Hi Guys,
Op dit moment is het 16:15. Normaalgesproken ben ik nu bezig met de online promoting van mijn nieuwe blog of ik ben de laatste dingetjes nog even aan het aanpassen.
Maar nu ben ik pas bezig met de eerste woorden op papier te zetten……
Er gaat dus iets mis. Ik ben iets langzamer dan normaal. Maar ik heb een (goede?) reden voor het feit dat de blog nu iets later online staat dan normaal. Het zit namelijk zo:
De laatste twee weken werd de tweede periode van leerjaar 1 afgesloten. Dit betekent dat het tijd is voor tentamens en het is de tijd dat verslagen in moeten worden geleverd.
Mijn tentamens waren afgelopen week. Ik heb ze denk wel redelijk gemaakt……
Maar de data voor mijn verslagen waren verspreid. Ik had een deel op 22-01-2018 in moeten leveren en het andere deel moet uiterlijk morgen (29-1-2018) ingeleverd zijn.
Ik had het eerste gedeelte vorige week al ingeleverd. Nu moest ik alleen nog de verslagen die ik morgen in moet leveren nog even bijwerken en mooi opmaken.
Dat laatste was nou net het probleem. Het wilde allemaal even niet meer meewerken. Ik heb zo zitten stoeien met mijn verslagen. Ik ben er serieus net pas mee klaar.
Maar het goede nieuws is: ik heb alles ingeleverd.
Dit betekend dat ik de tweede periode heb afgesloten. Het is nu nog wachten op de uitslagen.
Het feit dat alles is ingeleverd en alle tentamens zijn gemaakt, betekent dat ik nu even een weekje vrij ben!
Ik heb geen herkansingen en daarom ben ik deze hele week roostervrij! Ik ben hier zo aan toe.
Nu weten jullie waarom jullie deze blog nu pas kunnen lezen. Ik hoop dat jullie me voor deze ene keer kunnen vergeven…….
Ik moet ook wel even toegeven dat ik niet veel inspiratie had voor deze blog.
Het is nu bijna 18:00 en nu heb ik pas een onderwerp gevonden waar ik over wil schrijven. Nu moet alleen nog blijken of dit wel echt een leuk onderwerp is……
Afgelopen dinsdag was de dag dat ik (samen met mijn projectgroepje) een workshop mocht geven. De workshop moest gaan over het project waar wij een handboek over hebben gemaakt.
Ons handboek ging over Eenzaamheid onder ouderen. Dus onze workshop moest hier ook over gaan.
Het was de bedoeling dat wij een methode moesten verkopen aan een fictief groepje sociaal werkers (een ander projectgroepje).
Ik moet toegeven dat ik in het begin van het project helemaal geen zin had in het hele onderzoek. We moesten namelijk een sociaal wijkteam gaan interviewen en we moesten gaan onderzoeken wat ze allemaal deden.
Een sociaal wijkteam is een groep sociaal werkers die in een bepaalde wijk ervoor zorgen dat mensen bepaalde hulp krijgen. In ‘ons’ wijkteam zitten onder andere mensen van de gemeente, iemand van libertas (ouderen) en iemand van de GGZ.
Zoals ik al zei: in het begin had ik er helemaal geen zin in. Wat moest ik nou bij een sociaal wijkteam?
Ik kwam er namelijk al snel achter dat ik later helemaal niet in een sociaal wijkteam wil werken. Maar dan is je onderzoek pas een week bezig….. Dan moet je nog 8 weken een onderzoek gaan houden.
Maar goed. Uiteindelijk hebben we een handboek in kunnen leveren. En we hebben van onze begeleider te horen gekregen dat het er goed uitzag. Dus een voldoende moet er wel inzitten. Toch?
Nu we het handboek ingeleverd hadden, kwam de dag van de workshop steeds dichterbij.
Ik durf wel te zeggen dat ons hele groepje bloedje nerveus was voor de workshop. Niemand uit ons groepje had ooit in haar leven een workshop gegeven. Laat staan voor een cijfer.
Een ander moeilijkheidje was dat we ook nog moesten zorgen dat we bepaalde activiteiten moesten doen tijdens de workshop.
Wij hadden ervoor gekozen om ‘Ren je Rot’ te doen en een klein debat te organiseren. Dit bleek achteraf een groot succes geweest te zijn J.
Verder hadden we allerlei filmpjes van Geer en Goor uitgezocht en die zouden we laten zien tijdens de workshop. Op deze manier kwam onze presentatie tot leven.
Dinsdag 23 januari 2018: de dag van de workshop.
De dag van de workshop was aangebroken.
Van tevoren hadden we een uitnodiging en een A4’tje met basisinformatie gemaakt. Het was aan mij om die te printen……
Dat verliep niet volgens plan. Opeens had mijn printer zoiets van: doe het lekker zelf joh!
Uiteindelijk hebben we alles op school geprint. Maar voordat alles was geregeld, had ik al tig stressaanvallen gehad.
08:45
Onze workshop ging beginnen.
