Blog

Hoofdstuk 138

Hi Guys,

Allereerst: fijn Pasen! Ik hoop dat jullie alle eieren hebben gevonden J. Ik wens jullie hele fijne paasdagen toe. Dagen met veel geluk en liefde! 

Afgelopen dinsdag had ik een presentatie op school. Mensen die al iets langer mijn blog lezen, weten dat ik presenteren helemaal niet zo erg vind. Ik vind het zelfs leuk om te presenteren. Ik vind het nooit erg om te presenteren. 

Ik keek ook niet echt op tegen presentatie. Ik zou het maar gewoon gaan doen. Ik moest er (samen met een klasgenoot) gaan staan. We moesten er samen voor zorgen dat we een goede presentatie neer gingen zetten.

Ik had van te voren al allemaal scenario’s bedacht (typisch Clannad).

Ik had al bedacht dat mijn klasgenootje er niet zou zijn en dat ik de presentatie in m’n eentje moest doen. Of dat ik mijn tekst vergat. 

Toen ik dinsdag op school kwam, was mijn klasgenootje er. Dat was al één zorg minder. 

Maar toen gebeurde iets waar ik geen rekening mee had gehouden: de computer van mijn klasgenootje was gecrasht. Dus onze hele presentatie was weg.

Oops…..

Mijn klasgenootje zei dat hij wel even snel een PowerPoint in elkaar zou zetten.  Hij zou daarvoor een computer op school gebruiken. (4 uur tot de presentatie)

Dat was allemaal gelukt. De PowerPoint was af en ik zette mijn steekwoorden er even snel in (2 uur voor de presentatie).

Toen was de presentatie. 

Ik was als eerste aan de beurt om te praten. 

Opeens raakte ik helemaal kwijt wat ik wilde zeggen. Ik had ruzie met de PowerPoint. Ik was het even helemaal kwijt.

Ik kon op dat moment 2 dingen doen:

Helemaal in paniek raken of rustig blijven.

Ik heb voor een middenweg gekozen.

Van binnen raakte ik helemaal in paniek. Maar ik wilde dit laten merken. Ik vertelde dat ik mijn verhaal wel even zonder de PowerPoint ging doen. 

Dit vertelde ik pas nadat ik de klas al 10x de hele PowerPoint had laten zien, want ik was mijn dia kwijt ?.

Ik had op dat moment wel in huilen uit kunnen barsten, maar ik hield me in.

We hebben uiteindelijk de presentatie overleefd en het ging best wel goed (denk ik).

Aan het eind deelde ik met een paar klasgenootjes mijn gedachten. Ze vroegen wat er nou precies gebeurde. 

Ik vertelde dat ik het even helemaal had verkloot. Ik was gewoon even de weg kwijt. Ik verontschuldigde me tegenover mijn presentatiepartner. 

Mijn presentatiepartner zei: als je niet vast was gelopen dan had jij het uitstekend gedaan. Nu was het gewoon heel erg goed.

Dat deed me goed. Ik vond het een super mooi compliment.

Maar toch was ik niet tevreden. Het ging namelijk niet goed. Ik maakte een paar fouten. Dat vind ik verschrikkelijk. 

Ik wil alles perfect doen. Als het niet perfect is dan moet het perfect gaan worden.

Afgelopen dinsdag ging de presentatie niet perfect en dat neem ik mezelf kwalijk. 

Ik weet nog niet wat het resultaat is van de presentatie. Ik weet nog niet of we het hebben gehaald of niet.

Ik was niet op  mijn best. Ik heb niet alles kunnen geven. Ik heb een fout gemaakt omdat ik er even niet bij was met mijn hoofd.

Dat neem ik mezelf kwalijk. Als ik er met mijn hoofd bij was geweest dan was de presentatie nog beter gegaan. 

Fouten maken is iets menselijk. Dat weet ik heel goed. Ik weet ook wel dat fouten maken bij het leven hoort. 

Maar waarom is het zo moeilijk om te accepteren dat je fouten mag maken? Waarom is het zo moeilijk om fouten te maken?

Als fouten maken bij het leven hoort, waarom is het dan zo moeilijk om fouten te maken?

Of misschien beter gezegd: waarom vind ik het zo moeilijk om fouten te maken?

Ik ben iemand die graag alles goed wil doen. Ik wil dat alles perfect gaat. 

Als het dan niet perfect gaat dan neem ik dat mezelf kwalijk. 

Soms maken mensen fouten. Fouten maken is (zoals eerder al gezegd) menselijk. 

Maar ja, het is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik kan het wel makkelijk zeggen, maar als ik het zelf niet eens kan accepteren. Hoe moet ik jullie er dan van overtuigen dat het goed is?

Niemand vind het leuk om fouten te maken. Ik heb in ieder geval nog nooit gehoord dat iemand graag fouten maakt. 

Iedereen wil altijd het beste presteren. Iedereen wil de beste zijn. 

Dat je altijd de beste wil zijn kan een groot pluspunt zijn. Maar het kan ook een heel groot minpunt zijn. 

Het is okay dat je altijd de beste wil zijn. Ik zeg niet dat je dat moet veranderen, maar het is okay dat je soms niet de beste bent.

Je kan echt wel de beste zijn en af en toe een foutje maken.

Fouten maken horen bij het leven. Iedereen maakt fouten. Niemand is perfect. Ook al zou je graag perfect willen zijn.

Ik ken geen perfecte mensen, maar ik ken wel een paar mensen die heel erg dicht in de buurt van perfectie komen J.

Muziek van de Week.

Afgelopen week was het weer tijd voor The Passion. Mensen die mij al een tijdje volgen, weten dat ik een heel erg groot liefhebber ben van dit evenement. 

Dit jaar bestond de cast van The Passion uit alleen maar toffe mensen: Glennis Grace als Maria, Tommie Christiaan als Jezus, Jeangu Macrooy als Judas en Brainpower als Petrus.

Met deze cast kon deze editie alleen maar heel erg goed worden.

Dat werd het ook. Deze editie van The Passion was misschien wel één van de beste edities. Tommie was misschien wel de beste Jezus en Glennis was misschien wel de beste Maria die The Passion ooit heeft gehad. 

Ik ben nu al benieuwd naar volgend jaar. Maar het gaat heel moeilijk worden om een betere cast te vinden dan dit jaar. 

Op één of andere manier is het moment van het verraad van Jezus Christus altijd het hoogtepunt van The Passion. Het is altijd een mooi moment. Het nummer wat tijdens deze scene wordt gezongen, is misschien wel het mooiste nummer van de hele editie.

Ook dit keer was dat weer het geval. 

Van tevoren was dit nummer al bekend gemaakt. Van tevoren had ik het nummer ook opgezocht. 

Toen ik dat nummer hoorde, was ik meteen verkocht.

Maar toen ze dit nummer tijdens The Passion zongen, was ik verkocht. Ik werd omver geblazen.

Laat je omver blazen door dit mooie duet. 

Muziek van de Week:

Tommie Christiaan en Jeangu Macrooy – Huil nou

Ik heb niet op mijn best gepresteerd. Ik heb een fout gemaakt. Dat neem ik mezelf kwalijk.

Maar wat ik er nu nog aan doen? Het is gebeurd.

Fouten maken hoort erbij. Fouten maken is menselijk. 

Het is aan jou om goed met de gemaakte fouten om te gaan.

Het gaat niet om het maken van fouten. Het gaat juist om hoe je met je gemaakte fouten omgaat. 

Dus: hoe ga jij met je gemaakte fouten om?

?

Clannad

Ps. Ik heb toch heel erg genoten van het geven van de presentatie. Het was leuk om te doen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.