Hi Guys,
Afgelopen maandag begon school weer. De eerste dag na de kerstvakantie. De dag dat de balans een beetje is opgemaakt. De vraag die in de kas heerst, is toch: wie is er gestopt? Dus het eerste wat je als klas doet, is kijken wie er wel is en wie niet.
Helaas kregen we het nieuws te horen dat er 1 iemand was gestopt. Het is iemand die ik heel erg ga missen. Ik kon het goed met diegene vinden dus ik vind het echt heel erg jammer.
Dit zet de teller op: 3 stoppers.
In de les werd er ook even aandacht besteed aan het ‘stoppen met de studie’. Ik raakte in gesprek met een klasgenootje over dit onderwerp. Diegene heeft namelijk twijfels over de studie. En omdat ik die gedachtes vorig jaar had, wist ik hoe ze zich voelde.
Ik raakte dus met diegene in gesprek. Het was een heel openhartig gesprek. Ik deelde heel veel dingen met diegene. Het was zelfs zo’n fijn gesprek dat ik even vergat dat er nog een hele klas achter me zat en dat de docent voor ons zat….. Gelukkig was iedereen met zijn/haar eigen ding bezig dus niemand had het gesprek door. Dat hoop ik tenminste ?. En anders weten ze opeens veel meer dingen over me.
Opeens zei mijn gesprekspartner het volgende: “Je moet echt een boek gaan schrijven.”
Ik weet niet meer wat diegene verder zei, maar het kwam erop neer dat ik een anderen kon inspireren met mijn verhaal.
Ik vond het een heel erg mooi compliment. Ik legde het idee van een boek even naast me neer. Dat dacht ik tenminste………….
Het compliment van mijn klasgenootje bleef in mijn hoofd spoken. Op één of andere manier kon het me toch niet loslaten. Ik en een boek schrijven? Gaat dat wel samen?
Ik had het kort met mijn moeder over het feit dat ik dit compliment heb gehad. Zij vertelde vervolgens dat mijn juf in groep 7 altijd al heeft gezegd dat ik een boek moest schrijven (no joke). Blijkbaar vond ze dat ik goed kon schrijven.
Toen ik er verder over na ging denken, merk ik dat ik wel vaker een zo’n soort opmerking heb gehad. Er zijn wel vaker mensen geweest die tegen me hebben gezegd dat ik goed kon schrijven en dat ik er misschien iets mee moest doen.
Ik heb er iets mee gedaan: ik ben begonnen met een blog. Ik heb nu ongeveer 2,5 jaar een blog en daar ben ik super blij mee. Maar moet ik nog meer doen met het schrijven? Misschien in de vorm van een boek?
Wat voor een boek moet het dan worden?
Ik ben vanaf de eerste klas van de Havo al bezig met een fictie verhaal, maar daar heb ik al heel erg lang niet meer aan gewerkt. Het was de bedoeling dat ik daar een boek van zou maken. Maar dat idee ligt al heel erg lang in de vriezer.
Zoals jullie weten, vind ik het heel erg leuk om fictie verhalen te bedenken. Denk maar eens aan het feit dat ik ‘Opeens ben ik premier van Nederland’ heb geschreven.
Maar deze keer werd me verteld dat ik eens een boek over mijn eigen leven ‘moest’ gaan schrijven. Een boek over MIJN LEVEN. Een soort verlengstuk van mijn blog. Of is het meer een aanvulling?
Hoe moet ik dat voor me gaan zien?
Omdat ik het idee maar niet los kan laten, heb ik maar alvast een cover en een achterkant van ‘mijn boek’ gemaakt:
Waar moet ik het in mijn boek in hemelsnaam over gaan hebben? Waar moeten mijn hoofdstukken over gaan? Ik ben nog niet eens 20 jaar!
Is mijn leven wel geschikt voor een biografie? Is mijn leven wel interessant genoeg? Zal het boek wel interessant genoeg zijn om te lezen?
