Hi Guys,

Zaterdag 17 september ging ik voor de eerste keer naar het ‘Para Youth Festival’ in Utrecht. Ik kreeg een uitnodiging van iemand van het revalidatiecentrum ‘De Hoogstraat’. Hij vertelde me dat het misschien leuk was om even te kijken bij het zitvolleybal. Het Nederlandse Paralympische team gaf daar namelijk een clinic.

Ik ging er dus heen en het was super leuk. Het Paralympische mannenteam gaf een training. Het was een super leuke ervaring! Ik ben echt heel erg blij dat ik meegedaan heb. Aan het eind deden we een klein toernooitje. Er waren alleen mensen te kort om goede teams te maken dus vroegen ze of er ouders mee wilden doen. Mijn vader werd gevraagd. En ik zat bij hem in het team. Iemand uit het team vroeg of ik het erg vond. Ik zei: ‘zolang hij zijn benen maar bij zich houdt, vind ik het goed 🙂 ’. Het ging super goed! Ons team heeft gewonnen! Yay! (ohja en de spierpijn is aanwezig 🙂 )

Ik wil de mannen van het Paralympische mannenteam enorm bedanken voor de geweldige ochtend! Het was echt super leuk!
Toch kreeg de dag een hele rare wending. Na 10 minuten werden mijn ouders namelijk aangesproken door iemand die zei dat ik bij de verkeerde sport zat. Ik was net begonnen bij zitvolleybal en ik maakte het dus af. De man wilde wel dat ik hem na zitvolleybal even kwam opzoeken. Mijn ouders vertelden dit tegen me en ik dacht: ‘ja het zal wel’.

Wij die man opgezocht. Wat bleek (mijn ouders wisten dit natuurlijk al): hij was een talentscout van NOCNSF en hij vond mij de perfecte persoon voor rolstoelrugby. Ik heb ‘de perfecte handicap’ (dat dat mogelijk is, de perfecte handicap hebben) en ik was ook nog eens een vrouw. Ik was dus perfect.

Bij rolstoelrugby krijg je punten voor je handicap (dan gaat het vooral over je functie). Je kan in totaal 3,5 punten halen. Ik zou voor mijn romp 1,5 punt krijgen en voor mijn benen 2 punten (dat is dus in totaal 3,5 punt. Het maximale dus 🙂 ). Het team kan in totaal 8 punten krijgen, maar als ze een vrouw in hun team hebben, kunnen ze 0,5 punt meer krijgen. Dat komt omdat er bijna geen vrouwen zijn bij het rolstoelrugby. Ik ben dus heel erg gewild 🙂 .

De talentscout was heel erg enthousiast. Hij zei: ‘Over 2 jaar kan jij al op een WK spelen. Over een jaar zit jij al op zo’n niveau dat jij naar het selectieteam (Nederlands team) kan.’ Hij zei ook:’ Ik kan van jou de grootste rolstoelrugbyspeler maken.’ Ohja en hij gaat degene die me bij zitvolleybal heeft gezet op zijn donder zetten. Hij vertelde: ‘ je kan natuurlijk zitvolleybal gaan doen (en als daar je hart ligt, moet je dat vooral gaan doen), maar je kan waarschijnlijk nooit grote toernooien gaan spelen. Een bondscoach moet natuurlijk keuzes maken en omdat je een handfunctiebeperking hebt (en dat je hebt een goede handfunctie nodig bij zitvolleybal), kan het zijn dat de bondscoach eerder iemand meeneemt met een betere handfunctie dan jij.’ Daar heeft hij natuurlijk een punt. Maar ik heb nooit een intentie gehad om toernooien te gaan spelen of een sportvrouw te worden.

Ik werd heel erg enthousiast van de talentscout. En ik ga binnenkort in ieder geval een keer kijken bij rolstoelrugby en ik ga het zeker een keer proberen. Ik heb me gewoon nooit verdiept in deze sport. Dus ik kan nog niet echt oordelen. En een keer proberen kan geen kwaad toch? J. Ik merkte wel toen ik de zaal binnenliep waar de rolstoelrugbyers aan het spelen waren (op het Para Youth Festival) dat ze gelijk me probeerden over te halen. Dat was heel grappig om te zien. Die man zei ook: ‘ Je hoeft natuurlijk niet mee te doen aan toernooien, maar je zult dan wel merken dat mensen aan je blijven trekken om wel mee te doen.’

Ik werd wel een beetje zenuwachtig toen hij zei dat ik de grootste rolstoelrugbyer kon worden. Toen dacht ik: ‘ho wacht even!’ Ik weet nog niet precies wat ik ga doen. Ik ga sowieso een keer kijken en meedoen met rolstoelrugby en verder zien we wel wat er van komt. 🙂

De Paralympics zijn in volle gang en we hebben op dit moment 62 medailles! 17x goud, 19x zilver en 26x brons. Dat is toch een topprestatie? Wow.

