Hi Guys,

Zoals jullie inmiddels wel weten, ben ik een open boek. Ik vind het niet erg om dingen te delen. Ik heb er geen moeite mee om persoonlijke dingen te delen met mensen. 

Ik denk dat je dat ook wel nodig hebt wanneer je een blog schrijft over je eigen leven. Ik kan hier moeilijk elke week een blog plaatsten waarin dingen staan die zijn verzonnen. Dat is nog denk ik nog moeilijker dan het delen van iets persoonlijks. 

Maar ik heb het wel moeten leren. Ik het moeten leren om persoonlijke dingen te delen. Ik weet eigenlijk niet of het te leren is.

Bij mij is er een paar jaar geleden een soort knop omgegaan. Want ik wilde nooit alles over mezelf delen. Want ja, wat ik er nou zo bijzonder aan mijn leven? Waarom zou ik mijn leven willen delen? Ik ben niet belangrijker dan ieder ander.

Maar ik dacht:

Misschien kan ik anderen helpen met mijn verhaal. Ik kan anderen inspireren. Als ik iets kan dan kunnen anderen dit zeker.

Met deze instelling ben ik 3 jaar geleden met een blog begonnen. Niet omdat ik mezelf zo bijzonder of belangrijk vind, maar omdat ik hoop dat mensen iets aan mijn verhaal hebben. 

Maar iets persoonlijks delen is soms best wel heel erg eng. Het maakt niet uit hoe vaak je zoiets doet. Het blijft eng om persoonlijke dingen te delen. 

Ik zeg dan wel dat ik geen moeite heb om dingen te delen, maar ook ik vind sommige dingen erg moeilijk om te delen.

Er zijn nou eenmaal dingen die je het liefst voor jezelf wil houden. Het zijn dingen waar je onzeker over bent of het zijn dingen die voor jou veilig zijn of dingen waar je je misschien voor schaamt. Het kan ook zijn dat je bang bent voor de gevolgen. Of je bent bang dat mensen het tegen je gaan gebruiken of dat mensen het niet serieus nemen. 

 Er kunnen zoveel redenen zijn waardoor je bepaalde dingen niet met iemand deelt.

Voor school ben ik bezig met een opdracht. Ik heb dit weekend een ‘ik-box’ gemaakt. 

Het is een doos die moet staan voor mij.

Wie ben ik? Hoe zien anderen mij? Wie zijn of wat is belangrijk voor mij? Wie inspireren mij?

De buitenkant van de doos moet laten zien hoe jij denkt dat anderen jou zien of hoe je wil dat anderen jou zien. En binnenin de doos gaat het erom wie jij echt bent en hoe jij jezelf ziet.

Kortom: jij bent de doos.

Ik vond het een leuke opdracht, maar ik vond het ook wel een moeilijke opdracht. 

Ik ga niet zeggen wat er in de doos zit, want ik weet nooit wie deze blog leest. ?

Maar jullie me geloven dat ik het heel spannend vind om dat mee te nemen. Maar toch wil ik het doen. 

Je openstellen voor de buitenwereld. Het delen van persoonlijke informatie. Het is ,zoals eerder gezegd, niet altijd even makkelijk.

Voor de één is het makkelijker dan voor de ander. 

Maar soms is het ook heel erg mooi. Je kan mensen inspireren, raken en motiveren. Dat is het allermooiste.

Zoals jullie misschien wel weten, ben ik een groot fan van documentaires en biografieën. 

Ik vind het heel erg leuk om een biografie te lezen of om een documentaire te kijken. Ik hou ervan om het persoonlijke verhaal van iemand te zien. Van iemand die ik waardeer. Iemand waar ik tegenop kijk. 

Ik raak geïnspireerd wanneer ik zoiets kijk of lees. Ik waardeer iemand nog meer wanneer ze zo persoonlijk zijn. 

De documentaires van o.a. Avicii, Amy Winehouse, Michael Jackson, Harry Styles en Lady Gaga hebben iets met mij gedaan. Deze documentaires zetten mij nu nog aan het denken. Ze inspireren me nog elke dag. Maar ze zorgen er ook voor dat ik heel anders naar ze ben gaan kijken.

Maar ik heb ook heel erg veel respect voor ze. Het is niet niks om de hele tijd een camera bij je te hebben. Ze leggen alles vast. Ook wanneer het even niet goed met je gaat.

Je ziet niet alleen de hoogtepunten. 

Mensen stellen zich in een documentaire of in een biografie heel erg kwetsbaar op. Dat is niet makkelijk. 

Jezelf figuurlijk blootgeven. Het is niet zo makkelijk. Maar het is zo mooi wanneer dit gebeurt.

Het is belangrijk dat je iemand blijft respecteren wanneer diegene zich blootgeeft. 

Iemand stelt zich kwetsbaar op. Daar moet respectvol mee worden omgegaan.

Ook al snap je niet waarom iemand dat juist moeilijk vind om te delen.

Onthoud dit: het is niet erg als je iets niet wil delen. Het is okay om dingen voor jezelf te houden. Je hoeft niet alles aan de grote klok te hangen.

Ohja en als iemand je iets persoonlijks vertelt, ga het dan niet met anderen delen. Hou het alsjeblieft voor jezelf.

Het is heel bijzonder wanneer iemand zich openstelt tegenover jou. Ga hier dan ook met respect mee om. Iemand vertrouwt jou. Maak dit vertrouwen niet kapot.

Wanneer je je kwetsbaar opstelt, kunnen anderen van je leren. Anderen raken geïnspireerd wanneer je je kwetsbaar opstelt. Ze gaan je misschien nog wel meer waarderen. 

Maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. 

Laten we dat niet vergeten. 

Muziek van de Week.

Gisteravond werd de documentaire van Glennis Grace uitgezonden op RTL 4. 

Wat een mooie documentaire. 

Je zag de persoon achter Glennis Grace. Je volgde haar naar de finale van American Got Talent.

Ook Glennis stelde zich kwetsbaar op.

Na deze documentaire ben ik nog meer van haar gaan houden. Ik ben haar nog meer gaan waarderen en ik heb zo ontzettend veel respect voor haar.

Dat had ik allemaal al, maar het is nog meer gegroeid.

I’m proud to call Glennis my idol.

Elke keer zette Glennis een steengoed optreden neer bij American Got Talent. Maar haar finale optreden vond ik toch wel de beste. 

Muziek van de Week:

Glennis Grace – Run

Weet je wanneer ik op mijn kwetsbaarst ben? 

Wanneer ik bezig ben met muziek of wanneer ik aan het schrijven ben. Wanneer ik dit doe, laat ik al mijn emoties en al mijn gevoelens gaan.

Maar ik ben ook op mijn kwetsbaarst wanneer ik muziek luister. Wanneer ik mijn muziek met je deel, heeft dit een reden.

Ook achter elke ‘Muziek van de Week’ zit een verhaal. 

Harry Styles zei er ooit het volgende over:

❤

Clannad