Toch ben ik er wel mee bezig. Ik heb zelfs al de omslag van mijn boek gemaakt. En ik weet zelfs al waar ik in mijn boek mee wil beginnen:
In dit boek lees je over het leven van iemand. Het is geen perfect leven. Er zijn fouten gemaakt, maar er zijn ook zo veel mooie dingen gebeurd. Een leven met veel lessen
Het leven is nog lang niet afgelopen. Iemand leert, valt en geniet elke dag opnieuw.
Ik vertel hier het verhaal van een meisje en dat meisje heet Clannad Moerings.
Voor iemand die het idee van het schrijven van een boek naast zich neer heeft gelegd, heb ik toch wel een heel erg uitgebreid plan uitgezet.
Het schrijven van een boek. Het is stiekem toch wel een droom die ik heb. Maar ik dacht altijd dat ik een fictieboek zou schrijven. Maar misschien moet ik toch wel eens gaan nadenken over een biografie: mijn biografie.
Het is immers heel erg in om een biografie te schrijven. Iedereen doet het tegenwoordig: van Rico Verhoeven tot James Arthur. Je levensverhaal in de vorm van een boek is helemaal in.
Als ik ooit een boek over mijn leven ga schrijven, wil ik het wel zelf schrijven. Ik wil niet dat ik met iemand ga praten (in dit geval een schrijver) en dat diegene mijn biografie gaat schrijven. Als ik het dan ga doen dan doe ik het zelf. Ik weet zelf alles het beste. En het lijkt me ook wel heel erg leuk om te doen.
Hoe meer ik over het idee van een biografie nadenk, hoe enthousiaster ik lijk te worden.
Maar ik zit nog steeds met de vraag: wat moet er in hemelsnaam in komen te staan? Waar moet ik het over gaan hebben?
Ik weet wel dat het uitgebreider moet zijn dan mijn blog. Ik moet niet over onderwerpen gaan schrijven die je letterlijk in mijn blog terug kan vinden. Dan kan ik net zo goed alle blog hoofdstukken gaan omgieten in een blog.
Het moet nog persoonlijk & open hartiger zijn dan ik nu ben in mijn blogs. En ja dat is mogelijk.
“Het begon ooit met een blog…..
My Story, My life.”
Ooit ligt dit boek misschien wel in de winkel.
Muziek van de Week:
Deze week heb ik gekozen voor een nummer die ik een paar maanden geleden heb gehoord. Maar eigenlijk ben ik de laatste tijd pas echt obsessed.
Het is een cover. Oorspronkelijk is het nummer van Amy Winehouse. Maar deze cover is zo ontzettend mooi.
Ze hebben het nummer net iets veranderd. Normaalgesproken zou ik een verandering van zo’n tof nummer hebben afgebrand, maar ze hebben het zo ontzettend tof gedaan.
Naast dat ik dit een heel erg goed nummer vind, word ik ook nog eens heel erg vrolijk als ik dit nummer hoor. Ik kan niet anders dan met een big smile naar dit nummer luisteren. En ik kan je vertellen dat de tekst helemaal niet zo vrolijk is. Maar ik kan er echt niks aan doen ?.
Vanaf het moment dat ik dit nummer hoorde, heb ik pas door hoe tof Dua Lipa eigenlijk is. Dankzij dit nummer ben ik meer naar haar muziek gaan luisteren. En ik kan zeggen dat ik een beginnende fan ben.
Muziek van de Week:
Dua Lipa x Gallant – Tears Dry On Their Own (Live)
Ik moet toch nog een beetje wennen aan het idee hoor. Het is nog maar een idee, maar toch voelt het een beetje alsof het al een concreet plan is.
Hoe zouden jullie het eigenlijk vinden als ik een boek uit zou brengen? Zouden jullie het lezen? Let me know!
In mijn dankwoord is er sowieso ruimte voor 2 mensen: mijn juf van groep 7 en degene die me op dit idee bracht.
Misschien leest diegene mijn blog nu wel. Als dat zo is dan wil ik je heel erg bedanken voor het lieve compliment. Je weet zelf wel dat ik jou nu bedoel. Ohja en ik dankzij jou kon ik de blog van deze week schrijven. Thanks. Mijn liefde voor jou is groot.
?
Clannad