Hi Guys,

Wat een bizarre week had ik zeg. Ik heb deze week hele leuke dingen meegemaakt, maar ik heb ook mindere momenten meegemaakt. Het klinkt eigenlijk als een hele gemiddelde week ☺️.

Laat ik even beginnen bij het afgelopen weekend (lees: gisteren)

Afgelopen zaterdag (gisteren) was er eindelijk weer rugbywedstrijd van DIOK1! Dit vond ik zo ontzettend leuk. Helaas mocht er geen publiek bij zijn, maar er was wel een livestream. Dit was echt heel erg leuk. Ze hebben gewonnen ?. Daarnaast is DIOK vandaag ook nog eens jarig. Ze bestaan 50 jaar!

Gisteravond deed Glennis Grace een liveconcert! Eindelijk weer eens een concert van deze geweldige artiest! Ik heb zo erg genoten!

Wat een heerlijk weekend!

Hier ga ik niet een hele blog aan besteden. Toch vond ik het een heerlijke opening ☺️.

Ik heb deze week nog iets leuks gedaan. Iets leuks, maar ook iets heel spannends.

Afgelopen vrijdag heb ik een gastles gegeven voor een minor van de Hogeschool Leiden. Ik heb een gastles gegeven over mezelf.

Een gastles over mijn leven met een beperking.

Dit deed ik in het kader van de minor ‘Diversiteit’. Wat studenten binnen deze minor leren is het feit dat ze met iedereen in gesprek kunnen gaan en dat ze openstaan voor diversiteit. Ik mocht een gastles geven in een week waarin ze het hadden over handicap.

Ik vond het heel erg spannend, omdat ik dit nooit echt eerder had gedaan. Ik ben altijd wel heel erg open over mijn beperking en ik beantwoord met alle liefde heel veel vragen, maar ik heb er nooit echt een presentatie over gegeven. Al helemaal niet voor mensen die ik eigenlijk helemaal niet ken.

Al waren er nu ook studenten bij die ik wel goed ken.

Toch blijft het spannend.

Want ja, hoe gaan ze reageren?

Ik had een PowerPointpresentatie voorbereid waarin ik heel veel foto’s had gezet. Daarna ging ik eigenlijk het gesprek aan met de studenten. Ze mochten alle vragen stellen die ze hadden. Het draaide eigenlijk allemaal om het gesprek.

Dit bleek goed aan te slaan, want er ontstond een heel mooi en open gesprek. Ik kreeg heel erg het gevoel dat er totaal niet een oordelende houding was vanuit de andere studenten. Ik had heel erg het gevoel dat alles er mocht zijn. Dat vond ik een heerlijk gevoel.

Deze presentatie had ik een aantal jaar geleden nooit kunnen geven. Dan had ik het niet gekund of gewild, omdat ik het echt verschrikkelijk had gevonden dat mijn beperking de hele tijd zo op de voorgrond zou staan.

Ik had dit zelfs een jaar geleden niet eens gedaan en gekund, denk ik.

Wat is er dan veranderd?

Een aantal maanden geleden ging ik naar de voorlichtingen van de minor ‘Diversiteit’, want mij leek de minor ook wel interessant. Tijdens de voorlichting kwam het onderwerp handicap ook ter sprake. Ik zag mijn kans en ik vroeg me af of er ook aandacht zou zijn voor de Paralympische Spelen. Toen kreeg ik de vraag waarom ik dat graag zou willen binnen de minor en ik legde uit dat ik rolstoelrugby deed en dat ik het idee heb dat er zo weinig aandacht is voor paralympische sporten.

De docenten van de minor werden ook enthousiast en uiteindelijk werd ik aan iemand gekoppeld aan iemand met een beperking. Met haar zou ik in gesprek gaan over de minor en wat ik hierin zou kunnen beteken.

Dit pakte alleen heel anders uit dan verwacht…….

Met haar heb ik nu een aantal gesprekken gevoerd. Deze gesprekken gaan over het leven met een beperking. Het zijn hele open en eerlijke gesprekken. Ook zijn het gesprekken waarin ik heel veel van haar in mezelf herken.

Deze gesprekken dragen heel erg bij aan mijn persoonlijke ontwikkeling. Dit komt heel erg omdat zij mij begrijpt in dingen die ik meemaak of mee heb gemaakt en ze begrijpt mij ook in bepaalde gevoelens en gedachtes. Dit voelt zo ontzettend goed. Ik heb zulke gesprekken namelijk nog nooit met iemand gevoerd.

Ik ben zelf heel erg bezig met het ontwikkelen van een andere kijk naar mijn beperking (en beperkingen in het algemeen).