We waren nog zenuwachtiger dan we al waren. We waren bang dat we de verplichte 45 minuten niet gingen halen, we waren bang dat de groep niet mee wilde doen met onze activiteiten en we waren ook bang dat we te veel theorie zouden uitleggen. Als er teveel theorie aanwezig is dan is het saai en dat is gewoon niet leuk. Bovendien moesten we minstens 24 minuten een activiteit gaan doen.
We haalden precies de 45 minuten (precies op de seconde). En we hadden allemaal een gevoel dat het wel goed ging.
Dat mag ook wel met het cijfer wat we hebben gekregen. Een 9!
Okay, waarom vertel ik dit verhaal nu eigenlijk? Ik vertel dit niet omdat ik wil laten zien dat we een heel hoog cijfer hebben gehaald. Helemaal niet, want daar kan ik zo niet tegen.
Ik wil dit met een hele andere intentie vertellen.
Ik merkte namelijk dat ik het geven van een workshop echt super leuk vond om te doen. Ik heb het echt heel erg naar mijn zin gehad.
Ik moet ook wel weer bekennen dat ik het nooit erg heb gevonden om een presentatie te houden. Ik heb het altijd wel leuk gevonden.
Misschien vinden jullie me nu wel echt gek, maar dat vonden jullie me waarschijnlijk toch al………
Maar mijn liefde voor spreken voor een grote groep is de laatste tijd sterk toegenomen. Dit komt specifiek door 1 iemand.
Toen ik hem een tijdje geleden ontdekte, was ik zo onder de indruk van zijn manier van spreken.
Maar toen ik zag hoe hij sprak voor een grote groep mensen, was ik alleen nog maar meer onder de indruk.
Toen ik hem zag spreken voor een groep, dacht ik: dit wil ik ook.
Ik heb dit filmpje al eens eerder gedeeld, maar dit was het moment dat ik deze man ontdekte.
Door dit filmpje had ik zoiets van: dit wil ik ook kunnen. Ik wil ook op deze manier voor een groep kunnen staan en mensen kunnen inspireren.
Vanaf het moment dat ik dit filmpje zag, ben ik verliefd op deze man. Matthew Hussey is een voorbeeld voor mij geworden.
Hij geeft niet alleen hele goede/mooie adviezen, maar hij is ook nog eens een hele goede/motiverende spreker.
Ik hoop dat ik in de buurt kom van hoe goed hij is.
Okay, ik stel nogmaals een vraag die ik eerder ook al eens heb gesteld:
Waarom vertel ik dit allemaal?
Nouja eigenlijk weet ik het niet zo goed. Ik denk dat ik dit vertel omdat ik het gewoon leuk vind om over Matthew Hussey te praten…. (ik heb hem zelfs in het Handboek genoemd….).
Misschien weet ik wel waarom ik het vertel.
Ik heb iets gevonden waar ik van hou. Het is iets waar niet veel mensen aan denken wanneer ze vragen waar mensen van houden.
Het geven van presentaties en iets leuk vinden. Dat gaat voor heel veel mensen niet samen.
Maar dat hoeft niet te betekenen dat helemaal niemand het leuk vindt om een presentatie te geven.
Het mag je al helemaal niet tegenhouden om het gewoon te doen.
Doe iets waar je hart ligt. Anderen mensen hoeven het niet te begrijpen. Als jij het maar begrijpt.
Muziek van de Week
Dit nummer had al een paar weken geleden ‘Muziek van de Week’ moeten zijn.
Dit nummer is zo onwijs goed. Ik krijg elke keer weer zo ontzettend veel kippenvel als ik dit nummer hoor.
Deze twee stemmen zijn zo ontzettend mooi bij elkaar. En wat een power hebben deze artiesten. Jeetje.
Ik weet gewoon niet wat ik hier nog meer aan toe moet voegen.
Ik denk dat je gewoon moet gaan luisteren en kijken naar dit optreden. Dan word je denk vanzelf wel weggeblazen.
Muziek van de Week:
Tommy en Tania – Barcelona
Het feit dat ik heel erg van presentaties geven houd, betekent niet dat ik nooit zenuwachtig ben voor een presentatie.
In tegendeel: ik ga elke keer half dood voordat ik er eentje moet geven. Ik ben altijd zo ontzettend zenuwachtig. Dat is echt niet normaal.
Maar zodra ik eenmaal ben begonnen met de presentatie dan zijn al die zenuwen weer weg.
Ik kwam er laatst achter dat het voor mij pas slecht nieuws is wanneer ik niet zenuwachtig ben. Want ik ben altijd zenuwachtig. Voor alles wat ik doe.
Ohja en dat ik graag praat voor grote groepen, betekent ook niet dat ik een ster ben ik communiceren.
Ik vind het altijd dood eng om een vreemde aan te spreken.
Wanneer ik iemand iets moet vragen dan begin ik spontaan te stotteren. Ik kom gewoon nooit uit mijn woorden.
Best raar eigenlijk he?
That’s me.
❤️
Clannad