Hi Guys,

 

Deze week wil ik het eindelijk met jullie hebben over een onderwerp waar ik al een tijdje over wil schrijven.

Ik loop al een tijdje rond met het idee om hier een blog over te schrijven, maar op één of andere manier schoof ik dit onderwerp steeds een weekje op. Maar nu ga ik het toch een keer bespreken.

Ik kwam er wel achter dat ik al een keer eerder over dit onderwerp had geschreven. In hoofdstuk 225 heb ik het onderwerp namelijk al kort aangestipt. Maar ik ging er toen niet uitgebreid op in.

Nu wil ik toch wel iets meer over dat ene specifieke onderwerp zeggen.

Okay, nu heb ik er toch wel lang genoeg omheen gedraaid.

 

Brieven schrijven.

 

Wie doet dat nu nog? Zijn er nu nog mensen die echt brieven naar elkaar schrijven?

Dan bedoel ik geen e-mails. Ik bedoel echt fysieke brieven. Van die brieven die je eerst (met de hand!) schrijft en dan in een enveloppe stopt en vervolgens op de bus doet.

Ik denk dat er heel weinig mensen zijn die echt nog zulke brieven naar elkaar schrijven. Ik mag me ook bij die club rekenen.

Nou ja, voor een deel kan ik me tot de club rekenen.

Ik schrijf namelijk nog wel brieven, maar ik stuur ze niet op.

Het is geen geheim dat ik heel erg vaak schrijf. Ik heb ook al weleens gezegd dat ik de laatste tijd meer schrijf dan normaal.

Maar ik merk ook dat ik de laatste tijd steeds meer brieven schrijf.

Wie de afzender is? Soms is het specifiek naar een persoon, maar het kan ook zijn dat de afzender iets minder specifiek is.

Kunnen jullie je nog Hoofdstuk 111 nog herinneren?

Deze blog schreef ik aan mijn 10 jaar oudere ik. Het is de bedoeling dat ik deze blog over 10 jaar (in 2027) weer eens ga lezen en dat ik dan ga kijken wat er allemaal van uitgekomen is.

Het is dus eigenlijk een soort blog aan mezelf.

Dat heb ik ook ooit met een brief gedaan.

Voordat ik die blog schreef, had ik een brief aan mezelf geschreven. Deze brief heb ik ergens in een enveloppe in een boekje gedaan. Daar bewaar ik die brief. En ik lees ‘m pas weer als het de datum is die op de brief staat.

Maar in de binnenkant van dat boekje zitten ook andere brieven. Aan wie die brieven gericht zijn is niet zo belangrijk. Dat weet ik zelf wel.

Maar ik merk de laatste tijd dat mijn enveloppe steeds voller wordt.

Laatst ging ik nadenken over het feit waarom ik brieven schrijf die ik niet verstuur.

Wat is het nut ervan?

Ik denk dat het een beetje hetzelfde is het schrijven in het algemeen.

Waarom schrijf je überhaupt?

Vaak schrijf ik omdat ik dingen kwijt wil. Dingen zitten in mijn hoofd en ik moet deze dingen kwijt. Schrijven helpt mij hier heel erg bij. Schrijven helpt mij om mijn hoofd leeg te maken, maar het helpt me vaak ook om dingen op orde te krijgen.

Het schrijven van brieven helpt me om dingen te zeggen die ik eigenlijk niet durf te zeggen of dingen die ik eigenlijk nog had willen zeggen.

Het zijn brieven naar iemand die je stiekem erg leuk vindt. Maar ook brieven aan mensen die helaas niet meer onder ons zijn.

Soms zijn het brieven aan jezelf. In die brieven schrijf je dingen die je helpen om jezelf weer tot de orde te roepen. Of je schrijft dingen op die je tegen jezelf wilt zeggen. Voor mij werkt het juist als ik het dan opschrijf.

Zo nu en dan lees ik mijn brieven terug.

