Hi Guys,

De opleiding Sociaal Werk gaat gepaard met heel veel reflectie. In de eerste jaren van de opleiding ben je bij elk vak bezig met reflecteren. Ik heb zoveel verslagen op mijn computer staan die vol staan met reflecties over mijn leven. Ik denk dat er veel Social Werk studenten zijn die nooit meer het woord ‘reflectie’ kunnen horen. Na vier jaar tijd heb ik elk element van mijn leven gereflecteerd.

Deze foto van ‘Tommie in de Zorg’ beschrijft het gevoel van het schrijven van het schrijven van reflectieverslagen als de beste:

Bron: Twitter @tommieniessen (https://twitter.com/tommieniessen/status/1230914592852889608)

Soms kom je jezelf keihard tegen. Soms komen er dingen naar boven die je even was vergeten. Of het zijn dingen die je gewoon wilde vergeten.

Maar ook zijn er momenten waarbij je opeens linken kan leggen. Linken tussen gebeurtenissen. Dit zorgt soms voor verklaringen. Opeens kan je dan snappen waar het vandaan komt.

De afgelopen tijd heb ik steeds meer van dit soort momenten. De laatste tijd kan ik steeds meer linken leggen.

Vorige week vertelde ik al dat ik de laatste tijd veel gesprekken heb die mij veel nieuwe inzichten geven. Deze gesprekken hebben er ook voor gezorgd dat ik bepaalde nieuwe linken heb kunnen leggen. Op heel veel vlakken geven deze gesprekken mij heel veel nieuwe inzichten.

Misschien snap ik nu pas echt waarom we op school zoveel moeten reflecteren. Nu pas zie en ervaar ik de meerwaarde van reflecteren. Soms zag ik het gewoon niet en was het een ‘moetje’.

Want ja, ik denk niet dat iedereen het leuk vindt om voor school te reflecteren. Pas op de momenten dat het niet voor school hoeft, leer je ervan.

Ik heb nu dus zo’n moment. Ik zit nu in zo’n periode.

Nu pas zie ik het nut en de positieve kant van reflecteren.

Afgelopen week zei ik het volgende tegen iemand:

“Ik vraag me serieus af waar ik nu had gestaan als ik nooit deze opleiding had gedaan en als ik bepaalde mensen niet was tegengekomen”.

“Wat als dat nou allemaal niet was gebeurd?”

Dat laatste is een hele risicovolle vraag.

Dat zijn namelijk vragen die ervoor zorgen dat je in je hoofd blijft zitten of blijft piekeren. Deze vragen kunnen er namelijk ook weleens voor zorgen dat je spijt krijgt. Spijt dat je bepaalde dingen niet hebt gedaan of juist wel. Misschien had je het wel veel beter kunnen doen of had je dingen heel anders kunnen doen.

Dat zijn momenten die ervoor kunnen zorgen dat je jezelf helemaal gek kan maken. Ik heb ook echt wel van die momenten. Ik kan mezelf soms echt helemaal gek maken. Ik stel mezelf veel vragen die beginnen met ‘wat als…?’.

Wat als ik dat had gedaan?

Wat als is dat niet had gedaan?

Wat als ik dat had gezegd?

Wat als ik dat nou niet had gezegd?

Etc.

Misschien wel de alle slechtste vragen die je jezelf kan stellen. Alleen maar omdat er bijna altijd slechte dingen uit kunnen komen of  er komen dingen uit die ervoor zorgen dat je alleen maar (meer) gaat piekeren. Deze vragen zorgen bijna nooit voor goede momenten. Ze zorgen bijna nooit voor een positief gevoel.

Dat is, denk ik, het gevaar van reflecteren. Het gevaar dat je vervalt in wat als-vragen.

Toch heeft reflecteren ook wel positieve kanten. Het kan je ook heel erg helpen. Dat kan alleen als je er echt voor open staat en als je het bloedserieus neemt. Misschien kan het je pas echt iets opleveren als er geen schoolopdracht aan verbonden ziet.

Het ‘moeten’ moet weg voordat het je echt iets kan opleveren. Je zou dus eigenlijk pas goed kunnen reflecteren als je een doel hebt. Maar misschien kan het reflecteren pas echt iets opleveren als het niet gepland was. Dus het ‘onverwachte reflecteren’. Het moet op je pad komen.

