Hi Guys,
Emoties. Wat zijn het eigenlijk ingewikkelde dingen.
Iedereen weet wel wat emoties zijn, want er wordt volop aandacht aan besteed. Of het nou op school is, of thuis, of in je vriendengroep. Overal gaat het wel eens over emoties.
Wij leren op school heel veel over emoties. Wij leren hoe je ermee om moet gaan, hoe je je eigen emoties beheerst, welke emoties er bij je omhoog komen, hoe je je emoties in bedwang houdt etc.
Maar is het wel iets wat je kan leren? Kan je leren hoe je met je emoties om moet gaan?
Emoties zijn heel sterk. Ze zijn vaak onvoorspelbaar en soms kan je ze gewoon niet tegenhouden.
Of is dat iets waar alleen ik mee te maken heb?
Ik denk het niet. Ik durf wel met zekerheid te zeggen dat ik niet de enige ben die dit weleens meemaakt.
Wanneer er emoties zijn, kan je er soms gewoon niets tegen doen. Of je nou verdrietig, blij, boos of angstig bent. Die emoties zitten er. Het is niet zo dat je kan zeggen: ‘ga maar even weg.’
Kon dat maar.
De afgelopen tijd zijn er twee dingen gebeurd die ik graag met jullie wil delen:
- Afgelopen zaterdag (gisteren) was ik ‘Beste Zangers’ te kijken. Toen Trijntje Oosterhuis begon te zingen, kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik werd zo ontzettend geraakt door haar optreden.
- Ik heb een paar keer in de klas met tranen in mijn ogen gezeten wanneer we een filmpje zaten te kijken. Gewoon omdat ik het zo verschrikkelijk mooi vond.
Het zijn twee situaties waarbij ik werd geraakt. Twee momenten die mij diep in het hart raakte. Maar toch is er een verschil tussen situatie 1 en situatie 2.
In situatie 1 liet ik mijn tranen de vrije loop. Ik vocht er niet tegen. Ik liet mijn tranen gaan. Niemand die het zag, want ik was alleen.
In situatie 2 vocht ik wel tegen mijn tranen. Ik hield ze in, ik slikte een paar keer goed. Ik zat immers in een volle klas. No way dat ik nu een traantje laat.
Zie je het verschil?
In de ene situatie laat ik mijn emoties gaan en in de andere situatie vecht ik ertegen.
Maar waarom?
Wanneer het gaat om huilen (of een traantje laten) dan doe ik dit liever niet in het openbaar.
Dat is iets wat ik het liefst doe wanneer ik alleen ben. Dus dat is de reden waarom ik in situatie 1 wel een traantje liet en in situatie 2 niet.
Het is bij wel anders wanneer het gaat om blijdschap. Wanneer ik blij ben dan uit ik dit. Ook wanneer ik in het openbaar ben. Maar ik denk dat ik niet de enige ben die dit doet ?
Emoties. Het zijn eigenlijk rare dingen.
Ik denk dat het ook dingen zijn die je nooit 100% gaat begrijpen. Want ja, soms zijn ze er opeens. Op momenten waarop je ze niet verwacht, zijn ze er opeens. Soms vecht je zo hard tegen ze, maar uiteindelijk winnen je emoties. En heel soms heb je ze wel onder controle.
Op school leren wij nu hoe wij bij anderen ervoor kunnen zorgen dat ze hun emoties uiten. Hoe kunnen wij er bijvoorbeeld voor zorgen dat mensen hun verdriet, angst, boosheid uiten?
Dit deed me denken aan hoe ik mijn emoties uitte. Hoe geef ik mijn boosheid, verdriet en angst een plek?
Zoals jullie weten doe ik dit het meest door muziek en schrijven. Voor mij heeft dit altijd geholpen. En het helpt me nog steeds om mijn emoties een plek te kunnen geven.
Maar is dit een goede manier?
Ik heb geen flauw idee.
Voor mij werkt het. Voor mij is het dus een goede manier. Maar of dit voor iedereen zo is?
Nee, ik denk het niet. Ik weet eigenlijk wel zeker van niet.
Maar bestaat er wel één goede manier voor iedereen?
Nee.
Het gaat er om dat iedereen een manier vind om zijn/haar emoties te kunnen uiten.
Want het is wel heel erg belangrijk om emoties te uiten.
Je kan wel alles opkroppen, maar op een gegeven moment komt het er toch wel uit. Er komt een moment dat het allemaal te veel wordt.
Om dat te voorkomen, moet je eigenlijk regelmatig je emoties uiten.
Maar hoe je dit doet, moet je helemaal zelf weten.
Wat past er het beste bij jou?
Voel jij je prettig wanneer je alles even opschrijft of wanneer je alles eruit danst? Werkt het om heel erg hard mee te zingen of om te sporten? Of werkt het om te tekenen?
Of je dit nou alleen doet of met anderen. Ook dat maakt niets uit.
Het maakt niet uit wat het is, als het maar iets is waar jij je goed bij voelt. Zolang het maar werkt.
Alles mag, niets moet. Niets is raar.
Zolang je het maar doet, want opkroppen lost niets op.
Je kan je emoties wel proberen te verbergen, maar dit werkt niet altijd.
Vaak zeggen je ogen al genoeg.
Zoals bij mij.
Dus dan kan je ze maar beter om je eigen manier uiten, toch?
Muziek van de Week.
Tonight is the night!
Ik ga vanavond eindelijk weer naar een concert van Glennis Grace! Ik kan echt niet wachten om haar weer live aan het werk te mogen zien.
Ik kijk uit naar een inspirerende avond. Een avond waarbij ik geraakt wordt.
Wanneer je naar een concert gaat van je idool weet je gewoon dat het een geweldige avond gaat worden.
Dit wordt een avond om nooit te vergeten.
Ik waarschuw jullie alvast voor de spam op social mediadeze week ?.
Glennis doet vanavond een Whitney Houston tribute. Ik weet 100% zeker dat dit nummer vanavond ook voorbij gaat komen.
Wees nou eerlijk: is er een beter nummer die bij deze blog past?
Muziek van de Week:
Glennis Grace – So Emotional
Emoties mogen er zijn. Je mag verdrietig, boos of bang zijn.
Je hoeft je niet te schamen voor je emoties. Iedereen heeft ze en iedereen worstelt weleens met ze.
Ik worstel op dit moment ook nog steeds met bepaalde emoties. Ik ben ook nog steeds op zoek naar een manier waarop ik mijn emoties een plek kan geven.
Dit gaat met ups en downs. Soms gaat het heel goed, maar andere keren gaat het minder. En dat zorgt er soms voor dat ik geen leuk persoon ben. Maar het hoort er allemaal bij. Helaas.
Reden genoeg om mijn emoties te uiten.
Laat je emoties niet de baas over jou worden. Jij bent en blijft de baas over je emoties. Soms is het moeilijk, maar het is wel zo.
Maar wees ook niet bang om je emoties te uiten. Emoties zijn menselijk. Ze horen erbij. Accepteer ze, leer van ze.
Vergeet niet om (vooral) ook je blijheid te uiten. Blijheid mag er al helemaal zijn! Hoe meer blijheid, hoe beter!
Embrace your emotions.
❤
Clannad