Hi Guys,

2016 was een raar jaar. In heel veel opzichten. Maar 2016 heeft me ook iets heel erg moois gebracht.

In hoofdstuk 58 had ik het voor het eerst over het onderwerp waar ik het nu over ga hebben. 

In hoofdstuk 58 vertelde ik over mijn eerste kennismaking met rolstoelrugby. Dit was de allereerste keer dat ik de sport zag en ik moet eerlijk zeggen: ik werd meteen verliefd op de sport. 

In hoofdstuk 60 vertelde ik over mijn eerste training. Mijn allereerste rolstoelrugby training in Utrecht. 

Dit was de allereerste keer dat ik zelf rolstoelrugby mocht doen. Maar het was überhaupt de allereerste keer dat ik een rolstoelsport deed.

Hiervoor had ik nog nooit een rolstoelsport gedaan.

Waarom zou ik dat in hemelsnaam doen? Ik zit toch normaal ook niet in een rolstoel? Ik kan toch gewoon lopen? Waarom zou ik dan voor een sport in een rolstoel gaan?

Zo keek ik er eerst naar. Maar nadat ik rolstoelrugby zag, was mijn mening meteen veranderd. 

Ik had nooit gedacht dat een rolstoelsport er zo hard aan toe kon gaan. 

Maar de liefde voor rolstoelrugby die ik had gekregen bij het zien van de sport groeide alleen maar nadat ik het voor de eerste keer speelde.

De eerste paar weken was ik alleen al blij dat ik vooruit kwam in die rolstoel. Maar ik was ook allang blij wanneer ik een bal had gevangen ☺️. Want dat is allemaal moeilijker dan dat je misschien zou denken.

Al helemaal wanneer je nog nooit eerder een balsport had gedaan.

Rolstoelrugby was dus is alle sporten helemaal nieuw voor mij: voor de eerste keer een rolstoelsport, voor de eerste keer een balsport en voor de eerste keer een teamsport. 

Ik mocht gaan trainen bij een team in Utrecht. Ik werd opgevangen door de mannen van de ‘Scorpions’. 

Zij hebben mij geleerd wat ik moest leren. Zij hebben mij geleerd hoe ik met een rolstoel moest rijden, hoe ik een bal moest vangen en hoe ik een bal moest gooien.

Maar nog belangrijker: zij hebben mij de basis geleerd van de rolstoelrugby. Zij hebben mij de basisregels geleerd.

Maar nog veel belangrijker: zij hebben ervoor gezorgd dat ik nog veel meer van de sport ben gaan houden. 

Afgelopen vrijdag was de afsluiting van het seizoen. Maar het was voor mij niet alleen de afsluiting van het afgelopen seizoen, maar het was voor mij ook de afsluiting van mijn periode bij de ‘Scorpions’. 

Afgelopen vrijdag nam ik afscheid van de mensen hun liefde voor de sport aan mij hebben gegeven.

Afscheid nemen is nooit leuk. Ik heb er echt een hekel aan en ik weet zeker dat ik niet de enige ben.

Ik had dit afscheid dan ook echt heel erg uitgesteld. 

Op 9 april van dit jaar kondigde ik al bij de ‘Scorpions’ aan dat ik zou gaan stoppen. Maar pas afgelopen vrijdag (3 maanden later) nam ik echt afscheid. 

Dat deed ik omdat ik heel erg op zag tegen dit afscheid. 

Ik heb toch bijna 4 jaar bij ze getraind. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste tijd niet zo heel vaak meer had getraind. En dat kwam omdat ik het gewoon erg druk had met school. En het komt omdat mijn school het erg leuk vond om mij op woensdagavond in te roosteren…….

Maar toch ben ik van iedereen gaan houden. Iedereen heeft een plekje in mijn hart gekregen. 

En dan in afscheid nemen nooit leuk. 

Afgelopen vrijdag had ik voor iedereen een kaart geschreven met een persoonlijke boodschap en ik had voor iedereen een doosje chocola. 

Op die manier heb ik afscheid genomen van diegenen die mij de basis van een geweldige sport hebben geleerd. 

Weet je wat ik wel echt heel erg fijn vond?

Iedereen snapte waarin ik weg ging. Iedereen stond achter mijn keuze. En dan weet je gewoon dat je een goede keuze hebt gemaakt. Maar ook dan blijft afscheid nemen het stomste om te doen.

Ik kom veel te veel woorden tekort als ik ga beschrijven wat deze mensen allemaal voor mij hebben betekend. Woorden schieten daarvoor tekort. 

Ik ben alleen maar heel erg dankbaar dat ik deze mensen heb leren kennen. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat deze mensen stuk voor stuk de moeite hebben genomen om de sport aan mij te leren. 

Ik ben dankbaar voor alles wat ze voor mij hebben gedaan. 

Ik had me geen betere start kunnen bedenken. 

Ik hoop dat ik heel erg snel weer tegen ze mag spelen. Maar deze keer maak ik jullie in…. (okay, ik ga mijn best doen ??.)

Want mijn rolstoelrugby avontuur is nog lang niet ten einde……………

Muziek van de week

Muziek van de week:

Ed Sheeran Feat. Chris Stepleton & Bruno Mars – Blow

Mijn rolstoelrugby avontuur gaat door in Leiden. 

Utrecht laat ik achter, maar Leiden wacht op me.

Mijn eerste sport transfer in een feit ??

Ik was wel iets goedkoper van Frenkie de Jong…….

Zoals jullie weten ben ik nu onderdeel van een heel nieuw team in Leiden: QR DIOK Dragons. 

Doordat ik nu in Leiden speel, kan ik weer elke week trainen. Op deze manier ga ik weer vooruit en word ik dus weer beter in het spelletje. 

Maar ik ga ook weer meer van het spelletje houden. 

En ik leer weer meer leuke nieuwe mensen kennen. En daar ben ik zo ontzettend dankbaar voor. 

Ik heb alle vertrouwen in het team. Ik weet zeker dat wij als team het ver gaan schoppen! 

Maar ik had dit nooit kunnen doen zonder de ‘Scorpions’.

Dus mannen: bedankt voor alles!

Ik hoop dat wij ook een team kunnen zijn waarbij iemand ook een blog schrijft waarin hij/zij dankbaar is dat diegene bij ons in het team zit.

Ik ben van een schorpioen? veranderd in een draak ?.

❤

Clannad

PS. Wij (QR DIOK Dragons) zijn nog op zoek naar nieuwe leden! Wil je ook graag rolstoelrugby spelen? Of wil je weten of de sport iets voor jou is? Stuur dan even een mailtje naar qrdragons@diokrugby.nl!

PPS. Wil je het avontuur van QR Diok Dragons volgen? Volg ons dan op instagram en facebook?

PPPS. Wil je meer informatie over QR DIOK Dragons? Stuur ons dan een mailtje of neem even een kijkje op onze social media!

PPPPS. Wil je een keer komen kijken naar een training van de QR Diok Dragons? Neem dan ook even contact met ons op!