Hi Guys,
Het onderwerp van deze blog kwam eigenlijk tot stond doordat ik deze week iets heel erg leuks mocht doen. Ik mocht namelijk iets doen waardoor ik heel veel herinneringen ophaalde.
Afgelopen vrijdag had ik namelijk een afspraak op mijn oude middelbare school.
Ik was weer op de school waar ik 5 jaar van mijn leven heb doorgebracht.
En vanaf het moment dat ik een stap binnen deze school zette, voelde het alsof ik nooit weg ben geweest. En toch is het al 4 jaar geleden dat ik mijn havodiploma heb behaald.
Nu vragen jullie je waarschijnlijk het volgende af:
Waarom was jij op je oude middelbare school?
Nou, dat zal ik je eens vertellen.
Ik was op mijn oude middelbare school, omdat ik de rolstoelrugby ging promoten. Ik wilde de sport onder de aandacht brengen bij een middelbare school.
Okay, ik moet eerlijk toegeven dat ik met een bepaalde reden daar was. Ik fietste een paar weken geleden namelijk langs de school en ik zag een driewielfiets staan en ik dacht: misschien ziet hier een potentiële rolstoelrugbyspeler ?.
Toen ik die fiets zag staan, dacht ik: ik ga thuis even kijken of ik nog mailadressen van docenten heb. En ja hoor: ik had nog mailadressen van gymdocenten. Dus ik dacht: ik ga ze mailen. En ze reageerden meteen heel enthousiast.
En zo spraken we af dat ik een keertje langs zou komen. En die dag was dus afgelopen vrijdag.
Daar was ik dan afgelopen vrijdag.
En ik moet zeggen dat de reacties zo ontzettend leuk waren. Niet alleen de rolstoelrugby werd leuk ontvangen. Ik werd ook leuk ontvangen. Docenten die mij zagen, kwamen meteen het lokaal in waar ik zat om te vragen hoe het met ging en waarom ik er was.
Dat zorgde er allemaal voor dat ik me (weer) zo thuis voelde op mijn oude middelbare school.
En ik ben nog niet van ze af. Want er komt in ieder geval 1 docent kijken bij een training. En we zijn ook aan het kijken of wij als team een clinic kunnen geven op de middelbare school. Dus we zijn nog lang niet van elkaar af.
Laat ik dat nou net niet zo erg vinden…… ?
Maar er is nog een reden voor deze blog.
Aanstaande zaterdag ben ik namelijk echt volwassen. Dan word ik 21.
Hierbij sluit ik dus een periode van mijn leven af.
En vaak als je een periode van je leven afsluit, is het tijd om even terug te kijken. Maar ja, hoe kijk je terug op 20 jaar van je leven?
Er is namelijk zo ontzettend veel gebeurd in die 20 jaar. Zowel leuke dingen als minder leuke dingen.
Er zijn dingen waar je met heel veel liefde naar terugkijkt, maar er zijn ook dingen die je met heel veel liefde wil vergeten.
Als ik 20 jaar samen moet vatten dan kan ik beter een boek gaan schrijven. Dat kan ik niet in 1 blog vertellen.
Maar ik ga het toch op een andere manier proberen.
Het leven leert je van alles. Wat er ook gebeurt in je leven, er zijn altijd lessen aan verbonden.
En daar heb ik al vaker een blog over geschreven. In Hoofdstuk 180 heb ik de #10YearsChallenge gedaan en daar heb ik het hier uitgebreid over gehad.
Maar eigenlijk ben je de hele tijd op zoek naar de volgende dingen:
✳︎ Wat wil ik?
✳︎ Wie ben ik?
Je bent de hele tijd op zoek naar het antwoord op deze bovenstaande vragen.
En je bent op zoek naar geluk. Je wilt je goed voelen.
En daarnaast moet je nog even uitzoeken wie jij precies bent en wat je nou eigenlijk allemaal wilt in het leven.
En het klinkt allemaal zo makkelijk, maar dat is het niet.
En dat weet iedereen.
Je bent je hele leven bezig om deze vragen te beantwoorden.
En wie zegt dat je ooit het antwoord gaat vinden?
Ik ben ook nog steeds op zoek naar het antwoord op de vragen. Ik weet ook nog steeds niet wie ik ben en wat ik nou echt ben. Ik leer nog steeds elke dag nieuwe dingen over mezelf. Elke dag denk ik weer dat ik iets anders echt wil.
Maar er is iets waar ik wel achter ben gekomen:
Op dit moment ben ik echt gelukkig. Ik durf bijna wel te zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest.
Ik voel me goed in mijn vel.
Er zijn nog zat dingen die ik anders wil. Ik ben nog lang niet helemaal tevreden over mezelf. Maar over het algemeen voel ik me echt heel erg goed.
Ik ben gelukkig, ik ben blij. Ik heb lieve mensen om me heen. Ik heb de liefste vrienden. Ik heb het enorm naar mijn zin op mijn stage. Ik doe een hele leuke sport en daar heb ik hele lieve mensen ontmoet. En ik ontmoet nog steeds hele lieve nieuwe mensen.
En weet je wat me misschien nog wel gelukkiger maakt?
Het feit dat ik weet dat het allemaal nog beter gaat worden.
Ik weet namelijk dat ik nog meer aan mezelf ga werken. Ik weet dat ik gezonder ga eten en dat ik meer ga sporten. Maar ik weet ook dat ik meer voor mezelf ga zorgen.
Er komt verbetering aan. En daar kijk ik zo naar uit.
En ja, er zijn mensen die ik nu enorm mis. Er zijn zo ontzettend veel mensen met wie ik dit allemaal had willen delen. Maar daar kan ik (helaas) helemaal niets aan doen.
Ik word alweer blijer als ik bedenk dat ze allemaal vanaf een wolk meekijken. Ze weten echt wel wat er nu allemaal gebeurt. Diep van binnen weet ik dat ze er ook bij zijn. Ze zijn er altijd voor me als ik ze nodig heb.
Dat geeft mij een goed gevoel.
Muziek van de Week.
Zoals jullie weten ben ik in september naar Glennis Grace geweest. Ze deed haar Whitney Tribute in Ahoy (de recensie van dit concert lees je hier).
Nu is er een video op youtube gekomen van dit concert. En deze video laat perfect zien hoe het concert was.
Dus: geniet!
En dan ga ik me alvast verheugen op het concert van Glennis Grace in Tivoli! Ik ben er zeker bij!!!!!
Muziek van de Week:
Glennis Grace ft Glen Faria – Higher Love
Zaterdag ben ik dus officieel volwassen.
Al is het nog maar de vraag of ik ooit volwassen ga worden.
Maar dat is weer iets totaal anders………
Ik kan nu al niet wachten wat deze nieuwe fase in mijn leven me gaat brengen.
Maar ik denk niet dat er heel erg veel gaat veranderen.
Volgende week zondag zal ik gewoon weer een blog online zetten. Niets nieuws.
Alleen ben ik dan officieel volwassen.
Alles kan alleen nog maar mooier gaan worden.
En geloof me: dat gaat zeker gebeuren.
Ik voel het aan alles.
❤️
Clannad