Hi Guys,
Hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. Dankjewel voor het vragen ?.
Ik hoop dat het met jullie ook goed gaat.
Afgelopen week had ik een kleine discussie met mensen. We hadden het over psychlogen/psychiaters. De één zou wel eens naar zo iemand kunnen gaan en de ander had er helemaal niets mee. Dat kan natuurlijk. Iedereen heeft (gelukkig) een eigen mening.
Ik heb eigenlijk een hele grote hekel aan de woorden ‘psycholoog’ en ‘psychiater’. Naast het feit dat sommige mensen het niet uit kunnen spreken, vind ik het ook gewoon een stom woord. Het klinkt zo definitief ofzo. Het geeft gelijk zo’n stempel. Mensen denken gelijk van alles als je het hebt over het feit dat je naar een psycholoog/psychiater bent gegaan. Ze hebben gelijk hun oordeel klaar.
Daarom spreek ik veel liever van een ‘vertrouwenspersoon’. Iemand met wie je jouw verhaal deelt. Iemand die je jouw verhaal toevertrouwd. Iemand die niet oordeelt over jouw verhaal. Iemand die niet jouw verhaal met al zijn/haar vrienden deelt. Je kan alles tegen diegene zeggen. Nadat jij je verhaal hebt gedaan, gaat diegene je begeleiden. Hoe kan je het beter doen? Hoe kan je met die dingen omgaan. Hoe kan je voorkomen dat je weer hetzelfde meemaakt? Hoe kan je het verweken? Diegene wil je heel graag helpen.
Hoe fijn is het om iemand te hebben waar je gewoon tegenaan kan praten? Je kan je hart luchten. Alles wat je dwarszit, kan je nu kwijt. Dat is toch heerlijk? Daarna gaat diegene je ook nog helpen om het beter te doen.
Ik heb er geen problemen mee. Er zijn mensen die zich er niks bij voor kunnen stellen. ‘Hoe weet je of je zo iemand kan vertrouwen?’ of ‘Hoe kan je zomaar aan iemand je hele verhaal vertellen?’ of ‘Je kan toch alles tegen je partner vertellen?’
Ik snap die vragen ook wel. Als ik naar mezelf kijk, weet ik al snel of ik iemand kan vertrouwen of niet. Dat gevoel heeft me ook wel eens in de steek gelaten, maar meestal weet ik wel wie ik kan vertrouwen en wie niet. Het scheelt ook wel dat een vertrouwenspersoon beroepsgeheim heeft. Of je aan iemand je verhaal kan vertellen, ligt heel aan het feit of je diegene vertrouwt. Als je iemand niet vertrouwt dan zeg je minder tegen diegene. Zo werkt het gewoon. Daarom is het heel belangrijk dat jij je vertrouwenspersoon echt vertrouwt. Anders heb je er niet heel veel aan. Uiteindelijk moet je toch je verhaal vertellen. Al beslis je zelf altijd wat je wel en wat je niet vertelt.
Natuurlijk is het zo dat je alles tegen je partner kan zeggen. Ik hoop dat dat zo ‘natuurlijk’ is. Je hebt een relatie met iemand die je blindelings vertrouwt. Je wil alles met diegene delen. Ook je minder mooie dingen. Dus ja dat is waar. Maar het is soms zo lekker om je verhaal te vertellen aan iemand die er anders naar kijkt.
Als ik naar mezelf kijk, duurde het heel erg lang voordat ik met mijn verhaal naar mijn moeder ging. Het duurde heel lang voordat mijn moeder wist wat er aan de hand was. Ik ben namelijk iemand die alles opkropt. Uiteindelijk wordt het allemaal teveel. Dan barst je. Dat gebeurde er bij mij. Dan is het gewoon heerlijk om alles met iemand te bespreken. Een buitenstaander. Dat terwijl ik echt alles met mijn moeder deel.
Denk niet dat wanneer je met een vertrouwenspersoon praat dat alles is opgelost. Diegene begeleid je alleen. Jij moet het uiteindelijk doen. Je vertrouwenspersoon helpt je alleen om door je mindere periode te komen. Maar jij moet het doen.
We gaan allemaal wel eens door een mindere periode. Een periode waar alles tegenzit, waar niks gaat zoals je wilt of wanneer je jezelf helemaal kwijt raakt. Ik durf te wedden dat iedereen dat wel eens heeft. Gelukkig is het maar een periode. Het komt allemaal wel weer goed. Maar je moet wel iets doen om het weer goed te laten gaan. Hoe je dat doet, is helemaal aan jou.
