En dat ene kleine vakje laat me elke keer weer even extra nadenken

Het lijkt wel of je er echt zelf bij aanwezig bent. Het is net je eigen speelfilm.

Ik moet je heel eerlijk bekennen dat ik in eerste instantie niet zo stond te springen om de nieuwe voeten.

Iedereen is ervaren als het gaat om leven, maar niemand kan je vertellen hoe je het beste leven kan leven.

Misschien deel ik dit wel omdat ik hoop dat jullie ook weleens dit soort dingen meemaken. Maar ik ben bang dat wij de enige twee zijn die dit soort gesprekken hebben.

Hi Guys, Luisteren jullie nog weleens naar de radio? En zo ja, naar welk radiostation luisteren jullie dan? Ik moet bekennen dat ik periodes heb wanneer ik naar de radio luister. Ik luister niet meer de hele dag naar de radio. Ik luisterde vroeger wel vaak naar de radio. Ik luisterde altijd op de fiets …

Soms worden deze stickers al op iemand geplakt voordat we iemand kennen.

De reclame van de NS is niet de standaard.

Ik heb een weekend achter de rug met de mensen van wie ik hou. Een weekend gevuld met alles wat een mens nodig heeft in zijn/haar leven.

Een hele drukke week gevuld met hele mooie/speciale en bijzondere momenten. Veel momenten die ik toch niet had willen missen.

Emoties. Het zijn eigenlijk rare dingen.

at is daar dan mis mee? Waarom zouden we dan buiten onze comfortzone moeten treden? Het is toch juist goed als je je veilig voelt? Dat wil iedereen toch? Iedereen wil zich toch veilig voelen?

ls je dat leest, leer je me pas echt kennen. Dan komt de echte Clannad naar boven. Een hele kwetsbare Clannad.

Er zijn wel dingen die ik graag nog een keer wil doen of die ik wil bereiken. Maar ik heb nog geen (bucket) list gemaakt.

Het hebben van één of meerder passies is iets magisch.
Wanneer je het eenmaal hebt, wil je het ook nooit meer kwijt.

Het was even een heel erg groot irritatiefactortje.

Als je iets al zo lang wil dan wordt het eens tijd dat je gaat doen! Dus doe het gewoon!
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Er is namelijk een reden dat je het nog niet hebt gedaan.

Ik ga weer bloggen over die verdomde mobiele telefoon. Want mijn haat-liefde verhouding met de telefoon houdt nog steeds stand.

Het schrijven van blogs. Ik kan me geen mooiere invulling van mijn zondag bedenken.

Wat doe jij wanneer je een fout maakt? Zorg je ervoor dat de fout alles verpest of ga je laten zien dat je het beter kan?

Ik begin er dus steeds beter in te worden.
Is dat een goed teken? Of juist niet?

Social Media is een deel van ons leven geworden. Dat kunnen we niet negeren. Maar het gaat er juist om dat we sociaal media op een goede manier in ons leven voegen.

Ik ben nu op een plek waar ik gelukkig ben. Ik heb mijn plek gevonden. Ik heb een opleiding gevonden waar ik alles in kwijt kan.
Het maakt niet uit dat ik volgend jaar mijn met tweede studiejaar ga beginnen. Ik ben er alleen maar heel erg blij mee.

Het is okay dat je niet alles van iemand weet. Er zijn soms gewoon dingen die je niet van iemand weet. Misschien kom je daar ook nooit achter. Of je komt er over een paar jaar een keer achter.

Ik hoop dat ik alleen nog maar witte vlinders om me heen mag hebben.
Dan zijn ze allemaal toch nog een beetje bij me.

Op aarde is zijn leven afgelopen, maar daarboven is zijn tweede leven begonnen.

Ik wil veel mooie herinneringen maken tijdens mijn reis. Verder wil ik graag heel veel nieuwe mensen ontmoeten. En ik wil thuiskomen met bergen inspiratie.

Waarom zijn nou juist die laatste paar weken het zwaarst? Waarom lijken die laatste paar weken van het schooljaar nou de zwaarste weken van het schooljaar? Hoe komt dat toch?

Hoe komt het dat we niet goed zijn in het benoemen van onze talenten?
Is het omdat het makkelijker is om te benoemen waar we niet goed in zijn of komt het omdat we niet weten wanneer iets ‘goed’ is?
Of heeft het een hele andere reden?

Sinds kort mag ik me elke dag omringen met mensen die het beste in me naar boven halen. Mensen die me accepteren zoals ik ben.
Doordat ik me met deze mensen mag omringen, voel ik me de laatste tijd heel erg gelukkig.