Hi Guys,

 

Gisteren zag ik op mijn instagram dat ‘Psychologie Magazine’ mensen zocht om een enquête in te vullen. Heel vaak vul ik deze enquêtes in, omdat ik de onderwerpen vaak heel erg interessant vind. Ook deze keer besloot ik om de enquête in te vullen. Deze keer zette de enquête me aan het denken.

Het onderwerp van de enquête was: schaamte.

De vragen gingen onder ander over de momenten waarop jij je schaamt en bij wie jij je schaamt. Ook vroegen ze naar bepaalde onderwerpen waar jij je weleens voor schaamt.

Ik merkte dat de enquête mij na afloop in mijn hoofd bleef zitten. Tijdens het invullen van de enquête merkte ik al dat ik veel na moest denken, maar na afloop hielp het me nog steeds bezig.

Ik weet zeker dat iedereen het gevoel van ‘schaamte’ kent. Iedereen schaamt zich weleens voor iets of iemand. Dit kan zich vroeger voorgedaan hebben, maar het kan ook nu nog steeds een rol spelen.

Iedereen kent het gevoel van schaamte, maar ik denk dat niemand het echt uit kan leggen. Iedereen legt het op een andere manier uit, maar eigenlijk bedoelen we allemaal hetzelfde. Vaak is het een gevoel en gevoelens kan je nou eenmaal moeilijk omschrijven. Je weet pas wat het is als je het gevoeld hebt.

Ga daar dan maar eens een blog over schrijven 😊.

Als ik puur naar mijn definitie van ‘schaamte’ of ‘schamen’ kijk dan zal ik het al snel als volgt beschrijven:

Het gevoel dat je niet goed genoeg bent. Het is alsof je iets hebt gedaan dat laat zien dat je gefaald hebt of dat laat zien dat je er niet bij hoort.

Ook deze beschrijving is vaag. Al snap ik zelf wel wat ik bedoel. Ik vond het wel erg moeilijk om mijn definitie op te schrijven, maar ik heb mijn best gedaan 😊.

Laat ik een voorbeeld geven.

Ik schaam me kapot als ik op mijn website zie dat ik een spelfout heb gemaakt in de quote aan het begin of bij de ‘Muziek van de Week’. Meestal zie ik dat wanneer ik alles al online heb gezet. Ik schaam me dan kapot, omdat mensen het dan al hebben kunnen zien. Ik denk dan dat mensen denken dat ik het niet kan of dat ik niet nadenk voordat ik iets doe. Op zulke momenten kan ik wel door de grond zakken.

Ik denk dat schaamte ook heel erg te maken heeft met wat andere mensen van je kunnen denken. Vaak als je je ergens voor schaamt dan ben je bang dat andere mensen op een bepaalde (vaak negatieve manier) over je gaan denken of ze iets van je gaan vinden.

Misschien kan je schaamte wel het beste beschrijven als: angst voor het feit dat mensen op een andere (vaak negatieve) manier naar je gaan kijken/over je denken.

Misschien is het wel het gevoel dat je door de mand valt. Dat je aan anderen laat zien dat je niet perfect bent (ook al weet je heel erg goed dat niemand perfect is).

Schaamte: het blijft iets bijzonders en ongrijpbaars.

Ik denk dat het ook heel erg te maken heeft met hoe je naar jezelf kijkt. Ik denk dat je minder schaamte kent wanneer je heel erg zelfverzekerd bent. Ook denk ik dat je minder schaamte kent wanneer je niets (of minder) geeft om wat anderen van je denken. Ik denk dat ‘schaamte’ ook heel veel te maken heeft met ‘onzekerheid’. Heel vaak heeft het toch met elkaar te maken.

Wanneer schaam jij je?

Bij mij is dat echt per situatie anders. Ik schaam me sneller wanneer ik in een compleet nieuwe omgeving ben waar ik (bijna) niemand ken. Ook schaam ik me sneller wanneer ik iets nieuws aan het doen ben en dus nog niet alles goed doe (logisch natuurlijk, want ik ben het nog aan het leren).

Bij wie schaam jij je?

Ik schaam me vooral bij mensen die ik (nog) niet zo goed ken. Bij vreemden dus. Dat is niet altijd zo, want ik kan me ook schamen bij bekenden. Het ligt heel erg aan de situatie en aan het onderwerp. Ook is het maar net hoe ‘erg’ ik het zelf vind.

Waar schaam jij je voor?

