Hi Guys,

Afgelopen week had ik opeens het boek van Wouter de Jong uit. Opeens was ik bij de laatste pagina van de ‘Mindgym Journal’. Opeens schreef ik voor de laatste keer iets in de journal. Opeens had ik 168 vragen, die waren verdeeld in zes delen, beantwoord. Elke dag had ik voordat ik ging slapen trouw een vraag beantwoord. Elke dag nam ik de tijd om hele mooie en inspirerende vragen te beantwoorden. Vragen die me even aan het denken zette. Vragen die ik nooit eerder had beantwoord. Vragen die ervoor zorgde dat ik ging reflecteren.

Nu zijn er geen nieuwe vragen meer. Een deel van mijn avondritueel is weg.

Ik vond het erg leuk om elke dag een vraag te beantwoorden. Ik deed het echt met plezier.

De laatste vraag van de journal zette me toch wel aan het denken.

De laatste vraag liet je terugkijken op wat je de afgelopen tijd het geschreven. Wat valt je op? Is er een thema die bij jou terugkwam?

Ja, ik had zo’n thema.

Bij mij kwam het thema ‘van jezelf houden’ of ‘self love’ best vaak terug. Ook wel te omschrijven als: jezelf accepteren.

Vorige week schreef ik een blog over ‘schamen’ en ik denk dat de blog van deze week hier wel mooi op aan gaat sluiten. Schamen en jezelf accepteren gaan namelijk wel goed samen.

Ik heb het volgens mij al veel vaker in blogs geschreven, maar ik heb echt het idee dat ik de laatste tijd veel stappen aan het zetten ben rondom het thema ‘self love’. Ik ben steeds meer aan het leren om van mezelf te houden. Het gaat met kleine stapjes, maar er zit vooruitgang in. Daar gaat het allemaal om.

Ik zal een voorbeeld geven van een moment waarbij ik het deze week merkte:

Ik wilde deze week op iemand afstappen, maar ik vond het heel spannend. Ergens durfde ik het echt niet, omdat ik dacht dat diegene er niet op zat te wachten. Deze persoon was namelijk ook al met anderen aan het praten. Op een gegeven moment had ik al mijn moed verzameld en ik stapte om diegene af. Terwijl ik op diegene afstapte, voelde ik me als iemand in een film. Misschien ken je het wel: zo’n scene waarin iemand loopt en iedereen om diegene staat stil en kijkt hoe diegene loopt. Zo voelde ik me vanbinnen. Ik liep dus op diegene af en ik zei wat ik wilde zeggen. Of diegene er nou op zat te wachten of niet.

Misschien denk je nu: wat is dit nou voor een stom voorbeeld!

Nou, voor mij is dit toch wel een vooruitgang. Twee jaar geleden had ik een soortgelijke situatie met dezelfde persoon. Toen was ik gewoon weggegaan zonder dat ik diegene gedag zei. Toen zei ik alleen maar tegen mezelf: “deze persoon zit echt niet op jou te wachten! Deze persoon is met anderen dus hij wil jou nu echt niet zien/ met je praten! Ga gewoon naar huis!” Ik praatte mezelf dus alleen maar naar beneden. Gisteren deed ik dit niet. Gisteren sprak ik mezelf alleen maar moed in.

 

Waar kan dit aan liggen?

Ik heb wel een verklaring.

Ik merk de laatste tijd dat ik veel lekkerder in mijn vel zit. Ik merk aan alles dat ik mezelf veel prettiger en fijner voel dan voorheen.

Ik merk nu echt dat ik stappen aan het zetten ben als het gaat om het accepteren en het houden van jezelf.

 

Waarom heb ik dit nu?

Ik denk dat het vooral te maken heeft met het feit dat ik mijn leefstijl heb omgegooid. Ik eet nu veel gezonder en bewuster. Ik merk dit aan alles. Ik merk dat mijn lichaam aan het veranderen is. Ik merk dat bepaalde kleding heel lekker zit en dat ik me goed voel in bepaalde kleding. Ik kan je zeggen dat dit echt een heerlijk gevoel is.

Ook merk ik dat ik de laatste tijd veel beter loop. Ook kan ik nu beter en makkelijker stilstaan. Ik merk dat dit mij ook veel zelfvertrouwen geeft. Ik voel me hierdoor echt prettiger. Het geeft me veel meer rust, omdat ik veel minder na hoeft te denken over hoe ik moet staan. Dit is toch wel handig als je voor een klas staat 😊.

Ik weet niet zeker of dit de verklaring is, maar op dit moment kan ik even niets anders bedenken.

Ik denk ook echt wel dat het met meer dingen te maken heeft, want dit kan niet de enige verklaring zijn. Op dit moment kan ik die andere verklaringen niet bedenken.

