Hi Guys,
Wat heb ik een toffe week achter de rug!
Ik ben afgelopen maandag naar de rechtbank geweest om een zaak bij te wonen. Het was een opdracht vanuit school, maar het was misschien wel de leukste opdracht die ik ooit heb mogen doen. Ik heb zo ontzettend veel geleerd van het bezoek aan de rechtbank. Het was het heel erg interessant en heel erg leerzaam.
Ook heb ik vanuit school de mogelijkheid gekregen om een psychose te beleven. Ik kreeg een VR-bril op en ik kon op die manier beleven hoe het was om in een psychose te zitten. Ik kan je vertellen: alles wat je over een psychose hebt geleerd, kan je weggooien. Het is allemaal veel heftiger en intenser dan je je voor kan stellen.
Ik kan niet goed beschrijven hoe het nou was, maar ik dacht alleen maar ‘ik wil hier weg!’ Het was zo bijzonder en zo angstaanjagend. Ik kan me haast niet voorstellen hoe het is voor iemand die dit zelf echt meemaakt of mee heeft gemaakt. Ik weet wel dat dit misschien wel het ergste is wat je als mens mee kan maken.
Maar eigenlijk stond de afgelopen week (en eigenlijk de afgelopen twee weken) in het teken van iets anders: wennen aan mijn nieuwe protheses.
In hoofdstuk 173 vertelde ik al dat ik nieuwe protheses had gekregen. Maar eigenlijk had ik er nog niet echt op gelopen, tot twee weken geleden.
Sinds twee weken ben ik officieel overgestapt op mijn nieuwe protheses. Elke dag loop ik nu op mijn nieuwe protheses.
De afgelopen twee weken zijn met vallen en opstaan gegaan (gelukkig net letterlijk….). De ene keer gaat het lopen beter dan de andere keer. De ene keer loop ik sneller en beter dan de andere dag.
Het wennen aan nieuwe benen (protheses) is nooit iets waar ik heel erg veel van hou. Het is niet mijn favoriete bezigheid. Dat komt vooral omdat ik niet meteen loop zoals ik wil. Het lopen gaat in het begin gewoon veel slechter dan normaal. En vaak duurt dit ook nog wel even.
Dat komt vooral omdat ik mijn benen nog even moet leren vertrouwen. Ik moet op mijn benen kunnen vertrouwen tijdens het lopen. En dat is een proces waar ik de tijd voor moet nemen.
Mijn nieuwe benen moeten weer mijn benen worden. Ze moeten een onderdeel van mij gaan worden.
Technisch gezien zijn ze nu al van mij, maar gevoelsmatig zijn ze nog van een vreemde.
Ik moet leren hoe mijn benen reageren op alle ‘normale’ dingen: wat doen ze als ik op een steentje stap? Wat doen ze als ik een stoepje afstap of opstap? Wat doen ze als ik de trap oploop of afloop? Wat doen ze als ik ergens loop waar er water op de grond ligt? Wat doen als ik ergens loop waar de vloer ongelijk is? En ga zo maar even door.
Ik hoop natuurlijk dat mijn benen altijd doen ik wil, maar in het begin doen ze vooral hun eigen ding. In het begin zijn ze gewoon een ongeleid projectiel. Ik moet ze even temmen.
En daar gaat wat tijd in zitten.
In het begin zal ik vaak niet zo goed lopen. Ik zal niet zo hard lopen als ik normaal doe. Ik zal vaak met mijn voeten naar binnen lopen, want dat ik voor mij een veiligere manier om te lopen. Verder zal ik vaak even blijven staan wanneer ik opsta, want dan moet ik even zoeken hoe ik goed moet gaan staan. Maar ik zal in het begin sowieso niet helemaal stilstaan, want ik moet een goede positie zoeken. Ook zal ik in het begin niet altijd recht staan, omdat ik moet wennen aan de nieuwe stand van mijn protheses. Ook zal het waarschijnlijk voorkomen dat ik iets sneller wil gaan zitten dan normaal of dat ik ergens steun ga zoeken om te gaan staan.
Dit zal allemaal wel een tijdje duren.
Dus als je me de komende tijd anders ziet lopen/staan dan anders: ik ben mijn benen aan het leren kennen. Ik ben bezig om het vertrouwen in mijn benen te krijgen.
En het winnen van vertrouwen duurt altijd eventjes. Je hebt niet binnen twee weken iemands complete vertrouwen gewonnen. Dit gaat stapje voor stapje.
De komende tijd zal wel gaan met vallen en opstaan (soms letterlijk, maar ik hoop vaker figuurlijk J). Er zullen dagen/momenten bijzitten dat ik heel erg goed loop, maar er zullen ook dagen/momenten bijzitten dat ik juist heel erg slecht loop.
Ook zullen er momenten bijzitten waar ik heel erg scheld om mijn benen of dat ik mezelf moed aan het inpraten ben.
Als deze bovenstaande dingen zullen de komende tijd voorbijkomen. Dat kan ik je echt garanderen.
Je kan dit proces bijna vergelijken met het begin van een nieuwe liefdesrelatie: het kent ups en downs, maar uiteindelijk kom je er samen wel uit. Er komt een moment waarbij je samen heel erg gelukkig gaat worden. Maar dit kan (vooral in het begin) erg moeilijk worden.
Je moet elkaar goed leren kennen en je moet elkaar leren vertrouwen.
Maar uiteindelijk komt alles helemaal goed.
Over drie jaar gaat dit allemaal weer opnieuw beginnen (al hoop ik niet dat dit ook bij elke relatie geldt……)
Muziek van de Week
Gisteren heb ik eindelijk de film ‘A Star is Born’ gezien. Eindelijk was het zover!
Wat een mooie/indrukwekkende film is dat zeg! Jeetje.
Lady Gaga en Bradley Cooper zijn twee ongelooflijk goede acteurs en de muziek in de film is echt geweldig!
Ohja en als je het wil weten: ik heb aan het eind heel erg zitten huilen. Ja, ik de bioscoop heb ik zitten huilen. Het einde was gewoon heel erg zielig.
Maar verder ga ik helemaal niet spoileren hoor.
Ik wil wel even één dingetje zeggen: ik weet zeker dat ik niet meer normaal naar ‘Shallow’ kan luisteren.
Ik heb een nummer uit de film gekozen die mij juist heel erg blij maakte. Ik hoop dat jullie ook vrolijk worden van dit nummer J.
Muziek van de week:
Lady Gaga (A Star is Born) – Look What I Found
PS. Ik gun ‘Bohemian Rhapsody’ alle Oscars waar ze voor genomineerd zijn, maar na het zien van ‘A Star is Born’ gun ik hun ook alle Oscars waar zij voor genomineerd zijn…… Ik kan nu niet kiezen tussen deze twee films. We gaan het zien tijdens de uitreiking van de Oscars.
Over een tijdje zijn deze benen weer mijn benen geworden. Dan loop ik op deze benen alsof ik altijd al op deze benen heb gelopen.
Ik kan alleen nooit zeggen hoelang dit gaat duren: een maand, twee maanden, drie maanden?
Stapje voor stapje ga ik wennen aan mijn nieuwe benen. Elke stap brengt mij weer dichterbij ‘mijn benen’.
Tot die tijd zullen we denk nog vaak ruzies hebben. Maar we zullen elkaar vooral gaan verkennen. Elke dag zullen steeds meer van elkaar ontdekken totdat we elkaar helemaal door en door kennen.
En tot die tijd: de hoop niet opgeven.
❤
Clannad