Hi Guys,
Het is maandag en het is rond 11:45 als ik, samen met mijn moeder, tandartsenpraktijk binnenloop. We hebben allebei een afspraak dus we melden ons bij de receptioniste. De receptioniste zegt dat we nog even plaats mogen nemen in de wachtkamer. Dat doen we. We begroeten de mensen die al in de wachtkamer zitten. Sommige mensen kijken wat verschrikt op en groeten terug. We gaan zitten.
Na ongeveer vijf minuten kijk ik even om me heen. Iedereen zit er nog steeds, want de tandarts loopt uit. Alleen zit nu iedereen op een telefoon. Er is één man die, net als ik, niet op een telefoon bezig is.
“Mevrouw X, mag ik u iets vragen?”, roept de receptioniste opeens.
Mevrouw X kijkt op van haar telefoon en ze loopt naar de balie. De receptioniste vraagt aan mevrouw X of haar gegevens nog kloppen. Alles bleek te kloppen. Mevrouw X gaat weer zitten. Als ze op de stoel zit, pakt ze meteen haar telefoon. Ze gaat verder waar ze gebleven is.
Ik luister ondertussen naar de muziek die ook te horen is. Ik kijk ook nog een keer om me heen.
Nu heeft die ene meneer, die eerst een hele tijd zonder telefoon zat, ook zijn telefoon gepakt.
Ik ben nu nog de enige zonder telefoon. Ik voel me nu echt een beetje in de steek gelaten door deze meneer. Hij laat me zomaar alleen.
Mijn moeder is inmiddels een tijdschrift aan het lezen, want dat mag blijkbaar weer. Ik lees met haar mee. Zo gaat de tijd in de wachtkamer sneller, hopen we.
Dit was een moment van bijna twee weken geleden. Het was een moment waarbij ik aan het denken werd gezet.
Ik weet eigenlijk wel zeker dat iedereen een soort gelijke situatie kan beschrijven. Ik denk wel meer dan één.
Tegenwoordig zit iedereen de hele tijd op een telefoon. We kunnen bijna niet meer zonder.
Ik ben daar echt niet anders in. Ik ben ook veel met mijn telefoon bezig. Ik ben ook heel veel op sociale media aan het scrollen of spelletjes aan het spelen. Oh en ik app veel met vrienden. Daarnaast maak ik ook veel foto’s.
Ja, ik ben ook veel met mijn telefoon bezig.
Alleen merk ik dat ik het steeds vervelender begin te vinden. Ik ben me er erg bewust van dat ik veel met mijn telefoon bezig ben.
Ik wil er echt wel wat mee doen, maar het is echt lastig. Ik vind het best lastig.
Ik probeer het echt wel te minderen. Dat doe ik vooral door mijn telefoon er niet meteen bij te pakken als ik ergens aan het wachten ben. Ook laat ik mijn telefoon steeds vaker binnen als ik buiten ga zitten. Het lukt me ook nog steeds om mijn telefoon niet mee naar mijn slaapkamer te nemen als ik ga slapen.
Het nadeel is dat ik dan een iPad heb waar ik nog steeds overal bij kan. Ik kan bijna alles met mij iPad wat ik ook met mijn telefoon kan. Dus misschien moet ik daar ook maar eens iets op verzinnen.
Gisteren zat ik even voor de deur en eigenlijk zat ik alleen maar op mijn telefoon. Ik vond het gewoon gênant. Ik legde mijn telefoon weg en ik keek om me heen.
Ik zou willen dat ik dat vaker deed.
Wat het voor mij zo lastig maakt, is dat ik het ook heel erg leuk vind om dingen op mijn telefoon te doen.
Ik vind het soms echt leuk om op sociale media te scrollen en om filmpjes te kijken. Ik vind het ook gewoon erg leuk om bepaalde spelletjes te spelen.
Daarnaast beheer ik een aantal instagramaccount voor anderen. Dus daar kan ik niet zomaar mee stoppen.
De kans is ook heel erg groot dat jij nu mijn blog ook op een telefoon leest. Dus daar ben ik dan weer erg blij mee. Hoe lees je anders mijn blog?
Ik heb een haat-liefdesverhouding met mijn telefoon en met schermen.
Ik ben soms een beetje bang dat we te veel vergeten om te genieten van de ‘echte’ wereld en bij alles wat we meemaken.
Het leven vindt pas echt plaats buiten het beeldscherm.
Soms zou ik willen dat ik alle apps van mijn telefoon verwijder en dat ik alleen nog maar kan appen en bellen met mijn telefoon. Ik denk echt dat het dan een stuk rustiger is.
Weet je wat ik vooral merk:
Ik weet echt wel hoe ik ervoor kan zorgen om mijn telefoongebruik of mijn beeldschermgebruik kan minderen, maar ik bedenk elke keer een smoesje zodat het toch niet kan. Ik probeer mezelf wijs te maken dat het niet kan.
Ik denk dat ik niet de enige ben die dit doet.
Muziek van de Week.
Er zijn veel nummers gemaakt waarin de telefoon wordt bezongen. Soms komt het woord ‘telefoon’ maar 1x terug in de tekst.
Het was dus nog best wel een klus om een liedje uit te zoeken voor dit hoofdstuk.
Ik moest denken aan een medley die deze artiesten ooit hebben gedaan tijdens hun concertreeks. Tijdens deze medley zingen ze drie nummers die gaan over de telefoon.
Als ik nadenk over de nummers die ze zingen dan gaan ze ook allemaal over de liefde. Blijkbaar passen de liefde en de telefoon heel goed bij elkaar.
Ik word in ieder geval erg blij van deze medley en van deze vier artiesten. Daarnaast past het ook goed bij dit hoofdstuk.
MVDW:
Ladies of Soul – Telephone Medley
Telefoongebruik.
We moeten er mee leren leven. Het is er nou eenmaal. Of je het nou leuk vindt of niet.
Het gaat heel moeilijk worden om er helemaal mee te stoppen, want in sommige opzichten kunnen we echt niet meer zonder. Okay, als het moet dan kan dat ook.
Alles gaat steeds meer online. Als ik kijk naar het lesmateriaal dan is ook alles online, want er hoeven bijna geen boeken meer gekocht te worden. Als je licenties (online boeken) koopt dan ben je er al. Ik vind het als docent juist belangrijk dat studenten tijdens mijn lessen zo min mogelijk bezig zijn achter de beeldschermen, maar dat ik mijn manier van lesgeven.
Dus ja, we moeten er echt aan geloven.
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je voor jezelf een balans zoekt waar jij je prettig bij voelt.
Hoeveel tijd wil jij kwijt zijn aan een beeldscherm?
Zijn er momenten waarbij je juist niet bezig wilt zijn met je telefoon/tablet?
Ik weet gewoon dat ik geen telefoon/tablet wil hebben als ik ga eten of als ik met anderen ben.
Als het moet dan kan ik zonder mijn telefoon. Dat weet ik zeker.
Misschien is het tijd dat ik voor mezelf een goede balans ga zoeken.
Ik ga zien hoe het gaat zijn als het ‘gewone’ leven weer gaat beginnen.
Tijdens je vakantie gaat toch alles anders.
We gaan het zien.
❤️
Clannad