Blog

Hoofdstuk 24

Hi Guys,

Hij liet even op zich wachten, maar je kan nu eindelijk hoofdstuk 24 lezen. Ik had deze middag iets anders te geks te doen. Ik mocht namelijk meedoen met een training van zitvolleybal. Het zit namelijk zo: ik wil heel erg graag sporten, maar ik weet niet wat ik wil. Ik wist namelijk ook niet wat er allemaal mogelijk was. Welke sport kan ik nou uitoefenen? Toen bood mijn fysiotherapeut op de Hoogstraat me aan om een keer een sport oriëntatie (of hoe je het ook wilt noemen J) te doen op de Hoogstraat. Dat heb ik 2x gedaan en daar kwam uit dat ik het zitvolleybal wel erg leuk vond. De laatste keer nodigde de coach van het mannen zitvolleybalteam me uit om een keer mee te trainen. Daar zei ik geen ‘nee’ tegen en vandaag was het dan zover. Ik mocht meedoen met een training. Hij geeft 1x per maand zo’n training. Het is voor mensen die een keer willen zitvolleyballen. De een doet het elke maand en de ander doet het niet elke maand. De een zit zelf ook op zitvolleybal (die doet het ook elke week) en de ander niet. Het was een te gekke gelegenheid om een keer kennis te maken met de sport.

Ik vond het te gek. Het was te gek om een keer zo’n training mee te mogen maken. Om kennis te maken met de sport. Het was een training van 1,5 uur. Het was echt heel erg leuk. Ik vond het heerlijk om weer bezig te zijn voor een sport. Ik vind sporten echt wel leuk. Ik vind het heerlijk om bezig te zijn. Ik heb altijd paard gereden, ik heb heel even op judo gezeten en ik heb even op streetdance gezeten. Nu deed ik al een tijdje niks en dat vond ik heel erg jammer. Ik weet zeker dat ik morgen veel spierpijn heb, maar ik ben zeker van plan om verder te gaan met zitvolleybal.

Ik ben zo blij dat deze week voorbij is. Dit was de drukste schoolweek die ik ooit heb gehad. Ik heb nog liever elke week een proefwerkweek/schoolexamenweek dan nog 1x zo’n week. Het was zo druk: 2 kijk/luistertoetsen en een profielwerkstuk die af moest. Vooral dat profielwerkstuk was stressvol. Terwijl we zeker wisten dat we het af gingen krijgen. Ik ben heel erg blij dat we het nu ingeleverd hebben. Nu moeten we in februari alleen nog een presentatie erover houden, maar dat overleven we wel. We hebben dit ook overleefd J.

Ik heb het er vorige week ook al over gehad, maar er zijn ontwikkelingen op het gebied van mijn vervolgopleiding. Helaas is het geen positieve ontwikkeling. Ik ben afgelopen zaterdag naar de Hogeschool Leiden geweest voor de opleiding Kunstzinnige Therapie. Een opleiding waarbij ik doormiddel van muziek mensen kan helpen. Ik dacht: dat is de opleiding voor mij. Een opleiding die perfect bij mij past. Dat gevoel groeide naarmate ik daar was. Totdat we een gesprek hadden met een docent en een andere vrouw (ik dacht dat ze een coördinator was). Ze vertelde dat ik een instrument moest spelen. En dat kon nog wel eens een probleem gaan worden. Daar dachten wij anders over. Er zijn voldoende aanpassingen te bedenken. Nu komt het echte probleem: ik moet voordat ik de opleiding ga doen al ongeveer 2 jaar ervaring met een instrument hebben. Oeps…. dat heb ik dus niet. Wij (mijn moeder en ik) dachten dat je stem ook telde als instrument. Niet dus……. Dag opleiding!

Wat nu? Ik heb nog wel 1 opleiding die ik graag wil doen (journalistiek in Utrecht), maar stel nou dat ik daar niet word aangenomen. Wat moet ik dan gaan doen? Ik weet het niet meer. Het lijkt wel of ik geen vervolgopleiding mag doen. Elke opleiding waar ik tot nu toe ben geweest, is het niet geworden. Eerst de Kleinkunst en nu dus Kunstzinnige Therapie.

