Hi Guys,

 

Deze week kreeg ik een heel erg droevig bericht. Ik kreeg een bericht die ik nooit had willen krijgen. Het bericht kwam namelijk veel te snel.

Deze week kreeg ik namelijk het bericht dat een oud klasgenootje van mij was overleden. Iemand waarmee ik een groot deel van mijn basisschoolperiode heb gedeeld. Vorig jaar kreeg ik weer contact met veel oud klasgenootjes en toen was al bekend dat dit klasgenootje als ernstig ziek was geweest. Het leek de goede kant op te gaan, maar een tijdje geleden ging het weer helemaal mis. Afgelopen maandag is ze voorgoed weggegaan.

Zoals ik al eerder zei, heb ik niet heel veel contact met haar gehad. Na de basisschool hebben we allemaal ons eigen pad bewandeld. Ik heb haar volgens mij nog 1x gezien.

Toch kwam het bericht van haar overlijden vrij hard aan.

Misschien komt het omdat ze ongeveer even oud was als ik. Dat voelt toch wel raar. We zijn even oud en zij is niet meer.

Ik ben in mijn leven al best veel mensen verloren. Dit was toch wel de eerste keer dat ik geen familielid ben verloren. Deze keer ben ik een oud klasgenootje verloren.

Dat raakte me heel erg.

Het nieuws heeft me ook wel heel erg aan het denken gezet. Ook heeft het bericht me even stil laten staan bij het leven.

Misschien ga ik hierna allemaal clichés opschrijven. Toch blijven de meeste clichés waar te zijn. Vooral door het bericht van afgelopen week.

Toch wil het volgende graag met jullie delen:

 

Lieve allemaal,

Op het moment dat ik dit opschrijf, is het buiten heerlijk weer. De zon schijnt en iedereen is vrolijk. De terrasjes zijn open en ze zitten vol. Ik kom net ook terug van een terrasje. Het was echt heerlijk.

Afgelopen week hebben we veel meer goed nieuws gekregen. Nederland gaat namelijk weer langzaam open. Het einde van de tunnel lijkt in zicht.

Toch vergeten we veel te snel om stil te staan bij hoe mooi het leven kan zijn. We vergeten vaak te genieten van alles en iedereen om ons heen.

Ja, ik behoor ook zeker tot deze groep. Ik vergeet ook veel te vaak om te genieten van alles om me heen. Ik neem ook alles voor lief.

Tot je het bericht krijgt dat een oud klasgenootje is overleden. Iemand die net zo oud is als jij. Jij had ook diegene kunnen zijn.

Het leven is kort. Dat zeggen veel mensen in ieder geval. Vaak negeer je het. Ik ook. Ik denk: ja dat zal wel.

Soms zijn er van die momenten waarbij je met je neus op de feiten wordt gedrukt.

Dan denk je bij jezelf: Het leven is echt kort. Elk moment kan het allemaal over zijn.

Raar idee toch?

Misschien willen we er niet bij stilstaan. Misschien is dat dan ook de reden waarom we niet genieten van alles en iedereen om ons heen. We denken dat we genoeg tijd hebben, maar dat hebben we niet. Onze tijd is niet oneindig. Op een gegeven moment is onze tijd op. Niemand weet wanneer dit moment komt. We weten alleen dat het einde er ooit zal komen.

Dat einde kan elk moment zijn. Niemand die het je zal vertellen.

Daarom is het zo belangrijk om te genieten van elke dag. Te genieten van elk moment.

Doe wat je leuk vindt, volg je hart. Vertel wat je wil vertellen. Knuffel diegene nog iets harder.

Wees dankbaar voor iedereen die je om je heen hebt.

Wees dankbaar voor elke dag.

Morgen kan het namelijk allemaal voorbij zijn.

Dan kan je niet meer datgene doen wat je altijd al had gewild.

Geniet van elke dag en van elk moment.

 

Muziek van de Week.

Dan komt het moment dat je een nummer uit gaat kiezen voor het hoofdstuk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het deze keer echt heel erg moeilijk vond. Welk nummer kies je hier nou eigenlijk voor uit? Kies je een nummer over het leven? Of kies je juist een nummer over de dood?

Toen kwam dit nummer opeens weer in mijn hoofd. Dit nummer heb ik een paar weken geleden gehoord en het raakte me.

Voor mij gaat het nummer over het feit dat je altijd een deel van een persoon met je meedraagt. Ook als iemand niet meer bij je is. Er zijn altijd een deel van iemand bij je zijn. Op deze manier neem je iemand je gehele leven mee.

Dat vind ik een mooie gedachte.

 

MVDW:

Tino Martin & Jan Smit – Ik lees je naam in de sterren

Het leven is kort. Ja, eigenlijk is het veel te kort.

Vaak laten we ons allemaal tegenhouden door angst.

Angst om iets te doen, angst om iets te zeggen. Bang dat we iets niet kunnen of dat het niet voor ons is weggelegd.

Ook zijn veel mensen vaak bezig met het feit dat ze alleen maar meer willen. Hierdoor genieten ze van de dingen die ze al hebben.

Dit terwijl we juist dankbaar zouden kunnen zijn met alles wat we nu hebben en wat we nu kunnen.

Elke dag is een cadeautje. De morgen is zo onzeker. Het is nog maar de vraag of het je gegeven is.

Het klinkt allemaal niet zo vrolijk, maar het is wel zo.

We denken alleemaal dat we tot in de eeuwigheid hebben, maar dat is echt niet zo.

We kunnen om z’n minst heel erg genieten bij alles wat we nu hebben. Dankbaar zijn voor alles en iedereen.

Ik zat vandaag op een terrasje en ik heb er intens van genoten. Ik vond het heerlijk om in een zonnetje te zitten met heerlijk eten en met hele dierbare mensen om me heen.

Ik ben zo ontzettend dankbaar voor zulke momenten.

La vie est belle

Dat zinnetje zit al de hele week in mijn hoofd en op één of andere manier wie die zin er niet meer uit.

Ik denk dat ik het maar eens mijn nieuwe levensmotto moet gaan maken. Misschien is dat wel de manier waardoor ik elke dag stilsta bij het feit dat het leven echt heel erg mooi is.

Geniet van elke dag en van elk moment.

Voor je het weet is het leven voorbij.

Het kan sneller gaan dan jij denkt.

Doe wat je wil en volg je hart.

Voor je het weet is het te laat.

La vie est belle.

❤️

Clannad