarvan ik heel erg blij van werd. Het begon met een op dinsdagochtend. Ik kwam aan op het station en ik moest mijn bus halen. Het is altijd heel erg druk bij die halte ’s ochtends dus ik had me al voorgesteld dat ik waarschijnlijk de volgende bus moest hebben. Tot er opeens een man van NS Service & Veiligheid naar me kwam en vroeg of ik deze bus nodig had. Ik zei dat ik die bus moest hebben en toen zei hij: ‘’Kom hier vooraan staan en wacht even’’. Ik deed wat hij zei. Ik liep een stukje naar voren en wachtte op hem. Ik zag een klasgenootje en ik begroette haar. Maar ik dacht: ‘’Ik kan nu niet weg. Die man vertelde dat ik moest wachten dus dat doe ik.’’ Hij kwam terug en de bus kwam aan. De bus stopte voor hem alleen iets te vroeg en hij zei tegen de buschauffeur dat hij nog iets verder moest rijden en hij wees mij aan. Blijkbaar wilde hij zeggen dat het om mij ging. Op dat moment had ik door dat die meneer ervoor ging zorgen dat de bus pal voor me zou stoppen zodat ik als 1 van de eersten in kon stappen. Toen ik dat doorkreeg, keek ik niet meer om me heen. Ik zag al die blikken van de mensen die ook in de bus wilden al voor me. Dus ik ontweek hun blikken. Ik mocht dus als eerste instappen. Ik bedankte de meneer en de buschauffeur en ik stapte in. Ik kon (voor het eerste met deze bus) zitten! Ik was zo blij. Ik wist alleen niet dat er mensen waren die zoiets regelden. En uit het niets hé. Ik had nergens om gevraagd. Ik stond perplex. Ik wist niet zo goed wat ik moest denken en wat ik moest doen. Dus ik deed maar wat er van me verwacht werd 🙂 .

Diezelfde dag gebeurde er nog iets. Toen tijdens mijn terugreis. Ik stapte uit op station Lammenschans en als ik uitstap (bij een trein en een bus) pas ik altijd de deur vast. Ik ga er dus schuin af, op die manier heb ik meer steun. Deze keer stond er een man die in wilde stappen. Hij wilde me helpen. Hij vroeg of alles lukte. Ik zei dat het lukte en ik bedankte hem voor de hulp. Ik werd daar wel blij van. Ik zie dat wel vaker, dat mensen me willen helpen, en elke keer brengt dat wel een lach op mijn gezicht.

Ik heb ook een keer gehad dat ik plotseling een hand onder me elleboog kreeg. Die vrouw wilde me helpen. Eerst schrok ik, maar later bedankte ik haar. Ik vind dat altijd zo lief. Mensen die je spontaan willen helpen.

Laten we teruggaan naar het station die avond. Op station Lammenschans moet ik een trappetje af. Mensen die me kennen, weten dat ik niet zo heel snel van een trap loop. Ik kan heel goed een trap lopen, maar het gaat alleen wat langzamer. Er zijn altijd mensen die dan langs me lopen en daar word ik altijd zo zenuwachtig van. Een enkele keer blijft er iemand achter me lopen. Dat was deze keer ook het geval. Ik bedankte die vrouw voor het wachten. Die vrouw vond het de normaalste zaak van de wereld dat ze even wachtte. Daar werd ik ook heel erg blij van. Ik heb nergens om gevraagd. Ik vroeg niet of ze even wilde wachten. Ze deed het uit zichzelf. Dat vind ik zo lief.

Ik heb het wel vaker. Dan vraag ik even om een klein steuntje (meestal een schouder) en dan zijn er (tot nu toe) altijd mensen die even willen helpen. Dat geeft me altijd een goed gevoel. De laatste tijd wordt er zo vaak gezegd dat we in een vreselijke wereld leven, maar blijkbaar zijn er ook nog goede mensen. Laten we ons focussen op de goede mensen op de wereld. Daar wordt iedereen veel vrolijker van.

Deze week heb ik (samen met Naima) een vrij moeilijke beslissing moeten maken. We hebben gezamenlijk besloten om te stoppen met ‘ODM’. We hebben er gewoon geen tijd voor. We zij allebei heel erg druk met een studie. En in 1,5 jaar youtube hebben we niet eens 20 video’s gemaakt. Dat vind ik heel erg slecht. Ook deed ik steeds meer video’s in mijn eentje. Dat vind ik helemaal niet erg, ik vond het juist super leuk, maar ik heb net ook druk en ‘ODM’ is van ons tweeën. Dus we hebben samen besloten om ermee te stoppen.

‘ODM’ is een project die heel erg veel voor me heeft betekent. Ik denk dat het 3 jaar geduurd heeft. Het is ooit begonnen uit verveeldheid. We gingen nutteloze filmpjes maken op de manege (vandaar de naam J). Dat kwam op onze besloten facebookgroep. We maakten steeds meer filmpjes. Tot we opeens niet meer op de manege konden filmen. Toen besloten we een soort shownieuws/ RTL Boulevard te maken. We bleven bij onze naam. Onze filmpjes kwamen op mijn youtubekanaal, maar ze bleven privé. Toen kwamen de ODM awards. De eerste editie was een flop.