Oeh. Deze is lastig. Het gaat meestal wel over mijn lichaam/uiterlijk. Ik vertelde eerder al een keer dat ik me ook schaam voor mijn handicap. Ik schaam me soms ook voor bepaalde fouten die ik maak (of ooit gemaakt heb) of bepaalde opmerkingen die ik heb gedaan. Het kan heel erg verschillend zijn. Ik schaam me namelijk ook wanneer ik een bal niet heb gevangen tijdens een training.

Praat jij weleens over je schaamte?

Soms. Het ligt heel erg aan de situatie en hoe erg ik me ergens voor schaam. Ik praat er het vaakst over met mijn beste vriendinnen en met mijn moeder. Als ik er niet over praat dan schrijf ik erover.

Waarom schamen mensen zich?

Ik denk toch wel dat het komt door het feit dat mensen ‘perfect’ willen zijn. We willen alles goed doen en als dat niet lukt dan schamen we ons. We schamen ons omdat we niet perfect zijn. We schamen ons omdat we mens zijn en dat we dus fouten maken.

Terwijl het nergens voor nodig is. Iedereen maakt namelijk fouten en niemand is perfect.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan….

Muziek van de Week.

Aflevering 4 van ‘Beste Zangers’ stond in het teken van Alides Hidding.

Ik ga maar meteen eerlijk zijn: ik kende hem niet. Ik was dus ook niet bekend met zijn muziek. Door de voorgaande afleveringen heb ik wel al gemerkt dat Alides een hele muzikale man is.

Ik heb genoten van de aflevering van Alides. Er is zo ontzettend veel mooie muziek voorbijgekomen. Er is één artiest die me toch wel heel erg wist te verrassen.

Hij verraste mij, omdat dit de eerste keer was dat ik hem in het Engels hoorde zingen. Als je het mij vraagt dan mag hij dat veel vaker doen! Het klinkt namelijk echt heel erg goed! Daarnaast vind ik deze versie ook echt heel mooi.

 

 

MVDW:

Bökkers – Carry on

Schaamte.

 

Ik denk dat we het nooit helemaal gaan begrijpen. Ik denk dat veel mensen wel weten dat ze zich niet hoeven te schamen, maar het is vaak te moeilijk om het daadwerkelijk toe te passen.

Ik kan echt jaloers zijn op mensen die zich nergens voor lijken te schamen. Ik kijk daar echt met veel bewondering naar en dan denk ik: ik zou dit ook willen. Iets minder bezig zijn met wat anderen van je (kunnen) denken/vinden.

Schaamte is (gelukkig) wel te veranderbaar.

Vroeger schaamde ik me heel erg wanneer mensen mij zonder beenprotheses zagen. Het liefst wilde ik dat niemand mij zonder beenprotheses zag (op een paar uitzonderingen na). Daar kwam verandering in toen ik rolstoelrugby ging spelen. Bij de trainingen komen er vaak vreemden kijken. Je kan namelijk heel makkelijk binnenkomen en bij een training komen kijken. Nu vind ik het helemaal niet meer erg dat mensen mij zonder beenprotheses zien.

Ook kan een schaamte afnemen. Vroeger schaamde ik me namelijk veel meer voor mijn lichaam/uiterlijk. Ik merk dat dit nu echt aan het afnemen is. Ik voel me steeds lekkerder in mijn vel.

Ik denk dat ‘schaamte’ ook heel erg te maken heeft met hoe je in je vel zit en hoe je naar jezelf kijkt.

Helaas kan een schaamte zich ook ontwikkelen. Vaak heeft het te maken met wat je meemaakt of mee hebt gemaakt. Een schaamte is er namelijk niet zomaar. Zo wist ik nooit dat ik me schaamde voor mijn handicap.

 

Schaamte.

Iedereen kent het.

Schaamte hoort denk ik bij het leven. Misschien is het wel heel normaal dat je schaamte kent.

Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je je leven niet laat beïnvloeden door een bepaalde schaamte.

We hoeven ons niet te schamen, maar we doen het toch.

Misschien is het wel veel beter om te kijken hoe we met de schaamte omgaan.

Wat helpt en wat niet?

Bij mij helpt vooral schrijven, maar praten helpt mij vaak ook.

Het helpt mij niet als je tegen me zegt dat ik me niet hoeft te schamen (hoe lief je het ook bedoelt), want daar gaat mijn gevoel niet mee weg.

 

We zijn allemaal mens.

We zijn allemaal perfect op onze eigen manier.

We zijn allemaal goed genoeg.

❤️

Clannad

 

Ps. Wil je ook de enquête van ‘Psychologie Magazine’ invullen? Dan kan dat hier!