Hi Guys,

Afgelopen vrijdag had mijn klas een gastles van een Spoken Word artiest. Ik had het niet geregeld. Alle credits gaan naar mijn praktijkbegeleider voor het regelen van de gastles.

Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik ben redelijk onbekend met Spoken Word. Ik had het alleen een keer op televisie gezien, maar was het dan ook. Ik liet me dan ook verrassen.

Het werd een hele leuke ochtend. De gastdocent was zo ontzettend aardig. Hij heeft de klas echt een hele leuke les gegeven. Hij was zelf ook heel erg enthousiast en heel aardig.

Van tevoren wilde de gastdocent een onderwerp waar hij mee aan de slag kon. Mijn praktijkbegeleider had tegen hem gezegd dat ‘handicap’ het onderwerp werd. Mijn klas had namelijk net een paar lessen over ‘Handicap’ gehad en hij vond dit wel een mooie afsluiting.

Ik wist niet zo goed wat ik ervan kon verwachten. Vooral omdat ik de studenten een bepaalde kijk op ‘handicap’ had gegeven. Dus ik was benieuwd naar de insteek en de kijk van de gastdocent.

Pluspunt: mijn praktijkbegeleider had wel mijn lesmateriaal naar de gastdocent gestuurd.

De gastles was bedoeld voor mijn studenten, maar toch heb ik ook meegedaan. Ik vond het wel heel interessant. Vooral ook omdat ‘schrijven’ voor mij een goede uitlaadklep is. Ik kon er ook veel van leren.

De gastles heeft me wel aan het denken gezet. Vooral een bepaalde opdracht:

De klas werd verdeeld in 4 groepen. Elke groep kreeg een basisemotie: blij, boos, bang of bedroefd.

Elke groep kreeg de opdracht om de emotie die ze kregen te koppelen aan ‘handicap’.

Ik zat in het groepje ‘blij’.

Wat bleek:

Mijn groepje vond het heel lastig om de onderwerpen ‘blij’ en ‘handicap’ aan elkaar te koppelen.

Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen of denken. Ik was heel erg verbaasd. Ik zal even een voorbeeld geven van een situatie tijdens de opdracht:

Iemand schreef een ‘y’ op een A3-vel. Iemand uit het groepjes maakte hier een associatie mee. De persoon tekende aan de onderkant nog een streepje bij (je kreeg een omgekeerde ‘K’). Toen zei iemand: “Iemand is blij als diegene twee benen heeft.”

Ik antwoordde: “Ik had een andere associatie. Ik zag juist iemand met 1 been en de streepjes aan de bovenkant zijn armen. Dus iemand heeft 1 been en is blij. Dus je kan ook heel blij zijn met 1 been.”

Ik verbaas me er echt over dat het blijkbaar heel erg lastig is om de begrippen ‘handicap’ en ‘blij’ aan elkaar te koppelen.

Gehandicapte mensen zijn net mensen.

Gehandicapte mensen zijn ook blij.

Gehandicapte mensen kennen ook blije gevoelens.

Ik heb vaak genoeg blije gevoelens gehad en ik ben toch echt een gehandicapte vrouw.

Terug naar de gastles.

Het thema was ‘Spoken Word’. We kregen ook de opdracht om iets te schrijven. Iedereen moest in het groepje iets schrijven. Tijdens het schrijven heb ik me nergens mee bemoeid, omdat ik benieuwd was naar wat anderen zouden schrijven.

Terwijl anderen aan het brainstormen waren, draaide mijn hoofd overuren. Ik wilde heel graag iets zeggen. Ik wilde zeggen hoe ik over alles dacht. Ik heb me ingehouden.

Toch wil ik hier graag met jullie delen wat ik eigenlijk had willen schrijven.

Bij deze:

Blij en gehandicapt

Hier ben ik dan.

Ik kom iets vertellen over blijdschap.

Ik hoor jullie denken: “hoe kan zij nou iets vertellen over blijdschap? Ze is een gehandicapte vrouw!”

Toch ben ik hier.

 

Misschien was het nog niet bij u binnengekomen, maar ik ben net een mens.

Ik ben net zo goed een mens als u dat bent.

Ik ervaar dezelfde emoties die iedereen ervaart.

 

Ik heb dagen waarop ik boos ben.

Ik ken dagen waarop ik bang ben.

Ik ken ook echt dagen waarop ik bedroefd ben.

Op de meeste dagen ben ik

geloof het of niet

heel erg blij.

 

Ik heb een mooi leven.

Ik heb hele lieve vrienden om me heen,

ik geniet van concerten,
ik word blij van de eerste zonnestralen.

Ik kan niet wachten om op een mooie zomerdag weer op een terras te gaan zitten met vrienden.

Ik kom helemaal geen liefde tekort

 

Dus ja: ik kan genoeg vertellen over blijdschap. Ik heb zoveel voorbeelden.