Daar ben ik nu wel achtergekomen.

Wat als-vragen worden vaak in verband gebracht met negatieve dingen. Denk aan het feit dat je door de vragen te veel gaat piekeren of dat je veel spijt krijgt.

Ook kunnen wat als- vragen je veel dingen opleveren. Het kan je bewust maken van het feit dat je veel mooie dingen hebt meegemaakt en dat je veel geluk hebt gehad in het leven.

Ik heb heel veel geluk gehad met het feit dat ik ‘Sociaal Werk’ ben gaan studeren en dat ik veel mooie en inspirerende mensen heb leren kennen. Als dit niet was gebeurd dan weet ik niet waar ik nu had gestaan.

Dus eigenlijk mag ik van heel erg veel geluk spreken.

Daar kom je dan achter nadat je jezelf een ‘wat-als’-vraag hebt gesteld.

 

Muziek van de Week.

The Passion 2021.

Moet ik meer zeggen?

Wat een geweldige editie was dit zeg! Wat een heerlijke cast! Ik heb de hele tijd met heel veel kippenvel gezeten. Bij elk nummer was ik zo erg onder de indruk.

Ik kan alleen maar met heel veel lof en bewondering spreken over de hele cast.

Daarom vond ik het heel erg lastig om een nummer te kiezen. Ik waarschuw jullie alvast: er zal vaker een nummer van ‘The Passion 2021’ langskomen in mijn blogs?.

Deze week heb ik gekozen voor een nummer die heel erg bij deze blog past. Dit is misschien wel precies wat ik wilde zeggen. Eigenlijk is dit nummer de conclusie van deze blog. We zijn allemaal mensen.

Daarnaast is deze zanger zo goed! Ik ben echt een grote fan van deze man.

MVDW:

Rob Dekay – Ik ben maar een mens

Misschien is reflecteren juist een moment waarop je kijkt waar je nu staat in je leven. Misschien is het wel bedoeld om terug te kijken met de wijsheid van nu. Het kan zomaar zijn dat de reflectiemomenten er juist zijn zodat je meer leert over jezelf.

Snappen jullie het nog?

Kennen jullie de uitspraak: “Alles gebeurt voor een reden”?

Ik geloof hier heel erg in. Ik geloof echt dat alles met een bepaalde reden gebeurt, maar je weet niet altijd die reden. Misschien kom je alleen maar achter die reden door te reflecteren.

Wie zal het zeggen.

Reflecteren is voor mij een manier om te kijken naar mijn leven: wat heb ik meemaakt? Wat zijn mijn ervaringen?

Ik vind het heel interessant om dit te doen met nieuwe inzichten. De laatste tijd doe ik het heel erg aan de hand van ‘Disability Studies’. Dit geeft mij zo ontzettend veel nieuwe inzichten.

Deze nieuwe inzichten zorgen erbij voor dat ik bepaalde momenten en dingen uit mijn leven kan begrijpen. Ik kan er soms woorden aan geven. Ik leer bepaalde dingen begrijpen of ik kan het een plekje geven.

Soms is dat het beste wat je kan doen. Soms zijn het de kleinste dingen. Ik leer nu bijvoorbeeld dat ik niet alles op mezelf hoef te betrekken. Er zijn nou eenmaal dingen die je niet bij jezelf hoeft te zoeken. Soms kan jij er niets aan doen.

Het geeft me nieuwe inzichten voor de toekomst. Maar soms geeft het me ook wel veel rust.

(Ik hoop niet dat het te zweverig gaat klinken……)

Misschien heb ik wel een haat-liefdesverhouding met reflecteren en de wat als-vragen. Ik ken beide kanten van het reflecteren en de wat als-vragen.

Het is toch een deel van je persoonlijke ontwikkeling.

Wat ik het belangrijkste vind is het volgende:

Je handelt volgens de kennis die je hebt. Je maakt de keuzes die op dat moment goed voelen. Daar kan je niets aan veranderen.

Je kan er alleen heel veel van leren. Het geeft je nieuwe handvatten voor je toekomst.

Je stopt nooit met leren.

Reflecteren is een vorm van leren over jezelf.

Laat ik het nou net leuk vinden om te leren.

❤️

Clannad