De Paralympics zijn in volle gang en we hebben op dit moment 62 medailles! 17x goud, 19x zilver en 26x brons. Dat is toch een topprestatie? Wow.
Afgelopen dinsdag kwam Kees Jongkind naar de Hogeschool Utrecht. Kees Jongkind is sportverslaggever bij de NOS en hij is heel erg betrokken bij het programma ‘Alle Tijden Sport’. Ik vroeg hem na afloop waarom de NOS zo weinig aandacht besteedde aan de Paralympische Spelen. Dit was zijn antwoord: ‘De NOS ziet de Paralympische Spelen niet als topsport’. Ehm sorry? Geen topsport?! Waarom trainen alle atleten dan 4 jaar? Hij vertelde ook dat hij het een keer heeft geprobeerd (de Paralympische Spelen verslaan), maar dat was bijna onmogelijk. Hij zei: ‘Het is zo ingewikkeld om aan het publiek uit te leggen wanneer mensen bij een bepaalde groep horen en waarom.’ Toen nam hij mij als voorbeeld (hij zag dat ik iets aan mijn handen had): ‘Stel dat jij gaat zwemmen. Dan is het heel erg moeilijk om aan het publiek uit te leggen waarom jij in een bepaalde categorie zit en waarom.’ Daar geef ik hem natuurlijk wel gelijk in. Allen het standpunt van de NOS dat het geen topsport is, vind ik belachelijk. Als ik ooit de kans krijg om de NOS hier vragen over te stellen, doe ik dat heel erg graag.

Vrijdag ben ik met bijna de hele straat uiteten geweest. We zijn bij ‘Eten & Zo’ gaan eten in Zoetermeer. Het was super lekker en super gezellig. Het was ouderwets gezellig. En het eten was ook heerlijk.
Afgelopen dinsdag had ik een heel erg interessant gastcollege van Yusuf Omar. De naam zegt je misschien niet zoveel (de naam zei mij ook niks), maar zijn verhaal was zo interessant. Hij vertelde over het gebruik van social media bij het verspreiden van nieuws. En dan vooral Snapchat. Hij vertelde dat je op die manier veel sneller het nieuws kan overbrengen en dat er dan niet in geknipt kan worden. Je zorgt dan zelf voor je nieuws. Hij duidde hierbij ook op streamingsdiensten als Facebook Live en Periscope. Het was een heel interessant college en hij vertelde ook heel erg leuk. Hij was heel erg enthousiast. Ik vond het super leuk om naar hem te luisteren en ik ga hem zeker blijven volgen.

Deze week was de finale van ‘American Got Talent’ en Brian Justin Crum stond in de finale. Hij heeft niet gewonnen….. Hij werd 4de. 4de!! Hoe kan zo iemand nou 4de worden?! Hij verdient het om minimaal 2de te worden! Met zo’n stem word je geen 4de! Dat kan gewoon niet! (okay dus wel, want Brian werd 4de). Hij deed 2 te gekke optredens. Tijdens de finale deed hij ‘Man In The Mirror’ van Michael Jackson. Voorafgaand kreeg hij een filmpje te zien van mensen die hij dankzij zijn deelname had geïnspireerd. Hij was zichtbaar geraakt. Het was zo mooi om te zien. Tijdens de result show deed hij nog even een keer ‘Creep’ van Radiohead (mijn favoriete nummer van Brian). Mij heeft hij weer geraakt. Wat een stem heeft die man toch! Ik hoop zo erg dat we nog zoveel meer van hem gaan horen!

Deze week (gisteren) kwam Pentatonix met een nieuwe video/cover. Ze hebben deze keer een nummer opgenomen met Dolly Parton. Ze hebben samen met Dolly Parton het nummer ‘Jolene’ opgenomen en er (natuurlijk) een a capella versie van gemaakt. En dat hebben ze heel erg goed gedaan!

Muziek van de week.
Voor deze week heb ik gekozen voor een nummer die gaat over iets wat iedereen denk ik wel een keer heeft meegemaakt. Je bent verliefd op iemand en je beeld je al helemaal in hoe je een leven met diegene gaat opbouwen. Maar je durft het niet tegen diegene te zeggen. Je maakt al allemaal beloftes naar diegene, maar elke keer als je diegene ziet sla je dicht en je wacht zolang dat hij/zij ondertussen al een ander heeft. Dan vraag je je af: zullen we elkaar ooit nog eens ontmoeten en zal jij ooit nog de mijne zijn?
Ik vind het een heel erg mooi nummer en de stem van Gavin James is heel erg mooi.

Muziek van de week:
Gavin James – Nervous

Ik wil jullie heel erg bedanken voor het lezen van deze blog! Tot de volgende!

❤
Clannad