Op zulke momenten denk ik: waarom heb ik een beperking? Als ik geen beperking had gehad had ik waarschijnlijk gewoon een instrument bespeeld. Ik heb altijd gedacht: door mijn beperking kan ik geen instrumenten bespelen. Sinds kort weet ik pas dat er aanpassingen voor zijn. Daar kom ik dus veel te laat achter.
Als ik geen beperking had gehad, had ik makkelijker kunnen bewegen. Had ik makkelijker een sport kunnen doen. Had ik geen problemen met lopen.
Daar moet je niet te veel bij stilstaan, want dan word je gek. Je kan er nou eenmaal niks aan veranderen. Dat neemt niet weg dat ik wel eens verdomd boos ben op mijn beperking. Ook al weet ik ook wel dat ik er niks aan kan doen. Ik heb een te gek leven met mijn beperking ik wil er alles uithalen. Ik ga alles proberen en daar horen soms nou eenmaal afwijzingen bij. Soms kom je dan dingen tegen die je niet kan doen. Maakt dat je onzeker? Ja dat maakt je onzeker. Maakt dat je boos? Ja soms maakt je dat heel erg boos. Maar nogmaals: wat kan je eraan doen? Je kan niet opeens zeggen: ik wil mijn beperking vandaag even niet. Het zou heel handig zijn, maar het kan gewoon niet. En er zijn zat ergere dingen in het leven. Ik heb een heerlijk leven. Er zijn mensen die het erger hebben hoor. En ik zeg altijd: je kan twee dingen doen ik het leven. 1) je gaan zielig in een hoekje zitten en je doet helemaal niks of 2) je gaat doen wat je kan. Je zoekt je grenzen op. Je probeert alles. Daar horen ook teleurstellingen bij, maar je doet wat je wilt en je leert zoveel.
Ik wil niet dat ik later denk: had ik dat maar gedaan. Ik wil doen wat ik wil. Ik zie vanzelf wel of ik het kan of niet. Ik ben altijd bereid om te leren.

Ik wil iets met jullie delen. Een te gekke choreografie. Ik ben een groot fan van het laatste album van Adele (25) en dan vooral van het nummer ‘All I Ask’. Nu is er iemand die een te gekke choreo op dat nummer heeft gemaakt. 2 mensen hebben dat zo goed uitgevoerd. Ik kreeg gewoon kippenvel en tranen in mijn ogen.
Ik zou zeggen geniet:

Vorige week vertelde ik over het feit dat ik naar muziek van Jason Mraz aan het luisteren was. Wat een te gekke muziek maakt die man. Ik heb genoten.
Ook heb ik even gezegd dat ik Jason Mraz en James Morrison altijd door elkaar haalde. Ik heb ook geluisterd naar de muziek van James Morrison en ik moet toegeven dat de muziek van James me meer aanspreekt dan de muziek van Jason. Bij Jason Mraz zijn het maar een paar nummers die ik te gek vind, maar bij James Morrison zijn het meerdere nummers die me aanspreken.
Ohja en dan kom je er ook nog eens achter dat ze samen een nummer hebben opgenomen. Hoe bedoel je ik maak het nog verwarrender. 🙂
Zo ontdek je toch nog nieuwe te gekke muziek. 🙂

Dit weekend heb ik geluisterd naar 2 nieuwe albums. Ze waren alle 2 zo goed op hun eigen manier. De een moest het meer van de teksten hebben en bij de ander was de zang zo goed! De een was beter dan de ander. Deze week lees je van alle 4 de albums een recensie. Houd de site dus goed in de gaten.

Muziek van de week:
Deze week heb ik gekozen voor een nummer die er elke keer voor zorgt dat ik heel vrolijk word. Ik ben fan van deze man. Zijn nummer ‘7 years’ is zo goed. En dit nummer is ook zo goed. Ik hou hiervan. Ik word er vrolijk van en ik hoop jullie ook.

Muziek van de week:
Lukas Graham – Strip No More

Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor het lezen van deze blog! Ik hoop dat jullie het een leuke blog vonden! Laat me weten wat je van deze blog vind.
Ik hoop dat jullie volgende week weer mijn blog lezen.

Liefs,
Clannad

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.