Hi Guys,
Heb jij wel eens een hele tijd lang naar jezelf gekeken? Dan heb ik het niet over het feit dat je naar jezelf kijkt als je je make-up of haar doet of wanneer je kijkt wat je aan gaat doen en of dat je wel staat. Ik heb het echt over het feit dat je voor de spiegel staat en je gaat echt een tijdje naar jezelf kijken. (Het kan trouwens ook als je je gewoon je frontcamera van je telefoon opent.)
Nu denk je misschien: waarom zou je dit in hemelsnaam doen?
Het is ook niet iets wat ik dagelijks doe ofzo hoor. Maar afgelopen vrijdag was het juist een opdracht die iedereen tijdens de les moest doen.
We moesten allemaal op een plek gaan zitten en we moesten onze frontcamera openen. Dan was het de bedoeling om naar jezelf te gaan kijken. De docent bepaalde hoelang, want die zou zeggen wanneer we mochten stoppen.
Tijdens die observatie, kregen we twee opdrachten. Terwijl je naar jezelf aan het kijken was moesten we de volgende vragen beantwoorden:
- Wat zie je?
Hierbij ging het erom om zo objectief mogelijk op te schrijven wat je ziet. Dus bij mij zou je zeggen: rood haar, een bril, lang haar, twee wenkbrauwpiercings etc etc.
Het gaat er niet om dat je zelf dingen invult. Je kan dus niet zeggen dat je een lelijke mond hebt of zoiets. Want dat is niet objectief. Je mag het wel zeggen, maar dat zegt wel veel over je.
Nadat we deze vraag hadden beantwoord, was het tijd voor de volgende vraag:
- Wie zie je?
Hier ging het om dat je beschrijft wie je ziet. Wie zie je achter je gezicht? Je kan bijvoorbeeld het volgende zeggen (dit had ik opgeschreven): onzeker, hard werkend, gepassioneerd, open, soms te open, eerlijk, wil door anderen leuk gevonden worden, vind het belangrijk wat anderen van haar vinden etc etc.
Het gaat nu dus echt om je persoonlijkheid. Wie zie je als je naar jezelf kijkt?
Ik kan je vertellen dat ik dit echt een hele moeilijke opdracht vond. Toen ik naar mezelf aan het kijken was, werd ik ook opeens heel erg emotioneel.
Ik heb niet gehuild of zoiets, maar ik merkte wel degelijk dat het iets met me deed. Ik voelde wel dat er tranen achter mijn ogen aan het branden waren. Verder voelde dat ik het heel erg eng vond ofzo. Ik begon me steeds minder op mijn gemak te voelen en ik wilde het liefst zo snel mogelijk weg.
Raar he?
Ik heb sowieso iets met spiegels. En al helemaal in het donker.
Ik vermijd ’s avonds het liefst alle spiegels. En met ’s avonds bedoel ik eigenlijk: wanneer het donker is. Kort gezegd: wanneer het donker is, vermijd ik het liefst alle spiegels.
Waar komt dat vandaan?
Vroeger vertelde een vriendin van mij dat je wanneer je om 00:00 in het donker in een spiegel kijkt, dan zie je een geest verschijnen.
Ik geloofde dit nooit. Echt niet. Maar de laatste tijd vermijd ik alle spiegels in het donker.
Ik ben gewoon bang dat ik opeens iemand in de spiegel zal zien. Best raar he? (wees maar eerlijker, hoor J)
Even terug naar de opdracht.
Ik ging me er dus echt heel erg ongemakkelijk bij voelen. Ik heb geprobeerd om op te zoeken waar dat vandaag komt. Maar eigen weet ik het niet. Ik kon nergens vinden waarom ik me zo ging voelen.
Misschien weet ik het wel.
Mijn zelfbeeld is laag. Dat is altijd al zo geweest en dat weet ik ook van mezelf.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat mijn zelfbeeld al iets beter is geworden dan vroeger. En het lijkt ook wel steeds beter te worden. Dus ik zie wel vooruitgang. Maar ik ben er nog lang niet/
Daarom vind ik het dus zo moeilijk om naar mezelf te kijken. Of het nou in de spiegel is, of in de frontcamera of wanneer ik in een filmpje te zien ben: ik vind het afschuwelijk om naar mezelf te kijken.
Wanneer ik mezelf zie, vind ik het heel erg moeilijk om positief over mezelf te doen. Ik zie voor het grootste deel alleen maar negatieve dingen.
Daar moet ik aan werken en daar wil ik ook aan werken. Daar ben ik dan ook mee bezig, maar het is de moeilijkste les die ook ga leren.
Het helpt al heel erg dat ik nu bezig ben met afvallen. Want als ik me aan 1 ding het meest erger, dan is het wel het feit dat ik mezelf te dik vind. Dus het zou al heel erg helpen als ik die kilo’s kwijtraak en ik wat dunner word.
Maar ik moet vooral leren om positief over mezelf te zijn. Misschien moet ik maar eens iets vaker in de spiegel gaan kijken. Ik weet het niet.
Op dit moment hoor je mij nog niet zeggen dat ik mezelf mooi vind of dat ik iets echt heel erg goed heb gedaan.
Er zijn voor mij altijd verbeterpunten. En ergens is dat goed, denk ik. Maar ik denk dat ik in sommige gevallen wel wat positiever mag zijn.
Misschien zeg ik over blog 1220 wel dat ik een hele mooie/goede blog heb geschreven. ?
Kerstmuziek van de Week.
Ik heb het vorige week al een beetje aangekondigd: vanaf deze week is het ‘Muziek van de Week’ verandert in de ‘Kerstmuziek van de Week’!
Ik ben een hele grote liefhebber van kerstmuziek en ik word er dan ook heel erg blij van.
Ik moet dan ook bekennen dat ik het echt te moeilijk vind om een nummer uit te kiezen. Er zijn er gewoon zoveel die ik echt te gek vind.
Ik heb gekozen voor misschien wel mijn favoriete kerstliedje (dat ga ik waarschijnlijk ook zeggen over het nummer die ik volgende week ga kiezen, want ik hou gewoon heel erg veel van kerstmuziek). Het is wel een kerstliedje met heel erg veel vocaal geweld. Dit terwijl de boodschap helemaal niets met geweld te maken heeft J.
Ik ga er verder ook gewoon helemaal niks meer over zeggen. Ik zou maar gewoon luisteren en ik hoop dat jullie hier ook heel erg blij van gaan worden.
Kerstmuziek van de Week:
Pentatonix – Joy To The World
Wil je al mijn favoriete kerstmuziek beluisteren? Neem dan eens een kijkje in mijn lijst op Spotify.
Ik daag jullie uit om ook eens een tijdje naar jezelf in de spiegel kijken. Dan niet om je haar goed te doen of om je op te maken of wat dan ook.
Kijk eens 5 minuten naar jezelf in de spiegel en beantwoord desnoods de twee vragen die ik in deze blog heb genoemd.
Hoe zie jij jezelf? Ben jij positief over jezelf of ben je ook heel erg negatief over jezelf?
Kijk jezelf maar eens 5 minuten diep in de ogen en laat het je maar overkomen.
?
Clannad