Hi Guys,

De laatste tijd denk ik vaak aan ‘representatie’.

Ik weet niet precies waardoor het komt, maar ik merk dat het me de laatste tijd veel bezighoudt.

Ik denk dat het meerdere factoren heeft: de paralympische spelen (waar er heel weinig aandacht voor was) en de film “Meskina”.

Laat ik eerst even duidelijk maken waar ik het precies over heb. Ik heb het over representatie in de media: films, series en op televisie.

‘Representatie’ was nooit echt een onderwerp waar ik me druk om maakte. Ik dacht altijd dat het niet zo belangrijk was. Ik keek gewoon tv en ik vond series en films ‘gewoon’ leuk. Het maakte mij nooit echt uit dat er geen gehandicapt persoon te zien was. Ik was het denk ik wel gewend dat er nooit een gehandicapt persoon te zien was.

Dit heeft een hele lange tijd geduurd. Ik heb me er nooit echt bewust mee beziggehouden.

De laatste tijd is daar toch wel verandering in gekomen. Misschien komt het wel omdat ik me er bewust van ben geworden wat het betekent en welke invloed representatie heeft.

Misschien komt het ook wel dat ik me nu pas echt bewust ben geworden van het feit dat er in de media bijna geen gehandicapt persoon te zien is. Daarnaast ben ik me er ook bewust van geworden dat als er een gehandicapt persoon zichtbaar is in de media dan komen de volgende dingen vaak voor:

 

● De acteur is zelf niet gehandicapt. Het een niet-gehandicapt persoon speelt dus een gehandicapt persoon. Het karakter wordt vaak door een computer ‘gehandicapt gemaakt’ (Bing in GTST, Arizona Robbins in Grey’s Anatomy). Of een acteur speelt dat hij gebruik maakt van een rolstoel (Kevin McHale speelde Artie in Glee).

● Het gaat om het verhaal van de gehandicapte persoon.

● Het gehandicapte personage is zielig, heeft hulp nodig en/of moet zijn handicap overwinnen (of heeft dit al overwonnen, maar dan is daar wel veel aandacht voor).

Dit zijn de drie meest voorkomende clichés als je gehandicapte mensen in de media ziet. Ze kunnen ook allemaal tegelijkertijd voorkomen. Op zich is hier niets mis mee, maar dit zorgt er wel voor dat er een bepaalde beeldvorming rondom gehandicapte personen gecreëerd wordt. Ook zorgt het ervoor dat gehandicapte acteurs geen rollen krijgen, want niet-gehandicapte acteurs spelen de rol al.

Okay, dus eigenlijk is er wel iets ‘mis’ mee….

Jetze Plat (Paralympisch Sporter, 3x goud in Tokyo) was te gast bij Khalid&Sophie. Het viel me op dat er tijdens dit interview vooral over de sport werd gesproken. Ik was positief verrast. Ik werd zo blij van het hele interview. Dat gevoel is niet te beschrijven. Dat verbaasde me dan weer.

Het verbaasde me dat ik verbaasd was dat er tijdens een interview met een sporter het voornamelijk over sport ging.

Ik denk dat dit vooral laat zien hoe het normaalgesproken in de media gaat. Ik ben gewend aan het feit dat er meteen gevraagd wordt naar ‘het verhaal’ en ‘de handicap’ van een Paralympische sporter (van een gehandicapt persoon in het algemeen).

Het viel me ook op dat er in andere interviews ook vooral aandacht was voor de sportprestatie. De talkshows hebben me heel positief verrast.

Dit zette me wel aan het denken: blijkbaar vind ik zulke dingen bijzonder. Ik vind het bijzonder als er gehandicapte mensen op tv zijn. Ook vind ik het bijzonder als het niet over een handicap gaat, maar over bijvoorbeeld een sportprestatie.

Dit terwijl het de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn, toch?

Ik ging eens nadenken over de gehandicapte mensen die ik als kind op tv zag. Ik kan je zeggen dat het er niet veel waren. Ik zag voornamelijk sporters (niet heel vaak), maar dat was het.

De meeste gehandicapte mensen in een serie/film zijn in het echte leven niet gehandicapt dus die vallen af. Ik heb het nu over ‘echte gehandicapte mensen’ die ik op TV zag .

Toen dacht ik opeens aan een presentator/verslaggever van het jeugdjournaal: Tako Rietveld.