Zij heeft mij kennis laten maken met ‘Disability Studies’. Er gaat nu echt een wereld voor mij open. Ik ken nog niet eens een klein deel van alles rondom ‘Disability Studies’.

Ik heb mijn beperking altijd wel geaccepteerd, maar nu ben ik heel erg bezig met het feit dat er ook andere dingen komen kijken bij het leven met een beperking. De maatschappij heeft een bepaald beeld van mensen met een beperking. Mensen met een beperking worden op een bepaalde manier neergezet door de samenleving en dit heeft ook invloed op hoe mensen met een beperking naar zichzelf kijken.

Ik ben nu bezig met het leren dat het ook goed is om grenzen aan te geven en om hulp te vragen. Daarnaast ben ik heel erg bezig met het feit dat ik er echt mag zijn en dat het niet allemaal aan mij ligt.

Ik leer mijn beperking steeds meer omarmen. Ik durf er ook steeds meer naar te kijken. Al blijft die onzekerheid rondom mijn beperking nog steeds bestaan. Het is logisch dat dat niet zomaar weg is, maar dat is ook niet mijn doel.

Ik vind het al heel wat dat ik nu al een persoonlijke groei doormaak.

Dat komt voor een groot deel door de gesprekken die ik heb, maar ook voor een deel door het feit dat ik een hele leuke sport beoefen ?.

Muziek van de Week.

Zoek hier maar eens een liedje bij. Ik vond het erg lastig. Wat past hier nou bij?

Ik ben heel erg gaan zitten op het ‘verhaal’ gedeelte. Je levensverhaal.

Iedereen heeft een verhaal en dit zal je altijd met je meedragen. Er zijn mooie delen, maar ook minder mooie dingen. Maar uiteindelijk is je verhaal toch jouw verhaal en dat ik mooi genoeg.

Past dit nummer helemaal bij deze blog? Nee ik denk het niet.

Dat is het mooie aan muziek: je kan je eigen invulling eraan geven.

 

 

 

MVDW:

One Direction – Story of my Life

Door de gesprekken die ik heb, ben ik ook steeds meer gewezen op het feit dat mensen bepaalde opmerkingen maken of dat er bepaalde beeldvorming is op televisie/ in boeken rondom mensen met een beperking.

Ik ben daarom begonnen met het bijhouden van een boekje waarin ik elke keer iets opschrijf wat me hierin opvalt.

Ik ben ik februari begonnen en ik heb nu vier dingen opgeschreven.

Op deze manier probeer ik bewustzijn bij mezelf te creëren rondom het feit dat er op een bepaalde manier wordt gekeken naar mensen met een beperking.

Ik heb afgelopen vrijdag een heel mooi gesprek gevoerd over het leven met een beperking. Ik had nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen.

Niet op deze manier, want ik ben toch niet specialer dan wie dan ook? Waarom zou mijn verhaal zoveel meer aandacht moeten krijgen dan ieder ander verhaal?

Zo sta ik ergens nog steeds in.

Ik ben niet specialer dan anderen en mijn verhaal verdient niet meer aandacht dan die van wie dan ook.

Eigenlijk zouden we iedereens verhaal evenveel aandacht moeten geven. Iedereen heeft een mooi en inspirerend verhaal.

Wat ik het allerbelangrijkste vind is het feit dat we oog hebben voor iedereen. Heb oog en aandacht voor iedereens verhaal. Dat kan pas als iedereen zijn verhaal durft te vertellen.

Ik weet nooit wie mijn verhaal heel graag wilde horen. Ik weet ook niet wat mensen er allemaal uit kunnen halen. We gaan het zien.

Misschien is deze presentatie en het gesprek wel voor mij de aanleiding tot hele mooie dingen. Wie gaat het zeggen? Ik ben heel erg geïnspireerd geraakt door afgelopen vrijdag.

Ik hoop dat ik met mijn verhaal de studenten een beetje heb kunnen helpen. Ik ben al heel erg blij als ze door mijn verhaal aan het denken zijn gezet.

Ik zet in ieder geval elke keer mezelf aan het denken. Over van alles en nog wat.

Mijn advies naar iedereen?

Kijk naar degene die je voor je hebt. Luister naar elkaar.

Iedereen is anders en iedereen heeft andere wensen. Voor iedereen is iets anders ‘normaal’.

Uiteindelijk lijken we allemaal veel meer op elkaar dan je denkt.

Het begint allemaal bij bewustwording.

Ik ben nog maar net begonnen.

Ik ben heel erg benieuwd waar dit me uiteindelijk gaat brengen.

Ik hou jullie wel op de hoogte ☺️.

❤️

Clannad