Hi Guys,

 Ik ga maar gewoon eerlijk met jullie zijn:

Ik vind het best wel lastig om deze blog te beginnen.

Ik heb nu al een paar keer mijn eerste zinnen verwijderd en herschreven.

Het is eigenlijk wel goed dat ik het een beetje eng vindt om dit op te schrijven. Dat laat zien dat ik het over iets gaat belangrijks ga hebben. Het laat ook zien dat ik mijn worsteling niet zomaar verzin. Hetgeen waar ik over ga praten, is best lastig en dat maakt het misschien alleen maar nog belangrijker.

Heel eerlijk:

Ik zou niet willen dat het een moeilijk onderwerp was.

Eigenlijk is het te bizar dat het een moeilijk onderwerp is, want iedereen heeft het er op een eigen manier me mee te maken.

Ik zal jullie eerst even meenemen naar hoe ik bij de blog van deze week ben gekomen.

Afgelopen dinsdag was ik door mijn tijdlijn op Instagram aan het gaan. Tijdens het scrollen kwam ik de een post tegen van disabled_eliza.

Eliza is iemand die op Instagram allerlei posts maakt over handicap. Eliza wil graag dat bepaalde dingen veranderen en Eliza zorgt voor veel bewustwording.

Ik kan me vaak vinden in de posts. van Eliza. Al bleef ik iets langer stilstaan bij de post die ik afgelopen dinsdag voorbij zag komen.

In de post stelt Eliza dat gehandicapte personen vaak worden vergeten in seksuele voorlichting. Er is bijna geen (of geen) aandacht voor handicap en/of gehandicapte personen als het gaat over seksualiteit. Ook geeft Eliza aan dat het best wel kwalijk is dat dit gebeurt, want het kan echt gevolgen hebben.

Ik heb hier ook ervaring mee. Ik heb in 2019 een presentatie gegeven tijdens de opleiding ‘Sociaal Werk’ waarin ik een voorlichting heb gemaakt om seksualiteit bespreekbaar te maken bij mensen met een amputatie.

Tijdens deze research kwam ik er al achter dat het zo moeilijk was om informatie te vinden over dit onderwerp.

Het lijkt wel of er een taboe heerst op het onderwerp.

Dat vind ik heel erg jammer en daar zou echt verandering in moeten komen.

Ik heb het niet alleen over de combinatie van seksualiteit en handicap. Het valt me heel erg op dat mensen het soms niet over seksualiteit durven te hebben.

Misschien begint het al bij de seksuele voorlichting die er op school wordt gegeven. Seksuele voorlichting gaat alleen maar over hoe je ervoor kan zorgen dat je niet zwanger raakt en hoe je ervoor kan zorgen dat je geen SOA krijgt.

Daar blijft het wel bij. Terwijl je het tijdens seksuele voorlichting over zo veel meer kan hebben.

Ik denk dat hier al uit blijkt dat het best lastig is om het bespreekbaar te maken.

Zelfs als mensen het bespreekbaar willen maken, word je verplicht om heel zorgvuldig je woorden te kiezen.

Je mag het wel bespreekbaar maken, maar je mag de woorden niet gebruiken.

Op Instagram volg ik Joy Delima. Zij is een actrice, maar ze schrijft ook columns voor de Volkskrant. Haar columns met als onderwerp seksualiteit. Deze columns deelt ze ook op haar instagram. Ik vind het echt leuk om haar columns te lezen, want ze schrijft het echt leuk op.

Als ze haar columns deelt dan zijn bepaalde woorden zwart gemaakt, omdat het blijkbaar niet mag van instagram. Als ze de woorden niet bedekt dan wordt haar post verwijderd. Onder de foto’s heeft ze het vaak ook over ‘seggs’ of ‘seggsualiteit’, omdat haar bericht anders van instagram gehaald wordt.

Zelfs als mensen het bespreekbaar willen maken, word je verplicht om heel zorgvuldig je woorden te kiezen.

Je mag het wel bespreekbaar maken, maar je mag de woorden niet gebruiken.

Waarom is het zo lastig om seksualiteit bespreekbaar te maken?

Het is iets waar iedereen op een eigen manier mee bezig is.

Het onderwerp leeft bij iedereen op een bepaalde manier, maar het is te lastig om het met elkaar te delen.

Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik echt heel erg van de liefde hou. Ik luister heel erg graag naar liefdesliedjes en ik kan hele dagen naar romantische komedies kijken.

Blijkbaar is het geen probleem om op die manier over de liefde te praten. Sterker nog: het lijkt soms wel of alle muziek en films alleen maar over de liefde gaan.

Misschien is het wel anders:

Het wordt pas echt lastig om over de liefde of seksualiteit te praten als het van de norm afwijkt. Als het anders gaat dan het ‘zou moeten’ dan lijkt er wel een taboe op te zitten.