Soms rollen de tranen over mijn wangen. Maar er zijn ook brieven dat ik moet lachen. Lachen om het feit dat ik toen zo dacht over bepaalde dingen. Maar het kan ook zijn dat ik juist blij ben. Blij dat ik bepaalde dingen heb bereikt.

Vaak zijn zulke brieven juist mooie herinneringen. Het laat zien hoe je op dat moment over dingen dacht. Het laat echt veel meer zien dan je misschien denkt.

Vaak zijn deze brieven heel erg persoonlijk. Het zijn niet brieven die iedereen hoeft te lezen. Want ja, het zijn mijn gedachten op papier. Er zit geen filter in wat ik opschrijf.

Als ik een blog schrijf dan denk ik wel na over wat ik zeg. Maar dat doe ik niet als ik dingen voor mezelf opschrijf. Laat staan als ik brieven schrijf.

Ik stuur de brieven toch niet op.

Ik denk juist dat dat de kracht is van niet verstuurde brieven.

Niemand krijgt ze te lezen. Jij bent de enige die weet wat er in de brieven staat. Jij bent de enige die deze brieven ooit krijgt te lezen.

Je kan de brieven na het schrijven natuurlijk ook verbranden. Voor een aantal mensen helpt dit juist om dingen te verwerken. Maar die behoefte heb ik niet.

Ik vind het juist heel bijzonder om deze brieven na een tijdje weer te lezen.

 

Muziek van de Week

Vorige week heb ik jullie kennis laten maken met Postmodern Judebox. Na mijn blog heb ik nog meer naar hun muziek geluisterd. Op een gegeven moment kwam ik bij hun versie van Ariana Grande’s ‘side to side’. Ik werd meteen verliefd op deze versie.

De man die deze versie zong maakte zo’n ontzettende indruk op mij. Ik besloot de zanger op te zoeken. Na een tijdje vond ik een filmpje waarbij hij ‘Bring it on home to me’ van Sam Cooke zong. Dat was het moment dat hij mij had. Sinds die versie ben ik fan van deze artiest.

De laatste dagen heb ik alleen nog maar meer naar deze artiest geluisterd. Bij het ene filmpje was ik nog meer onder de indruk dan mij de ander.

Afgelopen zaterdag heb ik zijn album beluisterd op Spotify en ik ben alleen nog maar meer van deze artiets gaan houden.

Dit is denk ik wel mijn favoriete nummer van het album.

Zijn live versies zijn altijd zo ontzettend goed en adembenemend. Vandaar dat ik deze versie ook met jullie wil delen.

Luister naar deze man en laat je betoveren.

 

Muziek van de Week:

DeAndre – Wake me Up

Niet verstuurde brieven schrijven.

Voor sommigen werkt het en anderen vinden het onzin.

Voor mij werkt het heel erg. Ik vind het heerlijk om bepaalde dingen op te schrijven.

Gaat ooit iemand de brieven lezen? Nee, de kans is groot dat ik de enige lezer zal zijn.

Maar dat is niet erg. Voor mij is dit al meer dan genoeg.

Is er nog een moraal in deze blog?

Nee eigenlijk niet.

Of misschien toch wel?

Misschien probeer ik wel te zeggen dat je niet altijd alles hoeft te delen. Soms is het juist goed dat je dingen voor jezelf houdt. Het gaat er vaak alleen maar om dat je het even kwijt bent. Het moet er gewoon uit!

Het is maar net waar jij behoefte aan hebt. Als jij iets wil delen dan mag dat altijd. Maar als je het liever voor jezelf houdt dan mag dat natuurlijk ook altijd.

Oh en het hoeft niet altijd in de vorm van een brief. Het kan ook zijn dat tekenen jou juist helpt. Of iets heel anders.

Zolang het jou maar helpt.

Doe waar jij je goed bij voelt.

 

Maar ja, het schrijven van een brieven blijft toch iets moois hebben. Het blijft iets magisch.

Misschien moeten we met z’n allen weer wat meer brieven gaan schrijven en versturen.

❤️

Clannad