Op persoonlijk en innerlijk vlak merk ik dat ik een groei aan het doormaken ben. Dit gevoel heb ik al een tijdje, maar het lijkt wel dat ik nu de resultaten zie. Nu zie ik wat het echt met me doet.

Ook merk ik aan alles dat dit nog maar het begin is. Als dit het begin is dan kan ik niet wachten op wat me nog meer te wachten staat.

 

Muziek van de Week.

In aflevering 5 van ‘Beste Zangers’ stond Karsu centraal. Door de vorige afleveringen was mijn liefde voor Karsu al een beetje aan het groeien.

Nu is het officieel: ik heb een zwak voor Karsu. Ik vind haar zo ontzettend leuk! Daarnaast schrijft ze ook nog eens hele mooie muziek. Ik ben echt fan.

Deze aflevering zijn er echt hele mooie nummers voorbijgekomen. Ik vond het dan ook heel moeilijk om een liedje uit te kiezen.

Toch maakte de volgende artiest de meeste indruk op mij. Haar stem past zo ontzettend mooi bij deze versie. De tekst is ook zo mooi. Ze zingt ook een stukje in het Turks. Ik spreek en versta geen Turks, maar op internet kon ik vertalingen van het nummer vinden. Ook de Turkse tekst is zo mooi. Kortom: het is een verdomd mooi liedje. Deze artiest wist dat heel goed over te brengen.

Deze artiest wist mij echt te raken. Ze betoverde me.

Ik dacht eerst dat dit nummer niet bij dit hoofdstuk zou passen, maar eigenlijk past dit nummer heel goed bij Hoofdstuk 322. In het liedje wordt iemand aangesproken over het feit dat ze een heel mooi persoon is. Alsof ze door iemand anders overgehaald moet worden om het zelf in te zien.

MVDW:

Anneke van Giersbergen – Jest Oldu

 

Ik ken zeker nog dagen/momenten waarbij ik helemaal niet lekker in mijn vel zit. Dagen dat ik me heel erg onzeker voel. Dan is de self love en de acceptatie van mezelf ver te zoeken. Ik denk dat dit menselijk is. Iedereen maakt dit mee.

Het gaat om de dagen/momenten dat je wel van jezelf houdt en dat je je wel zelfverzekerd voelt. Dat zijn van die momenten waarbij je het gevoel hebt dat niemand je iets kan maken. Dan voel je je zo goed. Inmiddels kan ik uit ervaring spreken ☺️.

Ik heb nog een lange weg te gaan. Ik ben namelijk nog maar net begonnen.

Aankomende dinsdag word ik 23 jaar. Het heeft me dus bijna 23 jaar gekost om op dit punt te komen. Ik denk zomaar dat ik hier nog mijn hele leven mee bezig zal zijn.

Er was een tijd dat ik in mijn blogs heel vaak over de liefde schreef. Ik vond het een heerlijk onderwerp om mee bezig te zijn. Misschien weet je het nog wel.

Ik heb al een hele tijd niet meer over ‘de liefde’ geschreven. Niet omdat het me niet meer interesseert. In tegendeel: ik vind het nog steeds heerlijk om met de liefde bezig te zijn.

Voor een deel heeft het te maken met het feit dat ik al heel lang geen filmpjes meer van Matthew Hussey heb gezien. Ik heb er namelijk niet meer zo heel veel tijd voor……

Het heeft ook te maken met het feit dat mijn focus van ‘de liefde’ is veranderd. Mijn focus ligt veel meer op de liefde naar mezelf.

Ik ben steeds meer bezig met de relatie met mezelf. Daar begint het allemaal mee.

Het begint namelijk allemaal met jezelf.

Daarom zeggen ze ook wel:

You can’t love somebody else if you don’t love yourself.

 

Het is zo cliché, maar het is zo waar!

 

Zo komen we toch weer terug op de quote waar dit hoofdstuk mee begon 😊.

Zorg goed voor jezelf.

Als jij je goed voelt dan zal de buitenwereld dit vanzelf meekrijgen.

 

Oh en hoe die persoon uit het voorbeeld reageerde toen ik op diegene afstapte?

Deze persoon reageerde heel leuk en lief. We hebben elkaar een knuffel gegeven (heerlijk dat je elkaar weer mag knuffelen ☺️), we hebben heel even gepraat en ik ben weggegaan.

Zo zie je maar: je kan veel leukere dingen bereiken als je jezelf moed in praat dan wanneer je jezelf naar beneden praat.

Probeer het maar eens.

 

Wees een beetje lief voor jezelf.

❤️

Clannad

 

PS. Ik heb ooit een recensie geschreven over de journal van ‘Mindgym’. Ik raad het echt heel erg aan! Je leest mijn recensie hier!