Hi,

 

Al de hele week houd ik, net als iedereen, het nieuws rondom de aardbevingen in Turkije & Syrië in de gaten.

Bij elk nieuw fragment breekt mijn hart.

Alle verwoestingen, de pijn bij de mensen, de wanhoop in de ogen, de angst, de onzekerheid. Soms ook de opluchting als er iemand onder het puin is gehaald.

Toch overheerst de angst, de wanhoop, de onzekerheid en het verdriet.

Toen ik net op nos.nl keek, stond het dodental van de aardbevingen in Turkije en Syrië op 33.000. De vrees is dat het dodental zal verdubbelen, omdat de hulpverlening nog niet elk gebied heeft bereikt.  Vooral in Syrië komt de hulp heel moeizaam op gang.

De totale omvang van deze verschrikkelijke ramp is nog lang niet duidelijk. We weten nog maar een klein beetje. Het kleine beetje wat we weten is al te verschrikkelijk.

De afgelopen dagen hebben we verschillende verschrikkelijke beelden gezien. We hebben gezien hoe bepaalde mensen zijn gered onder het puin, maar we hebben ook veel rouwende mensen gezien.

Er zijn fragmenten en beelden die niet meer uit mijn hoofd gaan.

Mijn hart breekt bij elk fragment.

Ik heb studenten in mijn klas die uit Turkije of Syrië komen. De angst en de onmacht die ik bij deze studenten zie is echt verschrikkelijk. Ik zie dat het zo ontzettend veel met ze doet.

Ik kan niet anders dan tegen deze studenten te zeggen dat ik er voor ze ben als ze het nodig hebben. Ik vind het belangrijk om deze studenten de mogelijkheid te geven om over de verschrikkelijke gebeurtenissen te praten. Ik probeer duidelijk te maken dat we er voor elkaar zijn en dat we elkaar kunnen steunen. Zij mogen aangeven wat ze nodig hebben. Ik dwing ze helemaal nergens toe. Ik zeg alleen maar dat ik er voor ze ben en dat het een bespreekbaar onderwerp is.

Ik zorg ervoor dat ik deze studenten iets meer in de gaten houd. Het mentale welzijn van mijn studenten vind ik altijd erg belangrijk, maar deze keer heb ik er wat extra aandacht voor.

Een Syrische student meldde zich ziek. Ik heb deze student die dag even extra gevraagd hoe het met haar ging. Op deze manier hou ik het contact met deze student.

Vrijdag kreeg ik van een student de vraag hoe aardbevingen eigenlijk ontstaan. Ik heb samen met haar filmpjes gekeken waarin het werd uitgelegd. Als dat haar helpt dan leg ik het graag uit.

Op deze manier houd ik het bespreekbaar.

Meer kan ik helaas niet doen.

Ik kan me echt niet voorstellen hoe mensen die familie hebben in Turkije of Syrië. Daarnaast kan ik me ook niet voorstellen hoe je je voelt als je nu in Turkije of Syrië bent. Volgens mij ga je door een hel.

Woorden schieten in deze situatie te kort. Toch heb ik geprobeerd om mijn gedachten te verwoorden:

De onzekerheid maakt je gek. Je zit met zo ontzettend veel vragen. Vragen waar je het antwoord niet op weet.

Is mijn dierbare veilig of ligt mijn dierbare nog onder het puin? Leeft mijn dierbare nog of is mijn dierbare overleden? Hebben mijn dierbaren eerste levensbehoeften of hebben ze echt helemaal niks meer? Krijgen mijn dierbaren de (medische) hulp die ze nodig hebben of zijn ze aan hun lot overgelaten?

Hebben ze mensen om zich heen of zijn ze helemaal alleen? Hebben ze nog iets weten te redden of zijn ze echt alles en iedereen kwijt?

Je wil naar het gebied toe, maar wat kan je doen?

Loop je de mensen daar niet alleen maar in de weg?

Alles in je zegt dat je iets moet doen. Je kan toch niet alleen maar naar het nieuws kijken? Er moet toch iets gebeuren?

We zijn nu veilig in Nederland. Wij hebben alles en iedereen die we nodig hebben. Wij mogen heel dankbaar zijn dat wij hier leven.

Hoe kunnen we ervoor zorgen dat ze in Turkije en Syrië een beetje van onze veiligheid, warmte en liefde kunnen krijgen?

Kunnen we het misschien inpakken en opsturen? Als ze op die manier de warmte, liefde en hulp krijgen dan zou ik het nu meteen doen.

Misschien helpt het als we een einde kunnen maken aan de onzekerheid. We weten misschien allemaal wel dat de zekerheid heel hard gaat zijn. Dan is de onzekerheid in ieder geval voorbij.