Later kwam onze site: opdemanege.jimdo.com. Daar brachten we het laatste showbizznieuws en ik begon met het schrijven van recensies (en later ook mijn eerste blogs). Toen besloten we weer de ODM awards te doen. Dat werd een groot succes. De site is er al een tijdje niet meer.

Daarna kwam het besluit om een youtubekanaal te starten. Deze keer wel openbaar. Eerst deden we dat in combinatie met de site, maar later hadden we alleen het youtubekanaal. Jullie weten wel hoe dat ging. We plaatsten zoveel mogelijk video’s. Maar helaas lukte het niet meer om video’s te plaatsen.

‘ODM’ is dus ontstaan uit vriendschap. Ik deed iets met mijn beste vriendin. Dat maakte het zo leuk. Daar neem je niet zo makkelijk afscheid van. Onze vriendschap blijft (als het aan mij ligt voor altijd), maar ‘ODM’ is verleden tijd. Ik ga het wel missen.

Het spookte al een tijdje door mijn hoofd om te stoppen met ‘ODM’, maar deze keer heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt. Dat maakt het alleen niet minder moeilijk om afscheid te nemen.

Vrijdag 1 oktober (aanstaande) gaat alles offline. Alle ‘ODM’ accounts worden uit de lucht gehaald. Dus jullie hebben nog 5 dagen om alles terug te kijken. Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle support. We love you!

2 weken geleden zag ik een interview bij ‘RTL Late Night’. Matthijs Klein kwam vertellen over een boek die hij had geschreven over zijn zoontje. Zijn zoontje is veel te vroeg geboren en volgens de artsen was er van alles mis met hem. De ouders van Cesar geloven het alleen niet, want hij doet gewoon wat elk kind moet doen. Het was een heel erg mooi interview waarbij Matthijs het (begrijpelijk) niet droog kon houden. Je zag constant zijn emotie en dat was heel mooi om te zien. Ik begon echt met hem mee te leven.

Afgelopen week zag ik nog zo’n mooie spreker op tv. Iemand die sprak met zijn hart. Zijn naam is Nasrdin Dchar. Hij hield in ‘De Wereld Draait Door’ een pleidooi over het feit dat Nederland van iedereen is. Hij constateert dat we Nederland aan het verliezen zijn door alle haat van allerlei kanten. Hij schoot vol tijdens zijn pleidooi. Hij vertelde dat hij dit voor zijn kinderen doet. Zodat zij in een veilig Nederland kunnen leven, dat alle Nederlandse kinderen in een veilig Nederland kunnen leven. Een Nederland die van iedereen is. Daarom loopt hij (as we speak) een mars door Amsterdam. De mars heet ‘ieder1’. Ik werd geraakt door zijn speech. Hij heeft zoveel gelijk. Ik vind het daarom ook zo jammer dat ik niet mee kan lopen. Ik had het heel erg graag gedaan. Laten we Nederland weer van iedereen maken.

Zoals jullie weten, ben ik een groot fan van ‘Grey’s Anatomy’ (oh ja joh, daar heb je het nou nooit over 🙂 ). Afgelopen week zag ik een scene die me zo erg inspireerde. Soms zie je gewoon een scene voorbij komen waar je kippenvel van krijgt. Dat kreeg ik bij deze scene. En het is ook nog eens zo dat de scene wordt gespeeld door 2 van mijn favoriete acteurs/karakters uit de serie. Ik ga niet te veel spoileren. Laten we het erop houden dat het niet zo goed gaat met deze twee mensen.

Het volgende nummer had ik heel erg graag willen doen als ‘Muziek van de Week’, maar er is helaas geen goede youtubevideo van te vinden. Dit nummer is voor mij wel ‘Muziek van de Week’. Ik kan de hele week niet stoppen met luisteren naar dit nummer. Dit nummer maakt me zo vrolijk. Ik baal dus ook als een stekker dat er geen goede opnamen van is! Want het is zeker één van mijn favoriete nummers van Lukas Graham.

Muziek van de week.
Voor deze week heb ik gekozen voor een nummer waar ik al een tijdje geen genoeg van kan krijgen. Het is een heel erg mooi nummer en de zanger is ook niet verkeerd. Voor mij gaat het nummer over het feit dat je heel erg graag de liefde van iemand wil. Je gaat er eigenlijk aan kapot omdat je zijn/haar liefde niet krijgt. De tekstinterpretatie van Ed Sheeran is zo mooi. Ik geloof gelijk wat hij zingt. Hij raakt me.

Muziek van de week:
Ed Sheeran – Give Me Love

Voor ik deze blog ga afsluiten, wil ik graag nog even iets zeggen. Volgende week ga ik blog nummer 60 schrijven. In blog 60 ga ik een paar veranderingen aangeven. Er gaan dus wat dingen veranderen. Wat het precies is, hou ik nog even voor me. Ik kan je wel alvast verklappen dat deze blog voorlopig nog wel blijft 🙂 . Tot blog 60!

❤
Clannad