Hi Guys,
Ik ben al de hele dag bezig om te bedenken hoe ik deze blog in elkaar ga zetten. Het is niet zo dat ik mijn onderwerp niet weet. Ik weet precies waar ik het over wil hebben. Maar ik wil niet dat deze blog negatiever overkomt dan dat ik wil.
Ik ga nu maar gewoon schrijven. We zien het vanzelf wel.
Ik zal wel beginnen met het onderwerp van deze week.
Deze week wil ik het met jullie hebben over mijn handicap. En eigenlijk is dat ook wel weer een beetje tegenstrijdig met het onderwerp van deze week. Want ik wil het eigenlijk ook weer niet over mijn handicap hebben.
Okay Clannad. Je bent nu al hartstikke vaag.
Ik weet ook wel dat het heel erg vaag klinkt allemaal. Ik snap mezelf soms ook niet meer. Maar ja, hier ben ik wel al de hele week mee bezig.
Ik zal het nog wel iets duidelijker maken.
Voor de herfstvakantie had ik mijn eerste supervisie bijeenkomst op school. Ik zat hier met een, voor mij, nieuwe docent.
Een van de eerste dingen waar het in de les over ging, was mijn handicap. De docent stelde mij allerlei vragen over mijn handicap. Ik denk dat het wel 10 minuten daarover ging. En anders duurde het voor mijn gevoel 10 minuten…..
Ik merkte dat ik me heel erg ongemakkelijk voelde terwijl ze mij deze vragen stelde.
Ik zat daar niet alleen met een docent. Ik zat daar ook nog met twee andere klasgenoten.
Iedereen was aan het luisteren naar mijn verhaal over mijn handicap.
En begrijp me niet verkeerd he. Ik vind het helemaal niet erg dat er vragen werden gesteld over mijn handicap.
Zoals jullie weten vind ik het juist fijn wanneer mensen vragen stellen over mijn handicap. En ik vind het ook helemaal niet erg om deze vragen te beantwoorden.
Maar er was toch iets waardoor ik heel veel ongemak ervaarde.
En ik denk dat dit door twee dingen komt:
- Ik was niet alleen met deze docent
Zoals ik net al zei: ik was met nog twee andere klasgenootjes. Zij waren verplicht om naar mijn verhaal te luisteren. Misschien boeit het ze wel helemaal niet. Weet ik veel.
2. Het was het eerste gespreksonderwerp
Het ging meteen over mijn handicap. Het ging niet eerst over iets anders. Alle aandacht was meteen gericht op mijn handicap. En dat vind ik erg jammer. Want ik ben veel meer dan dat.
Ik denk dat dat twee dingen zijn die ervoor hebben gezorgd dat ik veel ongemak voelde.
En dan vooral het tweede punt.
Ik ben gehandicapt, maar ik ben zo ontzettend veel meer dan dat.
Er zijn altijd mensen die eerst iemands beperking zien voordat ze de persoon zien.
Deze week was er nog iets waardoor ik werd afgewezen. Puur omdat ze alleen maar naar mijn beperking keken. Gelukkig mag ik me nog een keer bewijzen. Maar dat was wel het moment in de week dat ik wist waar mijn blog over moest gaan.
Nu is het in bovenstaand geval wel logisch dat ik word gekeurd op basis van mijn beperking. Maar het is wel moeilijk als je door iemand wordt gekeurd die je nog nooit hebt gezien. En het is al helemaal lastig als iemand meteen een beeld van je in zijn hoofd heeft gevormd.
Maar goed, daar wil ik me verder niet over uitweiden. Ik ben allang blij dat ik nog een keer terug mag komen ?. Maar ik vind het belangrijk genoeg om toch even te melden.
Nu heb ik de hele week met een bepaalde vraag in mijn hoofd gezeten:
Heb ik mijn beperking wel echt geaccepteerd?
Ik zeg wel de hele tijd dat ik mijn beperking heb geaccepteerd. Ik zeg wel de hele tijd dat mijn beperking een deel van mij is. Maar klopt dit allemaal wel? Heb ik mijn beperking wel echt geaccepteerd of doe ik alsof?
Hier ben ik echt de hele week mee bezig geweest.
En ik denk dat ik een antwoord heb:
Ja, ik heb mijn handicap echt geaccepteerd. Ik heb echt geaccepteerd dat mijn beperking een onderdeel is van wie ik ben. Maar ik blijf erbij dat ik veel meer ben dan mijn handicap.
Ik ben niet mijn handicap. Ik ben Clannad. En Clannad is veel meer dan een handicap.
En toen ik dat tegen mezelf zei, kwam het me zo ontzettend bekend voor.
Dit is nou precies de reden dat ik ooit met bloggen ben begonnen.
Ik ben deze blog ooit begonnen met het idee dat ik wilde laten zien dat ik zoveel meer ben dan mijn handicap. Ik wilde met mijn blog laten zien dat ik ook gewoon een mens ben. Maar aan dat ‘gewoon mens zijn’ zit een extraatje: ik heb een beperking.
Maar deze beperking betekent niet dat ik geen mens meer ben. Ik maak dezelfde dingen mee als iedereen. En dat wil ik in deze blogs laten zien en laten lezen.
En ja, soms zitten er dingen bij die niet iedereen zal begrijpen. Maar ook deze dingen wil ik graag aan iedereen laten zien. Ik weet namelijk 100% zeker dat iedereen daar iets van kan leren.
Dus ja, ik heb mijn beperking geaccepteerd.
Maar ik weiger te accepteren dat mensen niet verder kijken dan mijn handicap.
Even een kleine disclaimer: het kan nu zo overkomen dat mijn docent niet verder kijkt dan mijn beperking. Dit is zeker niet het geval! Dit is dan ook helemaal geen aanval naar mijn docent. Dat moment tijdens supervisie heeft mij alleen maar aan het denken gezet.
Muziek van de Week.
Zoals jullie weten ben ik een heel groot fan van ‘Beste Zangers’. Ik deel dan ook heel graag veel muziek van dit programma. Deze week is het dus weer tijd voor een ‘Beste Zangers’ nummer.
Ik hoorde dit nummer deze week voor het eerst (ik heb een paar afleveringen van dit seizoen gemist ?). Ik hoorde dit nummer omdat het de alarmschijf was op Q Music.
En ik kan maar één ding zeggen: ik werd meteen verliefd op dit nummer.
Maar ik moet bekennen dat ik door ‘Beste Zangers’ ook een beetje verliefd ben geworden op Rolf Sanchez ?.
Muziek van de Week:
Emma Heesters & Rolf Sanchez – Pa Olvidarte
Weet je waar ik soms wel echt heel erg gek van wordt?
Het feit dat ik me elke keer moet bewijzen.
Het kan gaan om het feit dat ik me letterlijk moet bewijzen. Maar het kan ook zijn dat ik mezelf moet verantwoorden.
En soms word ik daar echt gek van.
Maar goed, het hoort erbij.
En ik probeer het ook weer positief te zien:
Zolang mensen mij vragen stellen, kan ik ze nog heel veel leren.
En het laat ook zien dat mensen echt iets willen leren.
Al zou ik soms willen dat mensen meteen verder kijken dan mijn handicap.
Maar goed, misschien komt dat ooit.
Tot die tijd leer ik graag iedereen iets bij.
Misschien was deze blog dan toch niet zo’n slecht idee…….
❤️
Clannad