Heel af en toe gebeurt er een wonder. Hoe klein de kans op een wonder ook is: wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Misschien komen er nog wonderen. Laten we het hopen.

Miljoenen mensen zijn hun huis kwijt. Duizenden mensen zijn overleden. Het aantal gewonden is niet eens bekend, maar het aantal zal schrikbarend hoog zijn. Helaas zullen al deze cijfers de komende tijd nog oplopen.

Hele dorpen en steden zijn compleet verwoest. Alles ligt in puin. Veel bezittingen zijn verloren gegaan. Naast alle bezittingen zijn er ook veel levens verloren gegaan. Mensen zijn hun hele familie kwijt.

Mensen zijn echt alles kwijt.

Er zijn mensen die echt helemaal niks meer hebben.

Wat doe je dan? Wat kan je nog als je echt alles en iedereen kwijt bent?

Als ik een wens mag doen voor iedereen die, op welke manier dan ook, is geraakt door de verschrikkelijke gebeurtenissen dan is het het volgende:

Ik hoop dat je heel veel liefde, warmte en kracht mag ontvangen.

We zijn er voor elkaar.

Nu is het aan ons om er voor elkaar te zijn. Om elkaar te helpen.

Mijn grootste wens is dat we nu kunnen laten zien dat we er echt voor elkaar zijn. We zijn allemaal mensen.

Geef iedereen de liefde en de warmte die ze verdienen. De mensen in Turkije en Syrië hebben het nu hele hard nodig.

Let goed op elkaar. Ook op de mensen in Nederland die, op welke manier dan ook, zijn verbonden aan Turkije en/of Syrië. Laat juist aan die mensen weten dat je er voor ze bent.

Doe wat je kunt.

Je voelt aan alles dat je meer zou willen doen. Een klein gebaar kan heel groot zijn.

We hebben elkaar heel erg hard nodig.

 

Muziek van de Week

Deze artiest is de laatste tijd veel in het nieuws. Zij heeft veel familie in Turkije wonen. Helaas is de laatste tijd duidelijk geworden dat er familieleden zijn omgekomen. Ze roept op verschillende manieren op om de mensen in Turkije & Syrië te helpen.

Deze artiest komt binnenkort met een kookboek. De volledige opbrengst gaat naar de slachtoffers van de aardbevingen in Turkije en Syrië.

Ik heb een exemplaar besteld. Voor mij voelde het goed om op deze manier mijn steun te verlenen en om een bijdrage te leveren.

Al een paar dagen heb ik dit nummer in mijn hoofd. Dit nummer gaat over een vluchteling. Dit nummer zou ook kunnen gaan over iemand die nu in Turkije of Syrië is.

Op tv zien we welke impact deze rampen hebben op heel veel mensen, maar pas over een paar jaar gaan we zien hoe beschadigd de overlevenden zijn. Er zijn heel veel getraumatiseerde mensen bijgekomen. De impact daarvan moet nog duidelijk en zichtbaar worden.

Dit liedje gaat daarover. We weten niet wat bepaalde mensen hebben gezien en wat ze mee hebben gemaakt.

Deze mensen zijn voor altijd getekend door deze verschrikkelijke gebeurtenissen.

Ook deze ramp kent een Furaha. Ik vrees dat er meerdere Furaha’s zijn.

MVDW:

Karsu – Song for Furaha

Ik voel me oprecht heel erg machteloos als ik naar de berichtgeving kijk en als ik de berichtgeving lees. Alles in mij zegt dat ik iets moet doen, maar ik weet niet goed wat.

Met een aantal collega’s gaan we iets opzetten om geld in te zamelen. Ik wil wel dat het goed gebeurt. Hier moeten we goed over nadenken. Feit blijft is dat het gaat gebeuren. Daar ga ik me echt heel erg hard voor inzetten.

Zo’n verschrikkelijke gebeurtenis laat wel zien dat we met z’n allen iets willen doen.

Er worden verschillende acties opgezet. Er zijn heel veel verschillende manieren om je steun te betuigen en om hulp te bieden.

Op Giro 555 is inmiddels meer dan €16 miljoen is opgehaald.

Woensdag 15 februari 2023 zal er overal aandacht zijn om zoveel mogelijk geld op te halen voor de slachtoffers.

Ik hoop oprecht dat er heel veel geld zal worden opgehaald.

Alle hulp is welkom.

 

We zouden echt alles op alles moeten zetten om de mensen in Turkije en Syrië te helpen.

Doe wat je kan.

Laten we met z’n allen laten zien dat we er zijn voor iedereen die ons nodig heeft.

❤️

Clannad