Pas je binnen de norm dan is er niks aan de hand. Val je er net buiten dan merk je dat aan alle kanten. In hoofdstuk 350 heb ik hier ook iets over verteld. Ik denk dat die koppeling heel goed te maken is.

Mensen hebben vaak reacties op wat je doet. Mensen hebben een mening over hoe jij leeft. Vooral op sociale media komt dat heel erg naar voren.

De laatste tijd zit mijn algoritme op facebook heel erg in artikelen over mensen die hun liefdesleven delen. Vraag me niet waarom, maar mijn hele tijdlijn staat er vol mee.

Soms lees ik de reacties die onder de artikelen/posts staan. Als ik die reacties lees dan weet ik opeens weer waarom het soms zo moeilijk is om seksualiteit en liefde bespreekbaar te maken.

Mensen zijn namelijk heel erg goed in oordelen. Mensen zijn heel goed om ervoor te zorgen dat je een slecht gevoel over jezelf krijgt of dat je gaat twijfelen aan jezelf.

Ik zou me niet voor kunnen stellen hoe is om de reacties te lezen als jij de persoon in het artikel bent……

Ik denk echt dat we niet veel over seksualiteit of de liefde praten omdat we te bang zijn voor het oordeel van anderen.

Dat is ook maar mijn invulling. Misschien zegt dat wel iets over mij.

Muziek van de Week.

Liefdesliedjes. Ik vind ze echt heerlijk. Vorige week deelde ik nog een heel erg lief liedjesliedje.

Nu deel ik een liedje waar ik gewoon heel erg blij van wordt. Elke keer als ik dit nummer hoor, word ik heel erg blij.

Eigenlijk is het gewoon een liefdesliedje. Het gaat er eigenlijk over dat je het heerlijk vindt dat iemand je een bepaald gevoel geeft.

Ja, misschien heb ik deze blog wel gebruikt om dit liedje een keer ‘muziek van de week’ te laten zijn. Wie zal het zeggen?

Er is altijd een goede reden om muziek van deze artiest te delen, toch?

Al helemaal als het ook nog eens een liveoptreden is.

MVDW:

Bruno Mars – Locked out of heaven

Wat probeer ik eigenlijk te zeggen met mijn blog van deze week?

Ik wil namelijk niet zeggen dat je altijd alles met iedereen moet bespreken. Je bepaalt namelijk altijd je eigen grenzen.

Ik ben ook niet iemand die heel erg de behoefte voelt om alles te bespreken.

Je moet je namelijk nooit verplicht voelen om iets te delen.

 

Wat probeer ik dan wel te zeggen?

Misschien probeer ik te zeggen dat alles in principe bespreekbaar zou moeten zijn.

Er zou altijd een mogelijkheid moeten zijn om bepaalde dingen te bespreken.

 

Dat we het er nu niet over hebben betekent niet dat het er niet is.

Oh, dat is wel heel erg vaag.

Wat ik eigenlijk bedoel is dat iedereen anders is. Iedereen heeft eigen ervaringen rondom de liefde en seksualiteit.

Dat is allemaal okay.

Er zijn mensen die het niet erg vinden om het erover te hebben, maar er zijn ook mensen die het lastiger vinden om het bespreekbaar te maken.

Jouw beeld rondom de liefde en seksualiteit zal verschillen van dat van anderen. Dat is helemaal okay.

Het is alleen heel erg belangrijk dat we elkaar daar niet op aanvallen.

Iedereen is nou eenmaal anders.

Het belangrijkste is dat alles er mag zijn. Je zou je nooit hoeven schamen.

 

Praat met elkaar. Luister naar elkaar en oordeel niet zomaar over elkaars verhaal.

Ja, ik heb in 2019 een soort voorzetje gegeven om het bespreekbaar te maken. Ik vond het te leuk om te doen. Misschien ga ik daar ooit nog een vervolg aan geven.

Het onderwerp is namelijk te belangrijk om zomaar te laten liggen.

Laten we het met elkaar blijven hebben over seksualiteit en de liefde. Laten we daarbij iedereen die wil een stem geven.

Liefde is zo’n mooi onderwerp. Laten we dat onderwerp met zoveel mogelijk mensen delen.

❤️

Clannad

PS. Het was veel minder moeilijk om dit hoofdstuk te schrijven dan ik dacht. Ik vind het namelijk niet moeilijk om hier iets over te zeggen. Al ben ik altijd op zoek naar de juiste woorden. Ja, ik heb sommige delen bewust heel vaag/breed gelaten. Op deze manier kan iedereen het anders invullen. Misschien kunnen mensen zich er op deze manier sneller in herkennen. Misschien zet het je zo wel makkelijker aan het denken. 

PPS. Wat vind jij? Vind jij dat we het gesprek meer aan moeten gaan? Laat het weten.