Ik ga ze echt niet allemaal delen, want dan zitten we hier volgend jaar nog.

 

Ik snap het wel hoor.

U heeft waarschijnlijk een bepaald beeld van een gehandicapt persoon:

Iemand die met alles hulp nodig heeft.

Een gehandicapt is een zielig persoon.

Een gehandicapt persoon die op straat leeft?

Dat is ondenkbaar.

Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar dan zitten we hier volgend jaar nog.

Velen van jullie horen gehandicapte mensen vaak klagen.

Bereid je voor, want dat ga ik nu ook even doen.

De wereld is namelijk niet gemaakt voor gehandicapte mensen.

 

Wilt u mij vaker blij zien?

Zorg er dan voor dat ik, als gehandicapte vrouw, dezelfde dingen kan doen als iedereen.

Dezelfde dingen die u ook doet.

 

Begin nu alstublieft niet over acceptatie.

Ik hoor zo vaak dat ik mijn handicap moet leren accepteren.

 

Geloof mij: ik heb mijn handicap geaccepteerd.

Ik weiger alleen te accepteren dat ik word uitgesloten van de samenleving.

 Ja, misschien ziet u niet vaak een blij gehandicapt persoon.

De kans is groot dat u sowieso niet zo vaak een gehandicapt persoon in het wild tegenkomt.

 

Heeft u zich ooit afgevraagd waarom dat komt?

Denk daar maar eens over na.

Ik hoop dat wij elkaar veel vaker in het wild tegen gaan komen.

Ik heb genoeg blijdschap en liefde om met iedereen te delen.

Is dit ‘Spoken Word’? Ik heb geen idee. Misschien is dit mijn versie van ‘Spoken Word’.

Er is wel iets anders: ik heb het nog niet voorgedragen. Het is in mijn geval dus meer ‘Written Word’ 😊.

Het is in ieder geval iets wat ik heel erg graag kwijt wil. Tijdens de gastles zat deze tekst in mijn hoofd te spoken. Nu heb ik het eindelijk van me af kunnen schrijven.

Nu heb ik het ook met jullie gedeeld.

Ik ben benieuwd naar wat jullie ermee gaan doen 🙈. Hoe gaat mijn boodschap bij jullie overkomen?

Muziek van de Week.

Deze week hoorde ik, na een tijdje, weer een liedje. Eigenlijk past dit nummer wel heel erg goed bij deze blog.

Dit nummer gaat eigenlijk over het feit dat de artiest een liedje voor iemand heeft geschreven en de artiest vraagt zich af of diegene wel naar de tekst zal luisteren. Ga je naar het liedje luisteren of zet je het nummer meteen uit?

Eigenlijk is dat altijd de vraag als je iets wilt vertellen. Of je nou iets echt vertelt of als je iets schrijft. Het is altijd de vraag wat mensen met jouw boodschap doen. Gaan mensen luisteren? Zo ja, hoe komt het dan over? Gaan mensen er wel iets mee doen? Of gaat de boodschap het ene oor in en het andere weer uit?

Je weet het nooit.

Dezelfde vragen stel ik mezelf ook als ik een blog schrijf.

Alles wat jij kan doen is je boodschap blijven vertellen. Misschien komt er een moment dat mensen wel gaan luisteren.

Naast deze boodschap is dit nummer gewoon ontzettend goed! Ik ben fan van deze artiest. Deze versie vind ik persoonlijk de mooiste versie.

Je bepaalt natuurlijk zelf of je naar het nummer gaat luisteren. Ik weet wel wat ik zou doen.

MVDW

JP Cooper – Radio (Gospel)

Waar gaat ‘Spoken Word’ voor mij eigenlijk over?

Het gaat erom dat je andere mensen iets wilt vertellen. Je wilt een boodschap overbrengen. Misschien wil je mensen aan het denken zetten.

Het begint allemaal met het feit dat je een verhaal te vertellen hebt.

Iedereen heeft iets te vertellen. Iedereen heeft een uniek verhaal.

Alleen deelt niet iedereen een verhaal met de wereld. Dat is eigenlijk zonde.

Alle verhalen zijn zo mooi.

Afgelopen vrijdagochtend heeft me echt geïnspireerd.

Het heeft me echt aan het denken gezet.

Dank voor de mooie gastles.

Onthoud alsjeblieft dit: iedereen kent blije momenten.

Blijdschap is voor iedereen.

Ook gehandicapte mensen kunnen heel goed blij zijn.

Het is echt net zo moeilijk om ‘blij’ en ‘handicap’ aan elkaar te koppelen.

 

Iedereen heeft altijd het recht om blij te zijn.

Laten we ervoor zorgen dat iedereen blij mag en kan zijn.

Als we elkaar daarbij kunnen helpen dan zouden we dat best kunnen doen.

Er is niks leuker dan blij zijn.

❤️

Clannad