Ik vond hem vroeger geweldig, omdat hij aan 1 arm geen onderarm had. Eindelijk iemand die, net als ik, ook een handicap heeft! Iemand waar ik me in kan herkennen.

Al hield het daar eigenlijk alweer snel mee op.

Verder waren er nooit gehandicapte mensen in de media waar ik me mee kon identificeren.

Ik ben nu 22 jaar en er is weinig veranderd.

Dat vind ik echt heel bijzonder en heel erg jammer.

Op deze manier blijft het ‘bijzonder’ als er een gehandicapt persoon op tv is. Het valt op als er een gehandicapt persoon in een serie en/of film is.

Wanneer komt daar eens een keer verandering in?

Komt er ooit een tijd dat we gehandicapte mensen op tv en op het witte doek en in series gaan zien?

Dan het liefst zonder dat de handicap de hele tijd de aandacht heeft.

Interviews met Paralympische sporters hebben laten zien dat we het kunnen.

Even voor de duidelijkheid: ik heb het nu over de representatie in Nederland. Laten we maar eens in ons eigen land beginnen.

Nu zie je af en toe Rick Brink (politicus voor CDA) en Lucille Werner (politicus voor CDA) in de media. Cas doet dit seizoen voor een tweede keer mee aan ‘Heel Holland Bakt’. Verder zie je steeds vaker Eva Eikhout (BNNVARA) in verschillende media. Dat zou nog wel wat vaker mogen zijn.

Verder kan ik, los van de Paralympische sporters, geen gehandicapte mensen met een handicap in de media noemen.

De representatie van gehandicapte mensen in Nederland mag wat mij betreft nog wel veel meer op gang komen.

De gehandicapte mens is ook onderdeel van de maatschappij. Waarom zien we ze dan maar zelden op tv, in series, in films?

Ik hoop echt heel erg dat er een tijd komt waarin het niet meer ‘bijzonder’ is dat er een gehandicapt persoon te zien is in de media. Een tijd waarin het niet meer opvalt, maar dat het heel normaal is.

Laten we hopen dat er scenarioschrijvers komen die scenario’s gaan schrijven met een gehandicapt persoon in de hoofdrol. Dan hoop ik vooral dat gehandicapte mensen die acteerambities hebben een kans krijgen.

Laten we hopen dat omroepen gehandicapte mensen die ambities hebben om bij ze te werken een kans geven.

Alleen op deze manier kan de representatie van gehandicapte mensen in de media omhoog. Dat mag wel eens tijd worden.

Muziek van de Week.

Dit nummer past helemaal niet bij het onderwerp van deze week. Ik kon niet echt een nummer vinden die echt bij dit onderwerp past.

Ken jij wel een nummer die bij dit onderwerp past? Laat het me dan weten!

Deze week wil ik een nummer met jullie delen die ik te mooi vind om niet te delen. Deze cover is al een paar weken uit. De allereerste keer dat ik dit nummer hoorde, was ik meteen betoverd. Ik was meteen heel erg onder de indruk van deze cover.

Elke keer als ik het nummer hoor, lijkt het wel beter te worden.

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik heel groot fan ben van deze artiesten. Deze zanger vind ik persoonlijk één van de beste zangers van Nederland.

 

MVDW:

3JS – De verzoening

De laatste tijd zijn er wel dingen aan het veranderen in de Nederlandse media.

“Meskina” is daar wel het grootse voorbeeld van. Eindelijk een film met een hele diverse cast en een verhaal zonder alle grote clichés. Het is een film waarin er tegen veel stereotypen ingegaan wordt en de Marokkaanse cultuur is onderdeel van de film (zonder dat het er te dik bovenop ligt).

Nederland kan het dus wel.

Nu hopen dat het hier niet bij stopt.

Laten we hopen dat er nog veel meer films zoals “Meskina” worden gemaakt.

Eigenlijk zou er een “Meskina” voor iedereen gemaakt moeten worden

Films waarin alles ‘normaal’ is.

Representatie in de media.

Het is niet zo belangrijk voor mensen die zichzelf kunnen herkennen in wie ze in de media zien. Zij weten niet hoe het is om niet gerepresenteerd te worden.

Hoe mensen in de media worden neergezet doet ook veel met de beeldvorming van de maatschappij.

Representatie is heel erg belangrijk.

Dat geldt voor iedereen.

Iedereen zou gerepresenteerd moeten worden in de media.

De media zou een weergave moeten zijn van de samenleving. Daarin zou ruimte moeten zijn voor iedereen.

❤️

Clannad