De één gaat met iemand praten. De ander schrijft alles op of gaat iets doen wat diegene altijd al heeft willen doen. Andere mensen nemen tijd voor zichzelf. Andere mensen gaan tekenen. Noem het maar op. Je kan zoveel dingen doen. Voor iedereen is het anders. Voor iedereen werkt weer iets anders. Het is heel belangrijk om uit te zoeken wat voor jou werkt.
In mijn geval ging het erom dat ik mijn hoofd leeg moest maken. Ik had teveel gedachtes in mijn hoofd en daar werd ik gek van. Daar moest ik iets aan doen. Ik heb eerst mijn hart gelucht. Daarna begon het echte werk. Hoe gaan die gedachten weg? Ik begon met schrijven. Ik ging elke dag opschrijven wat er in mijn hoofd omging. Wat had ik meegemaakt? Waar dacht ik aan? Noem maar op. Alles van die dag schreef ik op. Nee ik noemde met geen dagboek, maar een ‘gedachtenboek’.
Ik merkte dat het voor mij werkte. Ik kon op deze manier mijn hoofd leegmaken. Ik bleef ermee doorgaan. Ik merkte dat het heel erg opluchtte. Ik kon mijn gedachten eindelijk ergens kwijt. Ik kon het elke dag doen. Dat scheelt ook hoor. Zo hoef je niet te wachten tot je een afspraak hebt met je vertrouwenspersoon.
Je hoeft het niet elke dag te doen. Je kan het ook doen wanneer jij het nodig vind. Wanneer jij de behoefte hebt om te schrijven dan doe je het.
Voor mij werkte het schrijven dus heel erg goed. Maar voor een ander is dat weer wat anders.
Uiteindelijk komt alles goed. In zo’n periode leer je jezelf zo goed kennen. Je komt jezelf even tegen. Zo’n periode is even kut (dat is nog netjes), maar uiteindelijk kom je eruit en wordt het weer mooi. Zoek naar een manier om je verhaal kwijt te kunnen. Zorg ervoor dat jouw gedachtes uit jouw hoofd gaan. Of je nou met iemand praat (iemand die je vertrouwt) of dat je alles opschrijft of dat je iets anders doet. Het maakt helemaal niks uit. Zorg dat je alles kwijt kunt. Zelfs voor opkroppers is dit handig. Uiteindelijk moet het er toch een keer uit. Ik ben zelf een opkropster dus ik weet er alles van. Het moet er eenmaal uit. Je wordt er zelf alleen maar beter van.
Muziek van de week.
Sinds een tijdje ben ik verslaafd aan een serie. De serie ‘STAR’. Het gaat over een meidengroep. Je volgt hun pas naar succes. Maar die is niet zo makkelijk. Het is zo’n goede serie. Deze serie zorgt ervoor dat ik een beetje van R&B ga houden. Want je hoort alleen maar R&B muziek. Het bevalt me prima.
Ik heb gekozen voor mijn favoriete nummer uit de serie (tot nu toe). Het is een hele mooie ballad. Het gaat erover dat je niet opeens kan stoppen met houden van iemand. Het is niet in één keer weg. Het blijft je pijn doen. Het gevoel blijft. Of je het nou wil of niet.
Muziek van de week:
STAR Cast – Unlove You
Afgelopen week kreeg ik nog een vraag toegestuurd. Die vraag wil ik graag nog beantwoorden in deze blog.
Als je zou moeten kiezen ben je dan: een bekende acteur, een bekende zangeres of een bekende actrice en schrijfster?
Oh jeetje. Deze is echt heel erg moeilijk. Mag het ook alle drie? JIk wou dat ik dat kon kiezen. Maar dat kan niet dus ik dan ga ik maar kiezen. Ik denk dat ik dan ga voor zangeres. Ja. Ik ga voor zangeres. Op die manier kan ik toch nog mijn gevoelens uiten en ik kan mijn verhaal vertellen. Dan ga ik later in mijn carrière wel een keer in een serie of film spelen J. Ohja en mijn blog doe ik ernaast. Mag dat? J
Dankjewel Carola voor je leuke (maar moeilijke) vraag. Ik hoop dat je blij bent met het antwoord.
Ik ben sinds afgelopen week weer redelijk actief op twitter. Ik retweet nu niet alleen van alles, maar ik tweet zelf ook weer. Dat heb ik lang niet meer gedaan. Ik tweet over de GTST cliff (die echt geweldig was). Gisteren heb ik weer live getweet met een programma. Dus volg me op twitter als je niks wil missen. Misschien ga ik wel vaker live tweeten. Ik zie je daar!
❤
Clannad